2024'te Kaçırmış Olabileceğiniz TOP-15 İyi Film

Üç yıl üst üste, Yeni Yıl tatillerinin eşiğinde, geçen yılın gürültülü prömiyerleri ve patlamalı gişe filmleri arasında kaybolmuş olabilecek filmleri hatırlıyoruz. Bu sefer, listeye hem eleştirmenlerin hem de izleyicilerin eşit derecede beğendiği veya kişisel olarak keyif aldığımız projeler dahil edildi. Sinemanın her zaman bir zevk meselesi olduğunu ve çok spesifik olabileceğini anlıyoruz, ama bu filmlere bir şans verin. Sizi hoş bir şekilde şaşırtabilirler.

Klasik komedilerin nasıl göründüğünü unuttuk gibi görünüyor. Gündem olmadan, alt metin olmadan ve hiçbir şeyi ifade etme veya aşırı düşünme ihtiyacı olmadan. "Stuntmen" tam olarak böyle bir film ve genç Colt Seavers'ın hikayesini anlatıyor. Adam, ünlü bir aktör için dublör olarak çalışıyor ve düzenli olarak onun için tüm sahneleri gerçekleştiriyor. Talihsiz bir kaza sonrası Colt, sırtını incitiyor ve uzun bir süre prodüksiyon sürecinden uzak kalıyor, depresyona giriyor. Her şey, dublörün eski kız arkadaşının, bir görüntü yönetmeni olan, yönetmenlik debutunu öğrendiğinde değişiyor. Filmde yer almak ve aşkını geri kazanmak için karar veriyor.

Birinin önünde standart bir romantik komedi olduğunu düşünebilir, ama biraz daha karmaşık. Colt'un eski sevgilisi Jodie'yi etkileme çabalarıyla birlikte, genel hikaye gelişiyor. Filmin baş yıldızı kayboluyor ve dublör gerçek bir dedektif hikayesine dahil oluyor. Sonuç, hafif bir romantik komedi ile çok karmaşık olmayan bir soruşturmanın hoş bir karışımı. Bu arada birkaç "olay döngüsü" de yönetiyor.

Başrolde sıradan biri değil, gerçek yıldızlar var. Başrolü eşsiz Ryan Gosling oynuyor ve bu bile yeterli. Ama cidden, kadroda Emily Blunt, Aaron Taylor-Johnson ve Hannah Waddingham da var. Hepsi yürekten performans sergiliyor ve beklediğiniz gibi.

Aksiyon anlarına özel bir vurgu yapılmalı, çünkü burada benzersizler. En sık Colt set üzerinde performans sergiliyor, bu yüzden tüm sahneleri film ekibinin perspektifinden görüyoruz. Gerçekten ferahlatıcı ve çeşitli ipler ve trampolinler dublör işini çok kolay hale getirmiyor. Filmde Colt için gerçekten desteklediğiniz birçok sahne var ve sonuç belirsiz görünüyor.

"Saçma," "çok basit," veya "sadece sıradan bir komedi" gibi eleştiriler nedeniyle bu filmi kaçırdıysanız, kimseyi dinlemeyin ve kendiniz izleyin. Uzun zamandır böyle bir kalitede komedi, hiçbir ama olmadan ekranlara gelmedi.

Klasik macera edebiyatı son zamanlarda pek şanslı olmadı. "Üç Silahşörler" gibi bir şeyi uyarlamaya başlayan her yönetmen ve senarist, kişisel bir şeyler eklemeye, bir yazar dokunuşu katmaya çalışıyor. Genellikle bu pek iyi sonuçlanmıyor, bu yüzden bu tür filmler sürekli olarak piyasaya sürülmeye devam ediyor ve izlendikten birkaç saat sonra hafızalardan siliniyor.

Orijinal hikayeler hala etkileyici olabiliyor, özellikle de insanların sosyal medya gönderisinden daha uzun edebiyat okumayı neredeyse bıraktığı bir çağda. "Monte Cristo Kontu", Alexandre Dumas'ın ana romanlarından biri ve herkesin mutlaka tanışması gereken bir eser. Ancak, "Üç Silahşörler" medya alanında çok daha fazla hype'lanıyor. Bunun nedeni, uyarlamanın hacmi ve karmaşıklığı.

Kont'un hikayesi, uzun bir süre boyunca birçok olayın gerçekleştiği devasa bir metin. Bunu iki saate sığdırmak neredeyse imkansız ve birkaç parçaya bölmek riskli. Sonuç olarak, intikam ve insan iradesinin gücü hakkında kaliteli bir hikaye, film stüdyolarının arşivlerinde bir süredir tozlanıyor. Mevcut tüm uyarlamalar, ana detayları değiştirerek orijinalden önemli ölçüde sapmıştır.

Ancak bu sefer prodüksiyon Fransızlar tarafından üstlenildi. "Monte Cristo Kontu", şu anda Avrupa film prodüksiyon segmentindeki en pahalı filmlerden biri ve bunu hak ediyor. Birçok harika sahne ve gerçekten etkileyici aksiyon anı var. Sürece övgüye değer bir titizlikle yaklaşılmış, ancak nihayetinde orijinalde değişiklikler yapılmıştır.

Bu, yeni sürümün ana eleştirisidir. Romandan sapmaları basitçe listelemek uzun bir makale ile sonuçlanır. Dahası, son da ayarlandı, bu da birçok tutkulu hayranın filmi haklı bir öfkeyle çarmıha germesi gerektiği anlamına geliyordu. Ama işte nüans — artık pek fazla hayran kalmadı.

YouTube'daki çoğu yorumcu kitabı hiç görmemiş ve tüm eleştiriler, hikayeyi modernize etme ve yeni bir izleyici için mümkün olduğunca izlenebilir hale getirme gereğini unutan profesyonel gazetecilerden geliyor. Önemli olan, yaratıcıların orijinalin doğru atmosferini iletmeyi, Kont'un intikam hazırlığını göstermeyi ve ana karakterlere pek katkısı olmayan, ancak sayfaları kaplayan o hikaye hatlarını kaldırmayı başarmış olmalarıdır. The film, etkileyici bir şekilde üç saat sürüyor ve eğer okul yıllarınızda "Monte Kristo Kontu"nu okuduysanız (ahem, "çalıştıysanız") hatırladığınız hemen hemen her şeyi içeriyor.

Başrol oyuncularına özel övgü verilmelidir. Hepsi karakterlerine çok iyi uyum sağlıyor ve organik görünüyorlar. Kont'un kendisi, Pierre Niney tarafından canlandırılıyor ve hem 20 yaşındaki bir genç adam hem de orta yaşlı bir adam için uygun olan çok etkileyici bir görünüşe sahip gerçek bir değer.

Genel olarak, "Monte Kristo Kontu" klasiklere dokunmak için mükemmel bir fırsat. Evet, film kitaptan farklı, evet, birçok an modernleştirilmiş, sahneler hızlandırılmış ve bazı olay örgüleri kesilmiş, ama bu, bugüne kadar yapılmış en iyi film uyarlamasıyla "Monte Kristo Kontu".

"Marmalade", birçok kişinin kaçırmış olabileceği Keir O'Donnell'ın yönetmenlik debutudur. Bunun nedeni, filmin başlangıçta olmadığı bir şeymiş gibi davranmasıdır. Fragmanlardan, Bonnie ve Clyde hakkında başka bir drama gibi görünebilir ve başlangıçta gerçekten de öyle. Kırsal Amerika'dan talihsiz bir adam olan Baron, tamamen hayata uygun olmayan stereotipik bir aptaldır. Hasta bir annesi, saçlarıyla ilgili saçma bir kesimi var ve işsizdir.

Her şey, Marmalade adındaki kızın ortaya çıkmasıyla değişir. Hırslı ve kaprisli bir kadın, saf adamı hızla kendine aşık eder ve ardından annesine yardım etme bahanesiyle yerel bir bankayı soymayı önerir. Sonuç olarak, Baron, hayatının aşkını kurtardığına tamamen inanarak hapiste kalır, oysa kızın daha gerçekçi hedefleri vardır. Hücrede, ana karakter başka bir mahkumla tanışır, bu kişi bir kaçış organize edebilir, ancak bunun için Baron'un ona bunun değerli olduğunu ikna etmesi gerekir. İşte burada ana karakterin son olaylar hakkındaki hikayesi başlar.

Ancak, gülümsemek için acele etmeyin, film izleyicilerin aşinalığıyla ustaca oynuyor ve sonuç zaten biliniyormuş gibi göründüğünde tam o anda sizi şaşırtabilir. Her sahne ve kelimenin bir anlamı olduğu bir bulmaca filmi, ama bunu yalnızca belirli bir anda anlayabilirsiniz. Olay örgüsü hakkında daha fazla anlatmanın bir anlamı yok, sadece romantik dramın hızla bir dedektif ve hatta bir casus aksiyona dönüştüğünü ekleyelim.

Başrolde, "Stranger Things" ile tanınan Joe Keery yer alıyor. Eğer dizide en çok cesur bir kahraman-kurtarıcıysa, burada tamamen farklı bir rolü var. Baron'un dönüşümünü izlemek oldukça ilginç ve Keery, karakterin çok yönlü doğasını sadece yüz ifadeleri ve göz ile dudakların neredeyse fark edilmeyen hareketleriyle mükemmel bir şekilde sergiliyor. Bu, aktörün portföyünde değerli bir rol.

Burada çok az kişinin duyduğu son derece ilginç bir film. Bu, Belfast'ta yaşayan ve sözlerini İngilizce yerine kendi ana dilleri olan İrlandaca ile seslendiren iki rapçi hakkında otobiyografik bir film. Ancak, hikaye çok daha karmaşık. Tüm olaylar, İrlanda mirasının, dil de dahil olmak üzere, korunması için yapılan protestoların arka planında geçiyor.

Bir okul öğretmeni, yakalanan bir serserinin ısrarla İngilizce konuşmayı reddetmesi nedeniyle polis karakoluna çevirmen olarak çağrılır. Süreç sırasında, öğretmen serserinin defterine rastlar ve burada mükemmel şiirlerden oluşan bir koleksiyon bulur. Bu, adamda sahneye dair gençlik hayalini uyandırır ve serseriyi ve arkadaşını halka açık rap yapmaya ikna eder. Böylece, çok farklı üç kişiden oluşan bir grup doğar.

Atmosfer açısından, film, İngiliz kırsalının suç romantizmi nedeniyle Guy Ritchie'nin erken dönem eserlerini, ekranda sıkça çeşitli maddelerin görünmesi nedeniyle "Trainspotting"i ve ana karakterlerin genel saçmalığı nedeniyle şu anda popüler olan "Brassic" dizisini andırıyor. Ayrıca, kadroda, ana karakterlerden birinin babası rolünde başka biri değil, Michael Fassbender yer alıyor ve bu beyefendi kaliteli ve alışılmadık projelerde bir yeteneğe sahip.

Evet, teknik olarak bir çizgi film ve evet, bu bizim en iyi filmlerimiz arasında. Ama mesele şu ki, bu, ne yazık ki "Inside Out 2" gibi bir hype dalgasını yakalayamayan inanılmaz derecede havalı bir uzun metrajlı animasyon filmi. Hikaye, bilinmeyen (başlangıçta) koşullar nedeniyle ıssız bir adaya düşen yardımcı robot (dişi) ROZZUM 7134 hakkında. Yardım arayışında, makine yerel flora ve faunaya düzenli olarak zarar veriyor ve hızla hayvanlar için bir canavara dönüşüyor.

Yavaş yavaş, ROZZUM çevresindeki doğanın dilini öğreniyor ve yerel halkın ne söylediğini anlamaya başlıyor. ROZZUM'un kazara ezdiği bir kuşun ailesine bakması için robotu tavsiye eden bir anne opossum ile tanışıyor. Tilki Fink, yeni anneye yardımcı olmak için gönüllü oluyor. Birlikte, tuhaf çift, civcivin evlat edici ebeveynleri haline geliyor ve bu da karanlık mizah, aile hayatı ve ebeveynlik hakkında çok doğru gözlemler, güzel bir peri masalı ve teknik olarak basit ama güzel bir animasyon filmi sunan bir dizi olaya yol açıyor.

Film, hem yetişkinler hem de çocuklar için eşit derecede çekici. Hikaye ahlakçı bir yaklaşıma düşmüyor, ancak önemli ve iyi mesajları o kadar ince bir şekilde iletiyor ki, gözyaşlarını tutmak neredeyse imkansız. Görseller de hoş. Daha önce belirttiğimiz gibi, "The Wild Robot" günümüz standartlarına göre basit görünüyor, ancak bu tür maliyet tasarrufu ve basitleştirme, izlenim üzerinde hiç bir olumsuz etki yaratmıyor.

Listemizdeki bir diğer animasyon filmi, birçok açıdan "The Wild Robot"un zıttı. Burada, hayvanlar konuşmuyor ve gerçek hayatta olduğu gibi davranıyorlar. Aynı zamanda, film çok alışılmadık görünüyor ve birçok animasyon eleştirmenler tarafından öncü olarak kabul ediliyor.

Bir siyah kedi bir selden kaçar ve birkaç diğer hayvanla bir botu paylaşmak zorunda kalır. Basit hikaye sizi yanıltmasın, çünkü hikayede birçok gergin an var. Çeşitli bot mürettebatı da oldukça ilginç. Onların etkileşimleri "Akış"ın en iyi kısmı.

Çizgi film Cannes Film Festivali'ne aday gösterildi ve haklı olarak. En azından ilginç görselleri ve sinematografisi için izlemeye değer. Kamera, hayvanların gerçek canlı hareketini taklit ediyor, bu yüzden doğru anlarda sarsılıyor ve alışılmadık açılar gösteriyor.

Bu film herkes için değil. Aslında, bu bir film değil, her biri kendi teması olan üç kısa hikaye. Yorgos Lanthimos, alışılmadık auteur vizyonu ile tanınır. "Ahtapot," "Kutsal Geyiğin Ölümü," "Zavallı Şeyler" — bu filmlerin hepsi çok, çok tuhaf, bu da onları değerli kılan şey. Ayrıca, yönetmen aynı oyuncularla çalışmayı seviyor, bu yüzden örneğin, Emma Stone uzun zamandır Lanthimos'un projelerinin ayrılmaz bir parçası olarak algılanıyor.

"Naziklerin Türleri" izleyiciyi acımasızca ele alıyor. İlk hikaye, yıllardır patronunun katı programına göre yaşayan bir ofis çalışanı olan Robert hakkında. İkincisinde, bir polis, eşinin, başarısız bir keşif gezisinden mucizevi bir şekilde kurtulan bir kaşif olduğuna dair şüpheler yaşamaya başlıyor. Üçüncüsünde, tuhaf bir çift — cinselliğe dayalı bir tarikatın üyeleri — ölüleri diriltebilecek bir kız arıyor.

Tüm bunlar, göründüğü gibi — absürt sürrealizm. Ancak, klişeleri bir kenara bırakırsanız ve yazarın bir deli olmadığını kabul ederseniz, novellalarda düşünmek için birçok ilginç fikir bulabilirsiniz. Hepsi sıradan insanlar ve onların sorunları hakkında, istismar, manipülasyon, kimlik kaybı ve daha fazlası hakkında. Tüm bunlar elbette abartılı, ama bu sadece daha çarpıcı hale getiriyor. Olan bitenin çoğu harfi harfine alınmamalı, her izleyiciye izledikten sonra bireysel bir izlenim seti bırakıyor.

"Naziklerin Türleri"ndeki oyuncu kadrosu inanılmaz derecede güçlü. Daha önce bahsedilen Emma Stone'a Jesse Plemons, Willem Dafoe ve Margaret Qualley katılıyor. Hepsi kendi alanlarında tanınmış ustalar ve burada her şeylerini veriyorlar. Şiddetle tavsiye edilir.

Büyük potansiyele sahip basit bir suç komedisi, yönetmenin ve yazarın garip kararları nedeniyle göz ardı edildi. Ray, küçük kardeşi için çalışan ve karısının aldatmalarına katlanan tipik bir kaybedendir. Hayattan ve kendisinden hayal kırıklığına uğramış olan Ray, intihar etmeye karar verir, ancak son anda bir kiralık katil olarak yanlış anlaşılır ve öldürme sözleşmesi alır.

Kahramanın ayrıca, planı gerçekleştirmesine yardımcı olmaya karar veren, pek başarılı olmayan bir dedektif olan bir arkadaşı vardır; bu arkadaş komik bir kovboy şapkası takmaktadır. Bu, Ray'in suç işlerine dalmasına ve yanlışlıkla üstlendiği gerçek kiralık katille yüzleşmesine neden olan bir olaylar zincirini başlatır.

Başlangıçta film, özellikle Ray ve arkadaşıyla olan sahnelerde çok eğlenceli ve dinamik bir komedi olarak görünmektedir. Ancak zamanla yönetmen, ikiliyi takip etmeye devam etmek yerine tek bir ana karaktere odaklanır. Eğlence kaybolur ve Ray'in sadakatsiz karısını memnun etme takıntılı arzusu daha da sinir bozucu hale gelir. Ana karakter de bir şekilde hoş olmayan biri haline gelir. Yine de, filmin beklenmedik bir sonu var ve genel olarak, çok fazla zihinsel çaba gerektirmeyen decent bir akşam filmi.

İzole bir topluluk için neredeyse bir tanrı haline gelen Isla adında bir kızı konu alan Kanada yapımı bir gerilim filmi. Çocuk hayvanları kontrol edebilir ve hastalıkları iyileştirebilir, ancak bir noktada gücü onu terk eder. Sakinler, Isla'yı bir doktora gösterecekler mi yoksa sırrı saklayacaklar mı konusunda tartışmaya başlarlar. Artan gerilim, elbette, adadaki ruh halini önemli ölçüde değiştirir.

Eğer sıradan insanlardaki ilahi güçler hakkında filmler izlediyseniz, durumun nereye gideceğini hemen anlayacaksınız. Isla'nın yeteneklerinin özel bir mistisizmi veya açıklaması olmayacak, bu yüzden bir gerilim içinde sarılmış felsefi bir hikaye beklemeyin. Ancak, yine de eğlendirebilecek decent bir film. Oyuncular iyi performans sergiliyor, çatışma kurulan dünyada işliyor ve bu, yeterli.

Harika ama mükemmel olmayan bir film, çoğu izleyicimiz tarafından göz ardı edildi çünkü Apple TV+’da yayınlandı.

1960'ların sonları, uzay yarışının zirvesi. Hükümet ajanı Mo Berkus, NASA'nın kamu gözündeki imajını iyileştirmek için yetenekli PR uzmanı Kelly Jones'u işe alır. Bu, iki ana karakterin Amerikan astronotlarının Ay'a sahte inişinden sorumlu olmasına ve gerçek olay gerçekleşmezse bunu bir stüdyoda çekmek zorunda kalmasına yol açar.

Yapı olarak, film romantik melodram ve gerçek reklamcılık üzerine ilginç bir komedi karışımıdır. Gerçekten alışılmadık ve büyüleyici bir şekilde duyuluyor. İki ana rolü Scarlett Johansson ve Channing Tatum üstleniyor. Ne yazık ki, bu belki de filmin ana sorunu.

Bireysel olarak, oyuncular mükemmel performans sergiliyor. Johansson, karmaşık ve çelişkili kadın karakterler yaratma konusunda yetenekli ve izlemek bir zevk. Tatum ise hem sert karizma hem de öz-ironi konusunda eşit derecede iyi. Ancak, ikili uyum sağlamıyor. İki tartışmasız usta, karakterleri arasında gerçekçi bir kimya yaratamıyor, bu da tüm aşk hikayesinin biraz doğal olmayan bir his vermesine neden oluyor. Film biraz daha kısa olabilirdi, ama bu bir zevk meselesi.

Tarihi bir olayı orijinal sanatsal bir perspektiften görmek istiyorsanız izlemeye değer. Çok fazla doğruluk beklemeyin, ama burada buna ihtiyaç yok.

Ciddi bir gözyaşı döktüren drama, böyle projeleri seven herkesin ilgisini çekecek. Ancak genellikle bu türlerden uzak duranların bile filme dikkat etmesi gerekiyor. Eleştirmenler, "Zamanın İçindeyiz"i yılın en büyük hitlerinden biri olarak adlandırdı ve bu bir şey ifade ediyor.

Konu basit görünüyor, hatta ders kitabı gibi. Tobias boşanma belgelerini imzalamak üzere, ancak kalemi mürekkebi bitiyor, bu yüzden sadece bir sabahlıkla dükkâna koşuyor. Uzun zamandır aşçı olmaya çalışan Almut adında bir kız tarafından kazara vuruluyor. İlgisiz insanlar neredeyse anında aşık oluyor ve sonra... Sonra Tobias ve Almut'u bir kızlarıyla mutlu bir aile olarak gördüğümüz bir zaman atlaması oluyor.

Zaman atlamaları çok riskli bir anlatım hamlesidir ve her yönetmen bunu başaramaz. Neyse ki, John Crowley işinin ustası. Film üç zaman dilimine ayrılmış, ancak sürekli karışıyor, birbirini tamamlıyor ve izleyicilerin izlenimlerini zenginleştiriyor. İlişkinin mutlu gelişimini bildiğimiz için başlangıcını farklı algılıyoruz ve çiftin karşılaşacağı korkunç sorunu anladığımızda, sevinç ve aşk anlarını başka bir ışıkta görüyoruz. Sorun hakkında konuşursak, çok basit ama bir o kadar da zorlu — Alma'ya kanser teşhisi konuluyor. Son altı ayını dolu dolu yaşamak istiyor ve kocasından ona destek olmasını istiyor. İşte burada gerçek drama başlıyor.

Başarıda önemli bir paya sahip olan oyuncular. Andrew Garfield ve Florence Pugh, neslimizin en büyük yıldızlarından ikisi. Yarattıkları kimya büyüleyici. İkiliyi izlemek ve karakterlerinin koşullara bağlı olarak gelişimini görmek gerçekten keyifli, bu da bu projeyi insanlara ve onların sorunlarına dair en iyi projelerden biri yapıyor — kaçırmayın.

İngiliz Kanalı'nı geçen Amerikalı yüzücü Gertrude Ederle hakkında biyografik bir film. Bu başarısından sonra, kadınların profesyonel yüzme yarışmalarına katılabileceği ve erkekler kadar iyi sonuçlar elde edebileceği büyük sporlar tarafından kabul edildi.

Bu tür filmler genellikle birkaç nedenle ilginçtir. Öncelikle, bir dönemin kesitini sunarlar. Bizim durumumuzda, 1920'ler. Modern feminist anlatıların aktif olarak mücadele ettiği önyargılarla dolu zorlu bir dönem, o zamanlar hala bir gerçeklikti. İkincisi, uyarlama yoluyla, gerçek hayatta yaşayan kahramanlar haline gelen olağanüstü insanların hayatlarını öğrenme fırsatı sunarlar.

Gertrude, bir kasap ailesinden geliyordu ve bir sporcu olma kaderine sahip değildi. Burada, yaratıcılar için geniş bir alan vardı, çünkü güçlü bir kadın karakter, aptal ve zayıf erkekler üzerindeki şüpheli zaferler dizisinden acı bir şekilde yaratılmak zorunda değildi. Kadın gerçekten var oldu. Dahası, Trudy, muhafazakâr kocasının görüşüne karşı çıkan ve iki kızının başarılı olmasına yardımcı olan annesinden büyük ölçüde etkilendi. Bir mucize ve günümüzde bir film için mükemmel bir malzeme.

Disney'in kendisinin üretime katılması sürpriz değil, çünkü son zamanlarda bu tür hikayeleri büyük ve küçük ekranlara her türlü yolla taşımaya çalışıyorlar. Ancak bu durumda, deney oldukça başarılı. İyi grafikler, hoş oyuncular ve decent bir kaynak materyal (bir kitap var) işlerini yaptı — film sadece eleştirmenler tarafından değil, aynı zamanda izleyiciler tarafından da beğenildi.

Yeni "Star Wars" üçlemesinden sonra bir şekilde iyi bir aktris olarak kabul edilen Daisy Ridley bile burada çok çaba sarf ediyor ve yüzüyle sadece haklı öfke ile değil, çok daha fazla duygu ifade ediyor.

Basitçe söylemek gerekirse, "Genç Kadın ve Deniz" izlemek için çok iyi bir film, hatta yüzme tarihine hiç ilgi duymadıysanız bile. Gerçek sorunları çözen güçlü kadın karakterler ve iyi kurgulanmış bir hikaye sunuyor.

En yaratıcı veya özgün hikaye değil, ama en dokunaklı olanlardan biri. "Sıradan Melekler" klasik bir "aşk hikayesi olmayan" dramadır. Vanilya masallarına ve aşırı romantizme genellikle göz ardı eden izleyicilerin ilgisini çekebilecek diğer, eşit derecede önemli insani konuları ele alıyor.

Sharon bir kuaför ve alkoliktir. Bağımlılığını kamuya yansıtmıyor ama geleceği hakkında giderek daha fazla endişeleniyor. Alkolikler Anonim toplantılarından birinde, kahraman hastalığı yenmek için kendisinden daha önemli bir yaşam amacı bulması gerektiğini duyuyor. Bu, Sharon üzerinde bir etki bırakıyor ve hızlıca yardım edebileceği kişileri buluyor.

Tek başına baba Ed, uzun bir hastalıktan sonra karısını gömmüştür ve şimdi en küçük kızının karaciğer nakline ihtiyacı vardır. Ed'in elbette parası yoktur ve durum kritiktir. Sharon, talihsiz adamın hayatına tören olmadan girer ve hemen durumu kendi ellerine alarak etrafındaki herkesin kızın hastalığına dikkat etmesini sağlar. Aynı zamanda, kahraman kendi sorununu başkalarına yardım ederek çözer.

Hikayede sürpriz beklenmemelidir. Bu, sıradan insanlar ve insanlık halleri hakkında umut verici bir filmdir. Yaratıcılar, en dayanıklı olanların bile gözyaşlarını tutmasını zorlaştıracak şekilde duygusal tuşlara ustaca basmaktadır. Bu arada, projenin çok yönlülüğü takdire şayandır. Bağımlılık, sorunlu ABD sağlık sistemi ve insanlar kendisi ele alınmaktadır. Eğer bir drama arıyorsanız ama bu tür filmlerde abartılı aşktan nefret ediyorsanız, "Sıradan Melekler" tam size göre. Mizahın, doğru seviyede gözyaşının ve bir insanın en iyi niteliklerinin sergilenmesinin başarılı bir kombinasyonu, mükemmel bir filmin tarifidir. Tavsiye edilir.

Gerçek olaylara dayanan bir hikaye, Arthur adında bir köpek ve onun bir macera yarışı takımının kaptanı ile olan dostluğunu anlatıyor. Bu yarışma, bizim "oryantiring"imizi andırmakta ve çeşitli aşamalardan oluşmakta, birçok yüzlerce kilometreyi geçmek için farklı yollarla (bisiklet, kayak, dağ tırmanışı veya başka bir şekilde) aşılması gerekmektedir. Köpek, dayanıklılığı ve becerikliliği ile takımı hemen etkilemiş, bu da onların ona önce bir kral demesine, ardından Kral Arthur demesine neden olmuştur.

Film hakkında söylenecek çok fazla bir şey yok. Özünde, çeşitli engellerin üstesinden gelmek ve karakterlerin azmi yatmaktadır. Bu arada, Arthur ile takım kaptanı Michael arasındaki bağ güçlenmektedir.

Hayvanları içeren hikayeler neredeyse her zaman başarıya mahkumdur ve bu film de bir istisna değildir. Hem izleyiciler hem de eleştirmenler tarafından hemen sevilmiştir. Hem başrol oyuncusu Mark Wahlberg'e hem de gerçek hayattaki karşılığı kadar dayanıklı olan köpeğe övgüler yağdırılmıştır. "Arthur the King", kesinlikle birçok olumlu duygu getirecek sıcak bir filmdir.

"Anora", listemizdeki en ilginç filmlerden biri. Diğer şeylerin yanı sıra, bir kez olsun kötü olmayan Ruslar hakkında bir film. Zamanımızda özellikle önemli bir mesaj. Dahası, film 2024 Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye'yi kazandı, bu büyük bir başarı. Peki, "Anora"yı bu kadar özel kılan nedir?

Hikaye, Brooklyn'den Annie olarak adlandırmayı tercih eden genç bir striptizci olan Anora'yı takip ediyor. Anora, doğal olarak, daha sık zamanını satın almaya başlayan Ivan adında bir Rus genciyle tanışıyor. Anora, Özbek kökleri nedeniyle biraz Rusça konuşuyor ve Ivan bundan çok etkileniyor. Çocuk bir oligarkın oğlu, bu yüzden maddi sorunlar onu ilgilendirmiyor. Bir noktada, Anora'yı bir hafta boyunca satın alıyor, onunla Las Vegas'a uçuyor ve aniden evlenme teklif ediyor. Anora başlangıçta şüpheci, ama hormonları devreye giriyor ve kabul ediyor. Moskova'daki Ivan'ın ailesi haberi öğreniyor. Annesi, elbette, sevgilisi için böyle bir eşi istemiyor ve harekete geçmeye karar veriyor.

Filmin kurgusu, "Pretty Woman" veya daha temel bir Cinderella hikayesi ile kolayca karşılaştırılabilir, ancak ana sürpriz, "Anora"nın bir anti-Cinderella olması. Yönetmen, bir kızın çekici bir prensle tanıştığı klişeleşmiş hikayeyi alıp ona gerçekçilik katmış. Böyle bir dekontrüksiyon yeni değil. Örneğin, "Fables" adlı çizgi roman serisinde, çekici prens, hem Cinderella'yı hem de Pamuk Prenses'i ve birçok diğer prensesi aldatmış olan aynı kişiydi. Ancak sinemada bu yaklaşım nispeten nadir ve hala biraz alışılmadık olarak kabul ediliyor.

Aile, Vanya'yı eve getirmekle tehdit ediyor ve malikanesine birkaç adam gönderiyor. İki Ermeni ve Igor adında bir Rus "düzenleyici" saldırgan değiller ama Anora üzerinde etki sağlamak ve evliliği iptal etmekle görevlendirildiler. Durumdaki sürpriz, aile toplantısından dehşete kapılan Vanya'nın, genç eşini üç "ağır" ile bırakıp kaçmasıyla sağlanıyor. Olgunlaşmamış bir çocuk olarak ne yapıyor? Elbette, çeşitli barlarda sarhoş oluyor. Anora, oligarkın adamlarıyla birlikte, ona yemin ettiği aşkı hatırlatmak için tüm gece onu kovalamak zorunda kalıyor.

Sinematik mutlu son klişelerini bir kenara bırakırsanız, bu hikayenin nasıl sona ereceğini hızla anlayacaksınız. Spoiler vermeyeceğiz, çünkü "Anora"yı kendiniz görmeyi hak ediyor.

Ancak, filmin değeri sadece kızlar için duygusal masal türünü dekontrükte etmekte değil. Hikaye, ilk bakışta göründüğünden çok daha fazla tartışacak konuya sahip. Anora'nın, tüm hayatı boyunca dostane olmayan bir gerçeklikte güneşin altında yerini almak için savaşmak zorunda kaldığı kişisel mücadelesi var. Mitolojik prenslerin, seçtikleri için tam sorumluluk alacak ve tüm sorunlarını çözecek derin ceplere sahip olduğu efsanelerinin çürütülmesi. Ve güç veya etki sahibi olmayan, ancak merhamet ve kabul yeteneğine sahip olanların basit insaniyeti. Ve hatta uluslardan bağımsız olarak iyi ve kötü insanların var olduğu fikri. Tüm bu temalar, basit bir hikayeye ustaca dokunarak onu daha karmaşık ve tamamlayıcı hale getiriyor.

Özel bir not, orada bulunan Ruslar da dahil olmak üzere oyunculara gidiyor. Başrolde Mikey Madison yer aldı ve kesinlikle bir Oscar adaylığı, çünkü o kadar güçlü bir performans sergiliyor ki, birkaç tanınmış oyuncu bununla başa çıkabilir. Film, Anora'nın hayatı hakkında neredeyse hiç açıklama yapmıyor, ancak onun ifadelerinden ve farklı durumlara tepkilerinden, tonlamalarından ve diğer insanlarla olan diyaloglarından her şeyi anlıyoruz.

Vanya, Rus Timothée Chalamet olarak adlandırılan Mark Eidelstein tarafından canlandırıldı. Çocuk iyi bir iş çıkarıyor, ama bu durumda dürüst olalım, onun işi daha kolaydı. Mark'tan geniş bir duygusal aralık göstermesi beklenmiyordu, tam tersine. Ama gerçekten parlayan kişi, Igor'u oynayan Yura Borisov'du. Borisov'un filmografisi son zamanlarda çok çeşitli rollerle büyüyor ve gerçekten güçlü ve umut verici bir aktör. "Anora"da, Igor uzun süre arka planda, sessiz ve dinleyerek kalıyor. Ama Yura, bunu bile ilginç hale getirmeyi başardı. "Fixer" sadece kadrajda var değil; bilgiyi dikkatlice analiz ediyor ve sonuçlarını çıkarıyor, sadece sorulmasını bekleyerek sessiz kalıyor. Final, Rus oligarkın adamını tamamen yeni bir ışıkta ortaya çıkarıyor, onun da kendi inançları ve prensipleri olan bir insan olduğunu gösteriyor.

Sonuç olarak, "Anora" şimdi, "Pretty Woman"ın o zaman yaptığı şeyi yapıyor, ama bizim görüşümüze göre, daha doğru ve adil bir şekilde. Hayat ve erkekler hakkında ne kadar çok kızın gerçekçi olmayan beklentiler beslediğini hayal etmek zor, Garry Marshall'ın eserleri gibi romantik dramalar yüzünden, ama gerçeklik hayal kırıklıklarıyla dolu ve bazen değer verilmesi gereken şeylerin parayla, gösterişli ilgiyle ve aşırı cömertlikle hiçbir ilgisi olmayabilir.