«İzleyicinin Duygularıyla Ustaça Oynuyor» — 28 Yıl Sonra Gelen İncelemeler ve Puanlar

Genellikle, katarsis için adrenalin dolu eğlenceye yöneliriz. Boyle’un heyecan verici yeniden yapımı aynı zamanda aydınlatma da sunuyor.

Bu devam filmi, Britanya toplumunun bir nesil sonra sıcaklığını yeniden ölçmekten çok, titreyen kalıntılarını kesip biçiyor.

28 Years Later, kültürel çatışmanın güçlü ve zamanında bir keşfi olarak, orijinal kadar etkili ve Danny Boyle ile Alex Garland kanlı, ölümcül bir ustalıkla kalp tellerine dokunuyor.

28 Years Later'ın en büyük ödüllerinden biri, kanıtlanmış materyali yalnızca ticari nedenlerle yeniden ziyaret etmeye yönelik bir alaycı girişim gibi hissettirmemesidir. Bunun yerine, film yapımcıları, günümüzün karamsar siyasi manzarası üzerine alegorik yorumunun her zamankinden daha alakalı olduğu bir hikayeye geri dönmüş gibi görünüyor.

Daha deneysel ve halüsinatif ikinci yarısından ziyade, 28 Years… ilk yarısında daha güçlü olsa da, yeterince korku, sıçrama ve gerilim sunuyor.

28 Years Later, metafor çekiçinin kafaya sürekli vurulması gibi hissettirse de, Boyle hala büyük ölçüde etkileyici bir yönetmen ve film, ilk bölümden kendini ayırarak daha duygusal ve mitik bir şey sunuyor.

Artık 28 Years Later var, ilginç, ton açısından belirsiz bir gelişim, başlangıçtaki felaketten geleceğe nesilsel, hatta evrimsel bir sıçrama yaparak, halk korkusu, küçük İngiltere hicvi ve olan bitenler için bir yas süreci karışımı yaratıyor. Ve bazı devasa konuk oyuncu performansları var.