Half-Life 2, belki de herkesin oynaması gereken oyunlardan biri. Medeniyetin ele geçirilmesinin, umutsuzluğun ve Orwellvari ütopyanın atmosferini gerçekten yakalayan oyun.
Mistik, bazen abartılı anlarla dolu; örneğin, garip bir adam kelimenin tam anlamıyla zamanı durdurup her şeyi manipüle ediyor. Anlayışımızın ötesinde gerçekleşen çok daha büyük bir şeyin arka planında küçücük bir toz zerresiymişsiniz hissi yaratıyor.
Bu oyundaki her şey kelimenin tam anlamıyla bir gizem.
Şahsen, G-Man'in kim olduğu veya Combine'ın nereden geldiğiyle değil, Gordon Freeman'ın gerçekte kim olduğuyla daha çok ilgileniyorum. Bu görünüşte sıradan bilim insanı neden her türlü silahı kullanmada ve en zor durumlarda hayatta kalmada bu kadar usta? Başkalarının kendini tutamayacağı anlarda bile neden sessiz kalıyor? Ve neden G-Man için bu kadar ilgi çekici?
Oyun tam bir başyapıt.
Ve Half-Life 3'ün neden bu kadar uzun süre ertelendiği anlaşılabilir: Yeni oyunun sadece ikincisine yetişmesi değil, aynı zamanda kendini aşması, onun gölgesinde kalmaması gerekiyor.