Just as there are three types of gifts — good, bad, and a book — there are also good, bad, and... Saints Row oyunları. Evet, Saints Row serisi basitçe kategorize edilemez. Kendi başına bir oyundur. Mizahın özüdür, bazen kaba ve absürt, ama bazen de tam olarak günü kurtaran şey budur.
Saints Row 4 Saints çetesi tarihindeki yeni bir bölümü açtı. Artık sadece bir şehri terörize edebilecek ve geçerken geçenleri fallus silahlarıyla korkutabilecek sokak serserileri değiller. Şimdi, en üst seviyeye tırmanmış ciddi insanlar. Yeni evleri? Beyaz Saray. Düşüncesiz çete nihayet başardı, sonunda güç kazandı. Ama kutlama uzun sürmedi.
Hikaye, Amerika'nın Başkanı olmayı başaran çete liderinin etrafında dönüyor. Diğer tüm Saints üyeleri hükümette yüksek rütbeli pozisyonlara yerleşti. Hayat güzel olmalı. Ama tüm güzel şeylerin bir sonu olmalı. Ve Saints Row 4'te, son hemen gelir.
Yani, yeni seçilen başkan basına hitap etmeye hazırlanıyor. Konferans odasına giderken, imzalaması için tamamen saçma yasalar öneriliyor (ama bu Saints Row 4, bu da normal). Ne yazık ki, çok beklenen röportaj gerçekleşmeyecek. Şans eseri, uzaylılar müdahale etmeye ve en kutsal yere — Beyaz Saray'a — saldırmaya karar veriyorlar.
Doğal olarak, başkanın vicdanı onu kenarda durmasına izin vermiyor, özellikle uzaylı işgalciler gözlerinin önünde arkadaşlarını kaçırmaya başladığında. Ama kahramanımız ne kadar çabalarsa çabalasın, tüm girişimler başarısızlıkla sonuçlanıyor. Artık arkadaş yok, ülke yok ve başkan yok. Tüm emekle kazanılan şeyler uzaylılar tarafından alınıyor.
Hikayenin buradan nereye gideceğini anlamak için dahi olmanıza gerek yok. Açıkça, göreviniz dünyayı, kendinizi ve arkadaşlarınızı kurtarmak.
Kaçırıldıktan sonra, ana karakter kendini şehrin sanal bir versiyonunda buluyor (merhaba, "The Matrix" ve Neo). İlk başta, olan biteni anlamıyor ve her şeyi gerçeklik olarak alıyor. Yani, kafasında sesler duymaya başlayana kadar. Ya da daha doğrusu, sadece bir ses. Sadık ortağı ve birkaç mucizevi şekilde kurtarılan çete üyesi, liderlerini uzaylıların pençesinden kurtarmak için ellerinden gelen her şeyi yapıyorlar.
Ve başarılı oluyorlar. Sanal dünyadan çıktıktan sonra, kahramanımız bir uzay gemisine biniyor ve burada kucak açılarak karşılanıyor. Ve işte o zaman planlar başlıyor — şehri uzaylı işgalinden kurtarmak ve gücü, striptizcileri ve viskileri nehir gibi akıtmak için nasıl geri alacaklarını planlamak.
Uçan sığınaklarından doğrudan Steelport'a (şehrin sanal kopyası) seyahat edebileceksiniz. Convenient, isn’t it? While your friends are busy coming up with yet another ingenious way to save the doomed, you can take a stroll around the city.
Ve şehirde dolaşmak ilginç — en azından ilk yarım saat, belki bir saat için. Uzaylılarla kavga edebilir, bir arabayı kaçırabilir, bir yayayı öldürebilir, yeni kıyafetler satın alabilir veya hatta estetik ameliyat olabilirsiniz. Ama bunların hepsi oldukça çabuk sıkıcı hale geliyor. Yani, gemiye geri dönme ve yeni bir görev alma zamanı.
Geliştiricilerin cömert davrandığı bir şey, hikaye ve yan görevlerin bolluğudur. Şehirde her yere fırlatılacaksınız. Hikaye görevleri biraz çeşitlilikle süslenmişken, ne yazık ki yan görevler aynı şeyi övünemez.
Oyunun ortalarına geldiğinizde, yan görevlerden sıkılmaya başlayacaksınız, çünkü birbirine benzerlikleri bezelye gibi. İlk başta her şey çeşitli ve ilginç görünse de, yirminci aynı görevden sonra o his tamamen kayboluyor.
Ama, bazı oyunculardan bu tepkiyi bekleyerek, geliştiriciler her görevi cömertçe mizah ile tatlandırmışlar. Görevler sırasında ana karakterin yorumları, müzik ve sokaktaki insanların davranışları, deja vu hissini kırmaya yardımcı oluyor.
Hikaye görevlerine gelince, kesinlikle sıkılmayacaksınız. Çeteniz üyelerini kurtarma çabalarınızda her türlü yeri ziyaret etmek zorunda kalacaksınız. Kurnaz İmparator Zinyak, arkadaşlarınızı en kötü kabuslarını somutlaştıran dünyalara yerleştirmiş. Sert bir suçlu için bir kabusun nasıl görünebileceğini hayal edin!
Burada, geliştiriciler gerçekten bir alkışı hak ediyor. Saints Row 4'ü yaparken yaratıcıların ne üzerinde olduğunu bilmiyorum, ama tedarikçilerine içtenlikle teşekkür etmek istiyorum.
Saints Row 4'te yeterince süper güç var. Rüzgardan daha hızlı koşabilir (artık arabaları çalmaya kim ihtiyaç duyar?), binaların üzerinden atlayabilir, insanları dondurabilir ve hatta telekinezi kullanabilirsiniz.
Bu tür güçlerle, silahlara pek ihtiyacınız yok. Ama dürüst olmak gerekirse, bu silahlardan vazgeçmek imkansız.
Sadece dubstep silahına bakın. Şehri güzel müzik eşliğinde havaya uçurmak, temelde bir hayalin gerçeğe dönüşmesi. Ve kara delik atan bir silah? Yayaların ve arabaların içine çekilmesini izlemek komik. Dürüst olmak gerekirse, Saints Row 4'teki silahlar, detaylı açıklamalarla kendi broşürlerini hak ediyor.
Saints Row 4'te, ünlü filmlerin ve oyunların tonlarca parodisini bulacaksınız. En başından son kredilere kadar, tanınmış ve popüler eserlere referanslar göreceksiniz.
Tüm bunlar, cömert bir doz alay ve karanlık mizah ile sunuluyor. Bir yandan, geliştiricilerin ciddi eserlerle alay ettikleri gibi görünebilir, ancak diğer yandan, her şey oyunun genel dokusuna o kadar mükemmel bir şekilde uyuyor ki, tanınmış yönetmenlerin, beş veya on yıl önce, eserlerinin sadece izleyiciler tarafından değil, aynı zamanda Volition'daki insanlar tarafından da sevileceğini bir şekilde bildiği izlenimini alıyorsunuz.
Genel olarak, Saints Row 4, GTA klonu olma ününden kurtulmayı başardı ve bu kesinlikle iyi bir şey.
Hayal edilebilecek her şeyin karışımından oluşan tamamen yeni bir oyunumuz var. Ve ciddi bir proje olmayı ya da gerçek bir anlam taşımayı iddia etmese de, her zaman sevilecektir.
Bu oyun, gerçek dünyadan bıkan ve en üst düzeyde rahatlamak isteyen herkes için cazip olacak. Saints Row 4'te beyninizi kullanmanız gereken tek zaman, dükkanlardaki kilitleri hacklemek olacaktır.
Ve kesinlikle Mars'ta hayat olup olmadığını ya da başka herhangi bir ciddi soruyu düşünmek zorunda kalmayacaksınız.