Call of Duty: Modern Warfare 3 (2011) İncelemesi

Activision, Modern Warfare serisinin kurucuları Infinity Ward'ın neredeyse tamamen dağılmasından sonra değerli bir devam oyunu çıkarabildi mi? Geliştiriciler, Battlefield 3'ün meydan okumasına nasıl yanıt verdi? Detayları incelemede okuyun!

Dört yıl önce çıkan Modern Warfare, nişancı oyunlarının nasıl yapılması gerektiği konusunda gerçekten standartları belirledi: dinamik bir kampanya ve mükemmel çok oyunculu modu birleştiren bu ünlü serinin ilk bölümü uzun süre popüler kalabilirdi. Ancak, en azından tek oyunculu kampanyada, yerini Modern Warfare 3alacak. Modern Warfare 3* yapımcıları, ilk bölümden en iyisini seçip ikinci bölümün hatalarını düzeltti. Sonuç olarak, mükemmel bir FPS aksiyon oyunu ortaya çıktı. Şimdi her şeyi sırayla inceleyelim.

Günümüzde Activision'ın Frostbite 2.0 veya CryEngine 3 ile rekabet edebilecek bir motoru yok ve umarız bu eksikliği giderirler. Bu yüzden grafik açısından Modern Warfare 3, Battlefield 3 ve Crysis 2gibi rakiplerinin gerisinde kalıyor. Ancak Infinity Ward ve Sledgehammer Games'in programcıları, IW 5.0 Motoru'ndan alabildikleri her şeyi sıktılar ve motorun ürettiği görseller iyi bir görselleştirme seviyesinde.

Elbette, gölgeler, çimenler, ağaçlar—tüm bu öğeler biraz eski görünüyor, ancak dokular, modeller ve nesneler çok iyi yapılmış. Kötü şöhretli yıkılabilirlik konusunda ise Battlefield 3'ten daha fazlası burada var! Ve yıkımlar senaryoya bağlı olsa da, düşen ve patlayan binalar etkileyici görünüyor. Ancak oyuncu, RPG veya dipçik bomba atar ile binaları yok edemiyor.

Oyunun en büyük avantajı kesinlikle hikayesi. MW2'de gördüğümüz saçmalıklara mükemmel uyuyor: Rusya hâlâ Amerika ve Avrupa ile savaş halinde ve cesur Kaptan Price asıl suçlu Makarov'u arıyor. Kampanyanın neredeyse üçte ikisinde birimden birime atlıyoruz, ancak hikaye bundan etkilenmiyor ve bu anlatım yöntemiyle özünü kaybetmiyor.

Mekanlar ve görevler de hızlı bir tempoda değişiyor: az önce Soap ve Price ile Afrika'daydık, şimdi ise İngiliz SAS özel kuvvetlerinin bir parçası olarak Londra'da terör saldırısını önlemeye çalışıyoruz. Hikaye savaşları o kadar dinamik ki Battlefield 3 veya Crysis 2 gibi rakipler sadece uykulu bir krallık gibi kalıyor.

Mükemmel oynanıştan bahsetmeden geçilemez. Sonunda, önceki bölümlerde dikkat dağıtan gereksiz tüm unsurlar ekrandan (HUD) kaldırıldı. Artık mevcut hedefin konumunu kolayca bulabiliyorsunuz ve ekranda sadece gerekli olan cephane miktarı bilgisi gösteriliyor. Oynanış çeşitli ama dengeli. Bu arada, daha önce hiç görülmemiş ekipmanları kontrol etme görevi bize verildi. Silahlar ve cephane konusunda da benzer benzersiz bir özellik var.

Silahlar genel olarak dengeli. Eğer makinalı tüfekse, mermi saçılması ve geri tepme uygun, eğer keskin nişancı tüfeği ise tutuş rahat ve isabet istenilen seviyede. Ancak zayıf ve yavaş patlayan el bombaları işe yaramaz hale geliyor. Düşmanların yapay zekası oldukça zeki.

Dezavantajı ise düşmanları öldürmenin zor olması: hafif zırhlı hedefler bile otomatik tüfekten çıkan seri ateşe dayanabiliyor. Ama bu durum, rastgele her yöne ateş etmektense kısa seri atışlar yapıp başa nişan almak gerektiğini gösteriyor. Ayrıca burada çılgın düşman doğuşları yok (Modern Warfare 2’den Brezilya görevlerigibi). Bu kesinlikle büyük bir artı, oyunun dengesi için çok çalışma yapıldığını bilmek güzel.

Modern Warfare 3 çok hoş bir izlenim bırakıyor. Bir yandan önceki oyun serilerinin ana kusurları yok—karmaşık hikaye, çılgın düşman doğuşları, askeri bilim açısından bariz saçmalıklar. Aynı zamanda yapımcılar tekerleği yeniden icat etmeye çalışmadı ve geliştirilmesi gerekenleri geliştirdi—mükemmel bir hikaye, benzersiz ekipman, gizlilik unsurları, epik olaylar, her şeyden biraz. Hatta yıkılabilirlik bile hatırlandı! Muhtemelen burada Battlefield 3 etkisi var, ki o da şaşırtıcı şekilde gerçekten bunu övünç kaynağı yapamıyor. Tabii ki “kötü Ruslar” hâlâ kötü (Prag görevlerinde görüldüğü gibi).

*Bu makale Modern Warfare 3’ün tek oyunculu kampanyasını ele alıyor, çok oyunculu mod ayrı değerlendirme gerektirir.