"Olduğu gibi" — bilgisayar oyunu Alan Waketam olarak böyle geliyor. Oyun Xbox 360'ta piyasaya sürüldükten iki yıl sonra, Remedy Entertainment oyunu kişisel bilgisayarlara düzgün bir şekilde taşımak için hiçbir şey yapmadı. Temelde, oyuncuların elde ettiği şey, sadece bunun için PC'ye çıkarılan tipik bir konsol projesi. Ve elbette, konsollarda mevcut olan tüm sorunlardan muzdarip. Tek sorun, geliştiricilerin oyunu "rahatsızlıklarından" kurtarma isteği olmaması.
Gerçekten her şey şikayetleri artırıyor. Ve ilk şey, elbette, hantal üçüncü şahıs görünümü ve ana karakterin yavaşlığı. Gölge düşmanlara ateş etmek oldukça zahmetli bir görev ve doğru taktiklerle de sıkıcı. Silahlar — 19. yüzyılın ortalarından çıkmış gibi. Bugün kim hala bir tabanca ve çift namlulu bir av tüfeği kullanıyor? Ve neden bir PC oyununa düşman kaçış sistemi gerekiyor ki, sadece koşup zıplayabiliyorken?
Oyunu birinci şahıs görünümü ve modern silahlarla çıkarmak çok daha basit olurdu. Neden en azından bir sopa veya metal çubuk kullanarak yakın dövüş unsurları eklemediler? "Ne var bunda ki?" diyebilirsiniz ama iğrenç oyun deneyimi oyunun tüm keyfini öldürüyor. Bu menü öğesinin "Kontroller" olarak adlandırılması tesadüf değil.
Oyun gerçekten "korku" türüne sınıflandırılamaz, çünkü atmosfer ve düşmanlar hiç korkutucu değil. Çocukların Alan Wake oynamasına bile izin verebilirsiniz, çünkü oyun kan, küfür, korkutucu anlar veya AAA projelerinin aşırı doygun olduğu diğer şeyleri içermez. "Psikolojik gerilim" oldukça uygun bir etiket. Alan, tamamen şok olmuş bir şekilde, düşmanlara karşı çaresizce savaşıyor ve kaderin ona attığı tüm darbelerin üstesinden gelerek hayatta kalıyor.
Zaman zaman yazarların ilhamı geliyor ve biraz tutarlı bir hikaye anlatmaya başlıyorlar, genel olarak uzatılmış doğasına rağmen (özellikle uzatılmış oyun süresi nedeniyle). Ancak, oyunun sonu bazı soruları gündeme getirebilir.
Nasıl söyleyeyim... Tanımadığınız bir kasabaya, tanımadığınız birine geliyorsunuz. İlk karşılaştığınız yabancıya — özellikle bir kadına, özellikle siyah giyinmiş ve karanlık bir sokakta duruyorsa — güvenir misiniz?* Ama bizim Alan, sadece dürüst bir adam, anahtarları kapıp yola devam etti. Bir kaza geçirdi, beyin sarsıntısı geçirdi, kendine geldi ve sevgilisini aramak için yola çıktı.
Oyunun ilk bölümleri bir ton soru gündeme getirirken, hikaye daha sonra yumuşuyor, oldukça şeffaf, anlaşılır ve zaman zaman ilginç hale geliyor. Gölge, ele geçirilmiş düşmanlar ve nesneler ile gündüz ve gece arasındaki oyun değişikliği fikri—bunların hepsi iyi fikirler. Ve iki yıl önce Remedy Entertainment'ın yarattığı bu oyunun oyunculardan mükemmel eleştiriler alabileceği oldukça mümkün. Özellikle de konsol oyunlarının %99.9'unun dövüş ve yarış oyunları olduğunu düşündüğümüzde. Ancak, böyle yavaş tempolu ve uzatılmış bir "psikolojik gerilim" için gişede başarısızlık kaçınılmaz bir kaderdir.
Grafikler, geliştiricilerin gerçekten odaklandığı tek şey gibi görünüyor. DirectX 10 desteği, yüksek kaliteli dokular, mükemmel ses tasarımı ve iyi çizim mesafesi. Gündüz ve gece döngüsü, mekan akışı ve karakter animasyonu en yüksek seviyede yapılmış. Tüm bunlar mevcut grafik standartlarıyla tamamen uyumlu. Küçük bir dezavantaj yüz animasyonu olabilir, ama bu affedilebilir—oyunda çok az diyalog var.
***
Oyun öncelikle PlayStation 3'te piyasaya sürülmeliydi. Alan Wake'in uyum sağlayacağı yer burasıydı: kontrolcü ayarı, "Kazanmak için X'e bas," "konsollarda harika hikayeler," ve daha fazlası. Ancak oyun PC'de piyasaya sürüldü ve şimdi dedektif romanları okumayı seven ve haritanın her köşesini mermi, not veya diğer çöpler için aramayı sevenlere önerilebilir. Ama asıl soru—"PC versiyonunun oyununu geliştirmek için maksimum çaba harcamayı planlamıyorsanız, neden iyi bir fikri mahvedesiniz?"—cevapsız kalacaktır.