Devil May Cry 5.
Daha önce hiç slasher oynamamıştım,
Ama Capcom oyunları oynamıştım, şakalara bakmaya karar vermiştim ve DMC evreni, Dante'nin Heartbeat hareketi, Vergil'in güç ve motivasyon sandalyesi,
ve Nero'nun "Siber zorba, evet" repliğiyle ilgili memler görmüştüm. Tüm bunlar bu evrene olan ilgimi çekti. Ondan önce, bunu sadece "Japonca" oynamak için sabırsızlanan arkadaşımın oyununda görmüştüm. Çıktığı sırada DMC 4 oynuyordu ve ben de, 🗿 bu ne, dedim ama müziği hoşuma gitti, bu yüzden unuttum.
İndirme zamanı gelmişti ve hemen özel sürümünü aldım çünkü ben de Vergil olarak oynamak ve bu Güç ve Motivasyon olayının ne olduğunu öğrenmek istiyordum.
Hadi, başlatalım, başlatma ekranını görüyoruz (giriş yaptığınız için bir altın küre kazandınız, zaten giriş yaparak size bir şey verdiler🙂) Bir tür mekanik kol, beyaz saçlı, sırtında iki elle kullanılan bir kılıçlı bir adam ve özel efektler var, vay canına, puf! DEVIL MAY CRY V (5🙃).
Öncelikle DMS geçmişine baktım çünkü bu özellik orada, tamam, hemen hikayeye daldım ve ardından yerel kebapçıların imza tarifini kullanarak et doğramaya gittik.
Oyunun ilk dakikaları eğitimle geçiyor: yürümek, vurmak, yani klasikler (Soulslikes'ta, eğitimden sonra sizi doğrudan cehenneme atıyorlar). Yani, doğal olarak, slasher yasasına göre, kahramanımız fiziği tamamen unutmuş durumda ve şimdi Newton'un neden Dünya'nın yerçekimini düşünmeye başladığı anlaşılıyor (gerçi slasher'lardaki gibi hareket etmek mümkün olsaydı, sanırım çok az kişi buna karşı çıkardı🙂). Yol boyunca, İtalyan tasarımcıların en üst düzey takım elbisesini giymiş, dövmeli, sıska yapılı ve Koreli bir film oyuncusu gibi görünse de Avrupalı bir yüze sahip yerel bir moda tutkunu olan V gibi karakterlerle tanışıyoruz. Konuşan bir kuşu ve bir su birikintisine düştüğünde tek tekerlekli bisiklet gibi sürdüğü bir panteri kontrol ediyor.
Böylece ana kapıdan giriyoruz ve yoldaşlarımızı zor durumda görüyoruz. Kahraman olarak, kimin patron olduğunu göstermeye karar veriyoruz. Gösterişli bir şekilde oturan Urizen'e (oyunun ana kötüsü (ama yine de sürprizler var)) saldırmaya karar veriyoruz. Kıçımıza tekmeyi yiyoruz. Dante, özellikle tek kolumuzla çok zayıf olduğumuz için onu oyalamaya karar veriyor. Ona rakip olamayız. Biraz öfkelendikten sonra V ile birlikte ayrılıyoruz ve güçlenmemiz gerektiğini anlıyoruz.
Ve sonra eğlence başlıyor.
Hikayede ilerledikçe daha da ilginçleşiyor: seviye atlama, ekipmanlar, hareketler ve en önemlisi HARİKA bir MÜZİK. Oyunlardaki müziğin atmosfer üzerinde bu kadar güçlü bir etkisi olmasını seviyorum ve indirmekten utanmayacağım oyunlar bulmaya çalışıyorum. DMS mükemmel bir örnek: Devil Trigger, Crimson Cloud, Subhuman, Bury the Light—özel bir şey.
İşte, bu DMC 5 incelemesinin ilk kısmıydı.
İkinci kısmı daha sonra yazacağım.🙂
Not: Çok fazla metin olduğu için özür dilerim.