Donkey Kong Bananza İncelemesi — Mario'nun Kenara Çekilmesi Gerekiyor mu?

If you had asked Nintendo hayranlarına çok uzun zaman önce hangi projeyi en çok beklediklerini, muhtemelen cevapları “yeni bir 3D Mario oyunu” olurdu. Ve bu sürpriz değil: 2017’deki mükemmel Super Mario Odyssey ’nin çıkışından bu yana, hayranlar İtalyan tesisatçıyı konu alan tam teşekküllü üç boyutlu bir macera görmediler — kısa Bowser’s Fury’yi saymazsak. Ancak, başka bir önemli karakter Nintendo tarafından daha uzun bir süre göz ardı edildi — Donkey Kong, Japon şirketin belki de ikinci en önemli maskotu. Şimdi, Nintendo, Donkey Kong Bananza’yı çıkararak iki kuşu bir taşla vurma kararı aldı; bu oyun hem DK serisini yeniden başlatıyor hem de özünde Super Mario Odyssey’nin ruhsal bir devamı olarak hizmet ediyor. Aslında, her iki proje de aynı geliştirme ekibine sahip.

Donkey Kong Bananza, Nintendo’nun 1990’larda yapmış olabileceği bir oyun gibi hissediliyor. Bu, tasarımının eski tarz olduğu anlamına gelmiyor — tam tersine. Proje o kadar cesur ve deneysel ki, kaçınılmaz olarak Super Mario 64 veya The Legend of Zelda: Ocarina of Timeile ilişkilendiriyor. “Bananza”nın yaratıcıları, sadece Donkey Kong serisine yeni bir hayat vermekle kalmadı, aynı zamanda 3D platform oyunlarının kavramını yeniden düşünmeye de çalıştılar. Sonuç, taze fikirler ve mekaniklerle dolu o kadar yoğun ki, onu tanıdık tür sınırlarına hapsetmek zor. Aynı zamanda, oyun Nintendo için alışılmadık olan birkaç modern trende de uyuyor.

Örneğin, hikayeye odaklanma. Japon şirket genellikle ciddi anlatı dikkatini yalnızca “Zelda”ya verirken, platform oyunlarının hikayeleri neredeyse her zaman “ne kadar basit, o kadar iyi” ilkesini takip eder. Ama Donkey Kong Bananza durumunda değil.

Yeni DK’nın hikayesi, neredeyse herhangi bir düzenleme olmaksızın tam teşekküllü bir animasyon filmine temel oluşturabilir — oldukça katmanlı. Donkey Kong ve genç şarkıcı Pauline’in kötü Kongs çetesini durdurmak için gezegenin merkezine doğru yola çıkması hikayesi, hikaye kurguları, beklenmedik dönüşler ve büyüyen ve değişen karakterlerle dolu. Bu, bir Nintendo platform oyunu hakkında yazdığımı inanmak zor, ama oyunu sadece eğlenceli oyun yapısı için değil, aynı zamanda hikayenin nasıl biteceğini görmek için bitirmek istiyorsunuz. En komik kısım? Bu, Shigeru Miyamoto’nun felsefesine ters düşüyor; çünkü o hiçbir zaman hikayeyi her şeyin üstünde tutmamıştır.

Bir interaktif karikatür oynama hissi, büyük ölçüde Bananza’nın çekici, kişilik dolu görsel tarzına da bağlı. Grafikler parlak ve doygun, çevrelerin, nesnelerin, düşmanların ve karakterlerin tasarımı hemen okunabilir — ekranda olan tüm kaosa rağmen. Donkey Kong’un güncellenmiş görünümü özellikle hoş. Kahraman, öncekilerden çok daha ifadesel: sanatçılar onun için onlarca yüz ifadesi tasarladı. Ağır bir kayayı taşırken kaşlarını çatar, düşmanlara karşı hırlıyor ve Banandium Gems’i gördüğünde açgözlü bir şekilde dilini çıkarıyor — canavarımsı bir iştah sergiliyor. Kesitlerde, tüm gözler Donkey Kong’un üzerinde, Pauline, sayısız NPC ve kötü adamlar da mükemmel bir şekilde animasyonlu olmasına rağmen.

Her neyse, hikaye ve görseller Nintendo oyunlarının en önemli yönleri değil. Her şeyden önce, şirketin projeleri oyun yapısı için değerli — ve neyse ki, Donkey Kong Bananza burada da kesinlikle başarılı.

Temel odak, çevresel yıkılabilirlik — sadece Nintendo için değil, genel olarak platform oyunları için yeni bir kavram. Geliştiriciler, oyuncuların Bowser’ı kontrol ettiği Super Mario Odyssey’nin son bölümünden ilham almış gibi görünüyor; burada oyuncular, bir mağaradan kaçarken gözlerinin önündeki her şeyi parçalar — ve bu fikri tam teşekküllü bir oyuna dönüştürmeye karar verdiler.

Donkey Kong, ilerlemek veya haritanın gizli bölümlerini ortaya çıkarmak için etrafındaki hemen hemen her şeyi yok edebilir. Kayaları ve taşları parçalar, toprağı kazıp, buzu parçalara ayırır ve genel olarak seviyeyi tanınmaz hale getirir. Metal gibi bazı malzemeler gorilin gücünün ötesindedir — tasarımcılar bunları oyuncunun ulaşmaması gereken alanlara erişimi engellemek için kullanır.

Yıkılabilirlik mekaniği, bir Donkey Kong oyununa mükemmel bir şekilde uyuyor. Kahraman, Marvel’in Hulk’ı gibi hissediyor: onu birkaç yumrukla bir evi yıktığını veya yere düştüğünde bir krater bıraktığını gördüğünüzde gücüne inanmak kolay. Ve en önemlisi — şeyleri parçalamak ve kırmak, oyunun sonunda başlangıcındaki kadar eğlenceli, dokunsal kontrol geri bildirimi ile ifadesel görsel ve ses efektlerinin birleşimi sayesinde. Kong’un darbeleri altında Banandium Gems’in parçalanmasını saatlerce izleyebilirsiniz — bu önemli, çünkü yüzlercesini kıracaksınız.

Farklı kaya türleri ve topraklar bulmacalarda ve zorluklarda yoğun bir şekilde kullanılıyor. Örneğin, bir buz parçasını koparıp lavın içine atmak, bir magma bölümünü soğutuyor ve küçük bir güvenli ada oluşturuyor. Oyunda bu tür malzeme etkileşimleri bolca var: tuz asidi buharlaştırır ve herhangi bir taş, bazı seviyelerde bulunan dev dikenli çalıları kolayca ezebilir. Ayrıca, fırlatıldığında büyük patlamalar yapan, gaz salan ve geçici jetpack gibi davranan fantastik kaya türleri de var.

Bu karmaşık yıkılabilirlik ve malzeme etkileşim sistemi, Super Mario Odyssey’nin “iskeleti” üzerine inşa edilmiştir. Donkey Kong Bananza neredeyse aynı yapıya sahiptir. Her seviyede iki patron savaşı vardır — biri orta seviyede ve biri sonunda. Mekanlar Banandium Gems ile doludur — oyunun Odyssey’nin Ayları ile eşdeğeri. Ayrıca, bazıları oyunu kısa bir süreliğine retro 2D platform oyununa dönüştüren ayrı zorluk odalarına geçişler de var. Tanıdık geliyor mu?

Odyssey’den birçok fikir Donkey Kong Bananza’da rafine edilmiştir. Banandium Gems aramak sadece eğlenceli değil, aynı zamanda faydalıdır: bunlar Donkey Kong’a yeni yetenekler kazandırır. Özünde, Nintendo oyuna bir RPG tarzı yükseltme sistemi eklemiştir; bu da şirketin modern izleyici zevklerinin farkında olduğunu gösteriyor. Ve Odyssey’de olduğu gibi, goril ve Pauline için kıyafetler seçerek görünümleri özelleştirebilirsiniz. Ancak Bananza’da, kıyafetler sadece görünümü değiştirmekle kalmaz, aynı zamanda düşman saldırılarından alınan hasarı azaltmak gibi faydalı bonuslar da sağlar — bu mekaniği daha da ilginç hale getirir.

Şunu söylemek gerekir ki, Donkey Kong Bananza ekibin büyük bir adım atmasıdır, ancak bazı unsurlar önceki projelerinde hala daha iyi uygulanmıştır. Odyssey’nin seviyeleri daha akılda kalıcıdır ve patron savaşları daha çeşitli ve dinamikdir. Bananza’da, patron savaşları oldukça basit olup, sadece birkaç dakika sürer ve çoğu düşman — birkaç istisna dışında — Mario’nun rakiplerine kıyasla şaşırtıcı derecede mütevazı hareket setlerine sahiptir.

Yine de, genel olarak, Donkey Kong Bananza Super Mario Odyssey formülüne bir yükseltme gibi hissediliyor. Oyunculara zorlukları ve bulmacaları aşmak için sunulan seçeneklerin çeşitliliği özellikle hoş. Bu, daha önce bahsedilen malzeme etkileşim sistemi (örneğin, çamurdan bir köprü inşa edebilirsiniz) ve Donkey Kong’un etkileyici hareket kabiliyeti sayesinde mümkün; bu, ona karmaşık yuvarlanma ve zıplama kombinasyonları yapma imkanı tanıyor, böylece zor erişilen yerlere ulaşabiliyor.

Oyunun doğrusal olmayan tasarımını tanımlayan temel mekanik, çeşitli hayvanlara dönüşme yeteneğidir. Oyunun adını aldığı bu sözde Bananzalar, kahramana tamamen yeni bir yetenek seti veren geçici formlardır. Kong Bananza, normal Donkey Kong’un yumruklarının kıramayacağı malzemeleri kırabilir. Zebra Bananza ona su ve kırılgan yüzeyler üzerinde koşma yeteneği verir. Devekuşu Bananza kısa mesafelerde uçabilir ve düşmanlara yukarıdan yumurta bombaları bırakabilir. Fil Bananza, Donkey Kong’u yaşayan bir elektrik süpürgesine dönüştürerek herhangi bir engeli hızla temizler. Yılan Bananza zamanı yavaşlatabilir ve son derece yüksek zıplamalar yapabilir.

Tüm formlar kendi yollarında faydalıdır, ancak gerçek yaratıcılık özgürlüğü, dönüşümleri istediğiniz zaman serbestçe değiştirebileceğinizi fark ettiğinizde gelir. Bazı kombinasyonlar o kadar etkilidir ki, hile kodu gibi hissedilir. Örneğin, “yılan-devekuşu” kombinasyonunu kullanarak bir dizi bulmacayı neredeyse tamamen atladım: yılan olarak yüksek zıplayın, ardından devekuşuna dönüşün ve hedefe doğru süzülün, tüm engelleri atlayarak.

Ve bu bir istismar değil — bu, Nintendo’nun oyun tasarımına yönelik yeni yaklaşımının bir parçası. Bunun ilk işaretleri The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom’da görülebilir; bu oyun da alışılmadık çözümlerle “bozulabilir”. Eğer Nintendo, oyuncuların “yılan-devekuşu” kombinasyonunu kullanmasını istemeseydi, bu dönüşümleri hızlı geçiş için bu kadar yakın yerleştirmezdi.

Oyun sizi ilk dakikalardan itibaren yakalar, ancak ikinci yarıda — tüm Bananzaları ve karakter yeteneklerini açtığınızda, tüm etkileşimleri öğrendiğinizde ve geliştiriciler zorlukları artırmaya başladığında — en yüksek katılım seviyesine sahip bir kum havuzuyla dolu platform oyununa dönüşür. Koymayı inanılmaz derecede zor hale getirir: yaratıcılar sürekli olarak size yeni sırlar, zorluklar ve durumlar bombardımanı yapar. Akışı bozan tek şey yükleme ekranlarıdır: bunlar görece uzun ve oldukça sık meydana gelir. Bu, Bananza’nın ilk Switch için geliştirildiği günlerden kalma bir kalıntı gibi görünüyor.

Donkey Kong Bananza, Nintendo’nun Switch 2’nin lansmanı için yeni bir 3D Mario oyunu hazırlamadığına dair herhangi bir pişmanlığı hızla ortadan kaldırıyor. İkonik karaktere tüm saygıyla, eğer ana kahraman Donkey Kong yerine o olsaydı, muhtemelen böyle deneysel ve alışılmadık bir projeyi elde edemezdik.

Birkaç pürüzlü kenara rağmen, Donkey Kong Bananza son yılların en iyi platform oyunlarından biri — belki de en iyisi. Oyun, yıl sonunda Yılın Oyunu tartışmalarının bir parçası olmayı tamamen hak ediyor. Ve kazanma şansı da var: eğer Astro Bot bunu yapabilirse, o zaman DK kesinlikle yapabilir. Evet, 2025’te rekabet daha da sert, ama Donkey Kong Bananza tamamen farklı bir kalibre oyun.

Ne düşünüyorsunuz? Henüz denediniz mi? İzlenimlerinizi yorumlarda paylaşın.