MobLand TV Dizisi İncelemesi: Modern Mafya Hakkında Harika Bir Drama

"MobLand", mafya hakkında bir dizi olup, yaratımında Guy Ritchie aktif bir rol almıştır. Bireysel bölümleri yönetmiş ve şovu üretmiştir. Ana rollerde Tom Hardy, Pierce Brosnan ve Helen Mirren yer almıştır. İlk sezonu inceledik ve görüşlerimizi paylaşmaya hazırız.

Çeteler hakkında yapılan filmler genellikle suçun aşırı romantize edilmesiyle eleştirilir. Makalenin yazarına göre, bu haksızlıktır. Senaristler ve yönetmenler en çok büyük paraların ve etkinin yüksek bir bedeli olduğunu gösterirler — hapse girmek veya tehlikeli bir işte bir meslektaşından kafasına kurşun yemek ihtimali. Çoğu izleyici mafya dünyasıyla bağlantılı değildir, bu yüzden nasıl çalıştığını öğrenmekle ilgilenirler, özellikle de bunu kendi evlerinin güvenliğinden TV karşısında izlerken. Bu, "Goodfellas" filmi, "The Sopranos" dizisi ve bu konudaki diğer eserler için de geçerliydi.

Gangsterland bu geleneği sürdürüyor — organize suç dünyasında sorunların nasıl ortaya çıktığını ve bunları çözmek için hangi yöntemlerin kullanıldığını görüyoruz.

Guy Ritchie, Quentin Tarantino gibi, genellikle gangsterler hakkında ciddi hikayeleri komedi unsurlarıyla birleştirir. Bu, "Lock, Stock and Two Smoking Barrels", "Snatch", "RocknRolla" ve "The Gentlemen" gibi filmlerin bir özelliğidir. Ancak, başka bir böyle proje arıyorsanız, MobLand sizi hayal kırıklığına uğratabilir.

Bu dizinin senaryosu Jez Butterworth ("Black Mass" ile tanınan) ve Ronan Bennett ("Public Enemies" için senaryo yazan) tarafından yazılmıştır. Her iki yazar da ciddi bir yaklaşımıyla dikkat çekiyor ve bu, ilk ortak çalışmalarında hissediliyor.

Hikaye, sorunları çözen Harry da Souza etrafında dönüyor. Onu "Pulp Fiction" filmindeki Winston Wolfe ile ilişkilendirebilirsiniz, ancak Tom Hardy'nin kahramanının görevleri biraz farklıdır. Mafya aileleri arasındaki çatışmaları, hem barışçıl müzakereler hem de kaba kuvvet kullanarak çözer. Ve bir çatışmanın kaçınılmaz olduğu belli olduğunda, Harry düşmanın hareketlerini hesaplar ve önce saldırır.

He, ailenin başının genç oğlunun davranışlarının sonuçlarını ortadan kaldırmak zorunda olan kişidir; bir gecede rastgele birini bıçaklayıp, ertesi sabah kaybolan bir düşman organizasyonunun temsilcisiyle "takılmayı" başarmıştır. Ve kahraman bazı sorunlarla ilgilenirken, başka, daha ciddi sorunlar ortaya çıkmaktadır.

Adam, tüm görevleri mümkün olan en kısa sürede yerine getirmeye çalışırken bir tekerlekteki sincap gibi dönüp duruyor, ama sevgili eşi, onun bir aile psikoloğuna gitmeyi kaçırmasından endişe ediyor. Dahası, kocasının işine umursamaz bir şekilde açıkça kayıtsız olduğunu ilan ediyor. Bu durum izleyiciyi rahatsız etmeye başlıyor, ama bu, amaçlanan bir durum; ana karakterin duyguları bize aktarılıyor. Zaman zaman inatçılık ve durumu anlamama dikkat çekiyor; Harry'nin eşi ve kızı, ateşle oynamak istiyor gibi görünüyor ve mafyanın başına karşı kasıtlı olarak meydan okuyorlar. Aynı kişi, kaba bir söz veya saygısız bir ton için insanların öldürüldüğü kişi. Ama isterseniz, kızları da anlayabilirsiniz, çünkü sürekli tehlike içinde bir yaşam için hazır değillerdi.

Zamanla, hikaye daha karmaşık hale geliyor, yeni hikaye çizgileri ortaya çıkıyor ve Çehov'un silahları yükleniyor, sezon boyunca patlayan. Dizi ısınmak için zamana ihtiyaç duymuyor, hemen sizi etkisi altına alıyor ve izleyicinin dikkatini en sona kadar tutuyor. Doldurma bölümleri veya gereksiz sahneler yok; ya önemli bilgiler veriliyor, ya aksiyon gösteriliyor, ya da böyle bir dizi için gerekli olan ek bir gerilim yaratılıyor. Karakterlerin monologları bile gerçekten ilginç, çünkü ana hikayeye önemli detaylar ekliyor.

Dahası, bazı klan temsilcileri için eylemler ve davranışlar önemlidir, oysa diğerleri için sadece bir kişinin kökenleri önemlidir. Eğer bir çocuk doğru kanlardan geliyorsa, her şey affedilir, hatta eylemleri Aileyi savaşın eşiğine getiriyorsa bile. Ayrıca, gangster klanları arasında bir çatışmanın başlaması, dışlanmış biri olarak görülen kıza karşı tutumu değiştirmiyor. Aksine, önce onu düşmana "yem" etmeye hazırlar, iki sorunu çözmek için; hoşlanmadıkları bir kişiden kurtulmak ve barış sağlamaya çalışmak. Ve onun organizasyona para getiren kişi olduğu önemsiz hale geliyor.

İlk başta, yan karakterlerin çok basit olduğu düşünülebilir. Ancak, her yeni bölümde yeni detaylar ortaya çıkıyor, motivasyonlarını ve karakterlerinin inceliklerini öğreniyoruz, ardından onları düşünceli bireyler olarak algılıyoruz. Örneğin, liderden saygı görmeyen insanları izlemek çok ilginç. Onun hoşnutluğunu kazanmak için ellerinden geleni yapıyorlar, bu yüzden bazen absürt eylemler gerçekleştiriyorlar.

Ve burada kahramanlarla çok da resmi davranmıyorlar. Even if a person was given a lot of attention in the plot, he can be killed quickly and completely unexpectedly for the viewer. This works on the atmosphere — none of the participants in the action is immune from brutal reprisals, so we are constantly in suspense.

Bu makalenin yazıldığı sırada, "MobLand" dizisinin ikinci sezonu henüz duyurulmamıştı. Ancak hikaye açıkça sona ermedi — birçok olay örgüsü devam etmeyi gerektiriyor. Karakterlerden biri haklı olarak şöyle demiştir: "savaş bitti, ama savaş yeni başladı."

Guy Ritchie'nin zaten mizah unsuru olmadan aksiyon filmleri ve savaş dramaları yaptığını belirtmek gerekir. "The Covenant" ve "Wrath of Man" gibi çarpıcı örnekler var. Farklı suç yapılarının bir arada çarpıştığı yerlerde onun imza tarzının özelliği özellikle canlı bir şekilde hissediliyor. Benzer bir şey, onun erken filmlerinde de vardı.

Aktör Tom Hardy, başarısız bir filmi bile kurtarabilecek eşsiz bir karizmaya sahip. Burada, kendine güvenen bir gangster imajı yarattı; net ve yetkin bir şekilde hareket ediyor. Kararları acımasız görünebilir, ancak Harry her zaman duygularının kontrolünü elinde tutar ve mantıklı kalır. Bu, Aile'nin güvendiği bir kişi için önemlidir. Ve onun bir kahraman olmadığını, gerçek bir çete üyesi olduğunu ve en sona kadar öyle kalacağını anlasak da, onur ve sadakat konusundaki kendi fikirleri vardır ve bu fikirlerden sapmaz, açık faydalar gördüğünde bile. Bu doğrudan söylenmiyor, ama kahramanın ihanet ve böyle bir adım atmaya hazır insanlara karşı duyduğu nefreti hissediyoruz.

Diğer oyuncularla her şey bu kadar net değil. Örneğin, ailenin lideri rolünü oynayan Pierce Brosnan, açıkça duygusallıktan yoksun. Başlangıçta bu, soğuk ve acımasız bir liderle karşı karşıya olduğumuz için imaja uyuyor. Ancak finale yaklaştıkça, aktörün açıkça az oynadığı belli oluyor. Ama Helen Mirren, başkalarını manipüle eden sinsi bir hanımı ikna edici bir şekilde canlandırdı.

Dizi içinde gerçekten acımasız birçok sahne olduğunu belirtmek gerekir. Yönetmenler, suç imparatorluklarının inşa edildiği gerçek yöntemleri sergilemekte tereddüt etmiyorlar. Örneğin, gangsterlerin izlerini örtbas eden bir kişi aniden ana sanık haline getirilebilir. Ve sadece onu öldürmek için her şeyi yapmaya hazır olacaktır, ama ailesine ve arkadaşlarına dokunmamak için. Benzer bir durum, örneğin, Kane & Lynchadlı oyunun ilk bölümünde yaşandı.

Klasik filmlere de referanslar var. Bir testere kadrajda belirdiğinde, birçok film sever muhtemelen 1983 yapımı "Scarface" filmini hatırlayacaktır. Ve yerel serseriler bu aracı kullanmaktan çekinmeyecek, kesinlikle ağaç kesmek için değil. Bir kahramanın cezaevinde yattığı dönemde orada gardiyan olan eski bir suçlu ile karşılaşma, Robert De Niro'nun yer aldığı suç draması Sleepers'ı anımsatıyor. Ayrıca ilk Baba filmine de belirgin göndermeler var. Tüm bu anların klasiklere bir saygı duruşu olarak algılandığını, başkalarının fikirlerini ödünç almak değil.

Elbette, "MobLand" "John Wick" değil, burada düşmanlarla yapılan savaşlar ön planda değil. Buradaki çoğu mesele diyaloglar sırasında çözülüyor. Ancak aksiyon söz konusu olduğunda, sahneleme uzun metrajlı bir filme eşit kalitede. Silahlı çatışmalar, dövüşler ve patlamalar etkileyici görünüyor — kimsenin özel efektlerden kısım kısıldığı hissine kapılmadık.

Dizi öncelikle karmaşık suç dramalarının hayranları için tasarlanmış. Tür içinde radikal olarak yeni bir şey sunmuyor, ancak olan biten, ilk bölümden son bölüme kadar etkileyici. Ayrıca, böyle ciddi bir yaklaşım son zamanlarda pek görülmedi — akla gelen tek iyi dizi "The Penguin".

Ancak, Guy Ritchie'nin adının anılmasından sonra imza şakaları veya "Operation Fortune: Ruse de Guerre" filminde gösterilen ruh haliyle hafif serserilik bekliyorsanız, "MobLand"'ı güvenle atlayabilirsiniz. Suç dünyasıyla ilgili filmlere kayıtsız olanlar için de aynı şey geçerli. Bu dizi kesinlikle onlara karşı tutumunuzu değiştirmeyecek.

Mafya ile ilgili filmleri sever misiniz? "MobLand"'ın ilk sezonunu izlediniz mi? Görüşlerinizi yorumlarda paylaşın!