Captain America: Cesur Yeni Dünya'yı izledik. Teknik olarak mükemmel, ama içi boş.

Captain America: Brave New World bir haftadır vizyonda, ancak internetin tepkisi şaşırtıcı bir şekilde soğuk. Ancak, bu bekleniyordu. Marvel Sinematik Evreni'nin 38. filminin ana yeniliği, ana kahramanın değişimiydi — Sam Wilson, Steve Rogers'ın yerini aldı. Beklentisiz bir şekilde gösterime gittik, ama yine de bizi şaşırttı. İzlenimlerimizi bu yazıda paylaşıyoruz!

Bu metnin yazarı, Anthony Mackie'nin yerine Christopher Evans'ı almasıyla ilgili herhangi bir sorunu olmadığını vurgulamak isteriz. Merhum Chadwick Boseman gibi, Marvel Sinematik Evreni'nde organik bir şekilde var olabileceğini kanıtladı. Her ikisi de kendilerine verilen rollere güvenle uyum sağladı ve süper kahraman karışımını iyi bir şekilde tamamladı. Bu nedenle, internet tartışmalarını "Mackie bu rolü kaldırabilir mi?" sağlıksız buluyoruz.

Ancak, yeni Kaptan'ın hikayesi bu şüpheler etrafında inşa ediliyor. Sam Wilson'ı, izleyicinin onu Kaptan Amerika olarak kabul etmediği koşullara sokuyor. Ve burada yazarlar, "bu konuyu çözmeye çalışıyorlar" gibi, gerekçelendirmeye, kanıtlamaya, açıklamaya çalışıyorlar, sanki bir terapi seansındayız. Bunu yapmalı mıydılar?

Yazarların önyargılar ve stereotipler konusunu gündeme getirdiği, görünüşünüzün, bu pozisyonda daha önce kimin olduğu ve birinin beklentilerini ne kadar karşıladığınızın önemli olmadığını ima ettiği görülüyor. Ve doğrudan belirtilmese de, satır aralarında bir alt metin var: "Bu, benim siyah olmamdan mı?"

Bizim görüşümüze göre — hayır. Bunun nedeni, yazarların filmde teşvik edilen aynı kriterlere göre seçilmiş olmaları. Kaptan Amerika, sözde bir asker ya da en azından ABD Başkanı'nın altında bir memur. Eğer gereksinimleri karşılıyorsa, bir süre daha öyle kalacak. Bu tür yapılardaki aday seçimleri kriterlere dayanır ve bazı insanlar tüm isteklerine rağmen a priori olarak içeri giremeyeceklerdir. Geri kalan her şey demagojidir.

Modern kadro seçimleri açısından, film çeşitli temsile bağlılık gösteriyor. Oyuncu kadrosunun bileşimi, seçme ve makyajda titiz bir süreci işaret ediyor.

Filmin "kimsenin duygularını incitmemek" prensibiyle çekildiğini söylemek isteriz, her potansiyel olarak keskin an yumuşatılmış ve sonuç olarak maksimum derecede kalibre edilmiş bir ürün elde edilmiş. Ancak modern Hollywood, bu standartlar altında çalıştığı için farklı bir şekilde çekmek imkansız.

Yaratıcılar, kimsenin duygularını incitmekten o kadar korktular ki, filmi canlılıktan ve öngörülemezliktenmahrum bıraktılar. Sonuç olarak, hikaye sıradan bir şekilde gelişiyor: hiçbir gerçekten önemli şey olmayacak, en fazla yan karakterler ve arka plandaki karakterler tehlikede olacak. Ve tamamen kötü adamların ellerinde - kahramanlarımız, etraflarını saran bilinç hayaletlerine rağmen, sert önlemler alma kapasitesine sahip değiller.

Sam Wilson, Batman'dan daha kutsaldır: kimseyi öldürmez, en fazla nazikçe bayıltır veya bir iki kemiğini kırar. Yine de ondan en az bir düzine eğitimli dövüşçü bile daha iyi değildir - klasik bir süper kahraman klişesi. Evet, kahramanlar yaralanır, ama her zaman hayatta kalırlar. Evet, kahramanlar arasında çatışmalar vardır, ama asla bir patlama noktasına ulaşmazlar. Baş karakterler, hikayeyi ilerletmek için yeterince zeki ve hesaplayıcıdır.

Hatta geleneksel Marvel mizahı neredeyse yok, ancak izleme sırasında bu sahnede iyi bir şaka olabileceğini düşünürken kendinizi buluyorsunuz, burada - bir durum daha eğlenceli bir şekilde oynanabilirdi ve bu film anının bir şaka ile sulandırılması zarar vermezdi. Ama film ciddi ve monoton kalıyor, Sam Wilson'un karakterini belirgin şekilde kısıtlıyor. Yaratıcılar, ona duygularını ifade etme hakkını vermekten korkuyor gibi görünüyor: bir gülümseme, alışılmadık bir çözüm, kahramanın rahatlayabileceği anlar. Steve Rogers nadiren gülümsüyor muydu? O zaman sen de gülmeyeceksin.

Wilson'un öz şüpheleri en azından anlaşılabilir - süper güçleri yok: serumlar, mutasyonlar veya güçlendirmeler yok, sadece teknoloji ve kişisel eğitim var. Ve gerçek anlamda hasar alıyor, süper asker Rogers gibi değil. Tony Stark'ın Steve'e sorduğu soruyu hatırlıyor musun? "Büyük adam zırh içinde. Bunu çıkar, ne oluyorsun?" Bu durumda cevap: "Sadece bir insan."

Ve nihayet, Sam Wilson Mary Sue statüsüne yükseltiliyor. Harrison Ford'un canlandırdığı ABD Başkanı Thaddeus Ross'a doğrudan yaklaşıyor, toplantıları kesiyor veya etrafındaki herkesi kovuyor. Ama Ross, düzenli personeliyle sert davranmıyor. Böyle bir zıtlık, Wilson'un Kaptan olarak önemini vurgulamak yerine, onu selefinden farklı kılıyor.

Eğer bir film %100 hitler kategorisinde değilse (ve Marvel, Deadpool ve Wolverine'i böyle görmedi), o zaman stüdyo risk almaz. Ve Captain America: Brave New World, izleyiciyi yumuşak ve tatlı pamuk şekerine boğuyor. Karşılaştırma için, Deadpool'da şakalar cesur ama keskin, karakterler kelimeleri eğip bükmeden sınırları biliyorlardı. Kan ve parçalama sahneleri vardı ama kendi başlarına değil - yönetmenler bu tür sahnelerle ustaca oynadı ve izleyiciler sinemadan memnun ayrıldı.

Teknik olarak Marvel standartlarını koruyor. Görseller mükemmeldi, Deadpool'un seviyesine uyuyordu. Her iki filmi de aynı IMAX koşullarında karşılaştırma fırsatına sahip olduğumuzda, her birinin görsel olarak kendi tarzında muhteşem olduğunu not ediyoruz.

Brave New World'de birçok dövüş var ve neredeyse hepsi yakın dövüş. Dövüş koreografisi yüksek bir seviyede, oyuncular karakterlerinin fiziksel gücünü ikna edici bir şekilde gösteriyor, darbeleri etkili hissediliyor, kamera açıları dinamiklik katmak için değişiyor. Ancak, çerçevedeki yıkılabilirlik ile ilgili sorunlar var — sahneler görsel olarak güçlü ama şaşırtıcı bir şekilde "temiz" ve "düzenli."

Beklendiği gibi, ana kapsam son perdeye düşüyor. Burada izleyicileri büyük ölçekli bir hava savaşı ve Kaptan ile Kırmızı Hulk arasındaki muhteşem bir karşılaşma bekliyor. Bu segment gerçek bir görsel şölen: mermiler uçuyor, füzeler manevra yapıyor, patlamalar gürlüyor, su sıçrıyor, Kaptan'ın vibranyum kostümünün özel efektleri tam kapasite çalışıyor. Filmin son üçte biri için paradan kaçınılmamış.

Ama kavramsal sorulardan uzaklaşalım. Yönetmen Julius Onah, daha önce The Cloverfield Paradox üzerindeki çalışmalarıyla tanınmış, vizyoner bir yazara göre teknik bir yönetmen olarak statüsünü pekiştirmiştir. Ancak, başlangıçta yeni ama temellere dayalı bir şey çekmek istediğini belirtmişti, özellikle de İlk Yenilmez'in önceki bölümleriyle karşılaştırıldığında. Söylenip yapıldı.

Brave New World, Kış Askeri'nin şablonuna dayanıyor. Karakter archetipleri aynı: Ruth Bat-Seraph (Shira Haas) yeni Kara Dul olarak, genç Joaquin Torres (Danny Ramirez) başlangıçtaki Şahin rolünde, Nick Fury yerine Başkan Thaddeus Ross. Hatta anlatı yapısı da benzer: açılış aksiyonu, liderlik ile buluşma, yer altına inme, büyük ölçekli son savaş.

Ama tüm benzerliklere rağmen, kapsam aynı değil. Kış Askeri, casusluk aksiyonu ve politik gerilim arasında dengede kalıyordu, kahramanları komplocu Hydra ajanlarıyla karşı karşıya getiriyordu. Burada, ana kötü adam yalnız bir psikopat Samuel Sterns (Tim Blake Nelson). O, planlarının iç içe geçmiş bir manipülatör olarak tasvir ediliyor. İntikamı, tüm olası senaryoları dikkate alarak yıllar öncesinden dikkatlice hesaplanmış.

Ama konsept aşınmış durumda. Yazarlar bir kez daha zihin kontrolü temasını kullanıyor — bu sefer akıllı telefonlar aracılığıyla görsel-işitsel programlama ile. Başka bir Gen Z korku hikayesi: "cihazlarınızdan korkun!"

Hikaye, uluslararası çatışmanın konusu haline gelen bir adamantium adasının ortaya çıkışı etrafında dönüyor. Başkan Ross diplomatik başarı peşinde koşuyor, ancak Sterns sürekli olarak planlarını bozuyor. Sam, Ruth ve Joaquin manipülasyonu hızla fark etseler de, çatışma Ross'un Kırmızı Hulk'a dönüşmesine ve Beyaz Sarayı yok etmesine yol açıyor. Paralel olarak, Sam'in Kaptan Amerika rolünü kabul etmesiyle ilgili kişisel dramı gelişiyor. By design, in the finale, the viewer should accept Anthony Mackie in Cap'ın imajında... Evet, aynı eski melodi finale kadar çalmaya devam ediyor.

Eğer ilginç bir senaryo bekliyorsanız - unutun. İki saat boyunca Kırmızı Hulk'un Washington'u parçaladığı sahneleri izlemek çok daha eğlenceli olurdu.

Ve en çok ne değişti biliyor musun? Sinemalardaki atmosfer. Bu, süper kahraman türünün geleceği hakkında düşüncelere yol açıyor. Burada kalite ile ilgili bir durum yok - teknik olarak film, son zamanların hitleri Deadpool ve Wolverine'den aşağı kalmıyor. Film, izleyicileri çekebilecek tanınmış oyuncular Giancarlo Esposito ve Harrison Ford'u barındırıyor.

Marvel risk almaktan kaçınıyor - bu yüzden izleyiciyi şaşırtmayı bıraktı. İnsanlar ya tamamen çılgın bir çizgi roman filmi olan Deadpool ve Wolverine'i ya da bir etkinlik haline gelecek gerçekten önemli bir filmi izlemeye istekli. Brave New World, kitap tarafından yaratılmış düzgün çekilmiş ama yüzsüz bir film. Hiçbir zorluk, yenilik, gerçek bir risk yok.

Filmi izleyebildin mi ve hakkında ne düşünüyorsun? Yorumlarda görüşlerini bekliyoruz!