According to the developers' idea, Crysis 3 ilk oyunun vahşi ormanlarını ve açık dünyasını ikinci oyunun "dikey oyun" yapısıyla birleştirmeyi amaçlıyordu. Şüphesiz, konsept harikaydı, ancak sonuç, serinin hayranlarının umduğu şeyden oldukça uzaktı.
Crysis 3 bilgisayarları patlattı
Bazı açılardan, Crytek'in başı Cevat Yerli'nin verdiği sözler doğru çıktı. Oyundaki grafikler gerçekten etkileyici. Yumuşak gölgeler, yüksek kaliteli dokular, son derece detaylı modeller, mükemmel aydınlatma ve gölge efektleri, harika karakter animasyonu—bunların hepsi orijinal Crysisile aynı "wow" etkisini yaratıyor. Dahası, Crysis 3'te grafikler fotogerçekçiliğe bir adım daha yaklaştı ve Battlefield 3'ten çok daha iyi.
Elbette, bu tüm ihtişam bir bedel ödetiyor. En son nesil grafik kartları ve işlemciler bile CryEngine 3'ün yükünü kaldırmakta zorlanıyor. Maksimum ayarlarda rahat bir kare hızı için, "Titan" gibi bir donanıma ve overclock'lu bir dört çekirdekli işleme ihtiyacınız olacak. Bilgisayarınız en üst düzeyden uzaktaysa, grafik ayarlarını düşürmek zorunda kalacaksınız ve görsel izlenim tamamen farklı olacak.
Seviye tasarımı da hayal kırıklığı yaratmıyor. Oyundaki erken seviyeler hala lineer olarak adlandırılabilirken, oyunun ortasından itibaren mekanlar gerçekten devasa hale geliyor. Oyuncuları aktif olarak keşfetmeye teşvik etmek için, geliştiriciler bunları sadece ek görevlerle değil, aynı zamanda Crysis 3 ve önceki oyunların olayları hakkında çeşitli metin ve sesli bilgilerle doldurdular. Gizli köşelerde, nanosuit'inizi geliştirmeyi sağlayan yükseltme kitlerini de bulacaksınız. Evet, artık Ceph cesetleri arasında nanit toplamak zorunda değilsiniz—her şey bir kutuda, ancak yükseltmelerin kendisi ikinci oyundan beri değişmedi.
Geliştiriciler ses tasarımında da harika bir iş çıkardılar. Bu, düşmanlar arasında gizlice yürüdüğünüzde, onların bakışlarından kaçınmaya çalıştığınız gizlilik modunda özellikle belirgin. Böyle anlarda, ses ortamı gerçekten mekanda yön bulmanıza ve doğru yönü seçmenize yardımcı oluyor. Ancak işler kızıştığında, oyun dönüşüyor ve patlamaların, düşman sohbetlerinin ve durmaksızın ateşin sesleriyle doluyor.
Başlangıçta, Crysis 3 "hayal oyunu" gibi görünüyor. Ancak, canlı bir dünya yerine ölü bir dünya hissi veriyor. Evet, oyundaki mekanlar güzel, ancak birkaç görev dışında oyuncuya özel bir şey sunmuyor. Peki, neden böyle harika dünyalar yaratmak? Düz koridorlar bırakmak daha iyi olurdu, çünkü tüm tasarımcıların çalışması boşa gidiyor eğer oyuncu sadece bir şeyler aramak yerine ateş etmek istiyorsa.
Geliştiriciler, diğer oyunlara referanslar eklemek ve küçük hayvanlar ile kemirgenler eklemek için bile zaman buldular. Yani, halüsinasyon yapan mantarlara zamanları vardı ama zaten kısa olan oyunun oyun mekaniklerini çeşitlendirmek için zamanları yoktu. Tek oyunculu kampanyayı tamamlamak beş saat sürüyor ve bu kimse için yeterli olmayacak. Evet, bilgi veya yükseltme kutuları aramak için zaman harcarsanız, birkaç saat daha çıkarabilirsiniz ama bu yine de yeterli değil. Ve oyunun fiyatı 1,200 ruble.
Geliştiricilerin silahları değiştirmek için bile zamanı yoktu. Sadece önceki oyunlarda gördüğümüz şeyleri yeni dokularla yeniden boyadılar ve dört uzaylı silahı eklediler. Görünüşe göre, C.E.L.L. şirketi ikinci oyunun olaylarından bu yana 23 yıldır yeni bir şey bulamamış. Bekleyin, geliştiriciler sürekli olarak tanıtımlarda gösterilen ve gerçek bir yıkım silahı olarak tanıtılan nano-okunu eklediler. Gerçekte, bu, gizlilik oyununu o kadar kolaylaştıran oldukça güçlü bir cihaz. Eğer çevrenizdeki herkesi öldürmeye karar verirseniz, o zaman başka herhangi bir güçlü silah güvenilir bir arkadaşınız olacaktır.
Hikaye açısından, Crytek fazla uğraşmamış ve sadece üç oyunun içeriğini beyaz ipliklerle bir araya getirmiş. Evet, ana sorulara cevaplar bulacaksınız—eğer onları aramak için çaba harcarsanız—ama birçok detay yazarların gözünden kaçtı ve oyunu bitirdikten sonra, daha fazla soru ile karşı karşıya kalıyorsunuz. Birçok kişi Crysis'in asla bir hikayesi olmadığını söyleyecek, ancak ilk oyunun anlatımında bir miktar insan mantığı varken, ikinci oyundan itibaren tamamen çılgınlaştı. Üçüncü bölümde, hikaye önceki oyunlardan daha da kopuk ve neden böyle olduğunu açıklayamıyor.
Sonuç olarak, eğer oyun iki kat daha uzun olsaydı ve daha fazla olayla dolu olsaydı, o zaman istenen fiyatı hak ederdi. Şu haliyle, tek çıkış noktası çok da iyi düşünülmemiş veya dengeli olmayan çok oyunculu mod.
Yüksek seviyedeki oyuncular, yeni başlayanlara karşı neredeyse savunmasız değil, bu yüzden doğru seviyeye ulaşana kadar ilk 15-20 saat sürekli bir cehennem gibi hissedecek. Artı olarak, harita boyutu artık oyuncu sayısıyla eşleşiyor, bu yüzden bolca alan var ve doğma noktasında ölmek zor. Yeni çok oyunculu haritalar, düşmanları avlamayı hızlandıran gizli yollarla dolu ve dikkatli oyuncular, keskin nişan alma veya ateş desteği sağlama için kolayca optimal noktalar bulacaklar.
Genel olarak, Crysis 3'ün çok oyunculu modu ikinci oyundan fazla uzaklaşmamış ve temelde yeni bir şey sunmuyor. Sadece nanosuit içinde rakiplerle savaşabilirsiniz, bazen harita etrafında dağılmış Ceph silahlarını kullanarak. Yine de Crytek, "İnsanlar vs. Ceph" modu yapabilirdi veya hatta kooperatif bir kampanya modu uygulayabilirdi.
Yerelleştirme kalitesi de oyunu düşürdü, özellikle İngilizce'den Rusça'ya çeviri. Bazen karakterler öyle "mücevherler" çıkarıyor ki, otomatik bir çevirmenin bile kıskanacağı türden.
***
Crysis 3, oldukça karışık bir izlenim bırakıyor. Bir yandan, mükemmel grafiklere, geniş mekanlara ve bolca düşmana sahip. Diğer yandan, Crysis 3'ün dünyası, birinci ve ikinci oyunlar kadar akılda kalıcı değil ve yeni bir şey sunmuyor. Oyun mekanik çeşitliliği de pek övünemez. Sonuçta, bu bir nişancı oyunu ve bir nişancı oyunu eğlenceli olmalıdır. Crysis 3 her zaman bunu sunmuyor.