Severance 2. Sezon İncelemesi: On Bölümlük Bir Giriş

Severance, Apple TV+’ın en popüler şovlarından biri, yakın zamanda 2. sezonunu tamamladı. Yönetmen Ben Stiller ve yazar Dan Erickson’ın dizisi, platformda en çok izlenen şov haline gelerek Ted Lasso’nun rekorunu kırdı, IMDb’de yüksek puanlar aldıve Apple’dan da tanınma kazandı — Tim Cook, bir tanıtım videosunda rol alarak reklam kampanyasına katıldı. Artık elimizde tüm 10 bölüm olduğuna göre, bunu özetleme zamanı. Dizi dizi incelememizi buradayayınladık.

Severance, birden fazla başarı unsuru barındırıyordu. Öncelikle, alışılmadık ortam: belirli bir şirket olan Lumon Industries, bazı çalışanlarına anıları “çalışan” ve “çalışmayan” olarak ayıran bir çip implante ediyor. Sonuç olarak, bir kişi iki kişilik geliştiriyor — "innie" ve "outie", sırasıyla ofiste ve ofisin dışındaki yaşamda uyanıyor. Ve iş dışında, çalışanlar normal hayatlarını yaşıyorlar, Lumon’da başlarına neler geldiğinden bile habersizler. Orada, zararsız ofis görevlerinden, şirketin kurucusu Kier Eagan’ın kültü adına düzenlenen gerçekten karanlık ritüellere kadar birçok şey oluyor.

İkincisi, hikaye. Severance’ın ilk sezonu, diziyi gerçek bir bilim kurgu dedektif gerilim filmi olarak sundu. Olaylar yavaş ilerliyor, ancak izleyiciyi en sona kadar merak içinde tutuyor. İlk bölümde, Adam Scott’ın canlandırdığı ana karakter Mark Scout, Lumon Industries’den bir meslektaş olarak kendini tanıtan bir yabancı ile karşılaşıyor ve son bölümde, “innie”si, “outie”sinin eşi Gemma’nın, bilinç bölümü ile çalışmaya karar vermesine neden olan ölümünün ardından hayatta olduğunu ve şirketin deneklerinden biri olduğunu öğreniyor.

Üçüncüsü, Severance izleyiciyi kimliğiyle etkiledi. Dizi, bizimkine benzer ama bazı farklılıklar içeren bir dünyada geçiyor. Örneğin, akıllı telefonlar ve eski şişkin televizyonlar, Apple II’den ilham alan bilgisayarlarla bir arada var oluyor (senin fikrin, Tim Cook?). Ana karakterler, Lumon Industries’in kurucusunun adını taşıyan bir şehirde yaşıyor ve 2000 yılından daha geç üretilmiş arabalar kullanıyorlar. Ve kasaba, minimalizm ve monotonluk arzusuyla, aynı Apple posterlerinden çıkmış gibi görünüyor. Tüm bunlar, Wes Anderson filmlerinin ruhunda, simetri ve çerçevenin merkezine vurgu yapılarak çekilmiş.

Severance’ın 2. sezonu neredeyse tüm unsurları geri getirdi. Lumon Industries, gizemli bir teknoloji şirketinden gerçekten kötü bir organizasyona dönüştü, dizinin dünyası alışılmış gerçeklikten daha da uzaklaştı, kurgu ve kamera çalışması en yüksek sınıfı gösterdi ve konu... Hem övülebilir hem de eleştirilebilir.

Eğer Severance 1. sezon genel sorular soruyorsa — Lumon Industries ne yapıyor ve neden hafızaları kapatılmış çalışanlara ihtiyaç var — 2. sezon bunları daha spesifik hale getirdi. Şirket, Mark Scout'un eşini neden bodrumda tutuyor? Protagonistin tamamlaması gereken önemli Cold Harbor dosyası nedir? Patricia Arquette tarafından canlandırılan Harmony Cobel, Mark'ı bu kadar zamandır neden takip ediyor? Keçiler üzerinde neden bu kadar duruluyor? "Severed" katında neden reşit olmayan bir çalışan var? Lumon Industries sanal gerçeklik yaratabilir mi?

Olan biteni izlemek gerçekten ilginç. Dizinin yaratıcıları, "severed" çalışanların gerçeği arayışı, Britt Lauer (Britt Lower) tarafından canlandırılan Helena Eagan'ın "innie" ve "outie" arasındaki mücadeleleri, Mark'ın ikinci kişiliğinden gelen gizemli mesajı anlamaya çalışması ve her iki "ben"i yeniden birleştirme çabaları, "test" katında Gemma Scout'un işkencesi ve son derece önemli Cold Harbor projesi üzerinde çalışma gibi birçok hikaye hattını aynı anda takip ediyor.

Ancak, burada sorunlar başlıyor. İlk sezon karmaşık bir hikaye sunuyordu, ancak tüm unsurları tek bir fikir etrafında dönüyordu, oysa ikinci sezon birçok yan hikaye üretti. Örneğin, 4. Bölüm "Woe's Hollow", ana karakterleri karla kaplı bir ormana (veya sanal gerçekliğe) atıyor, esasen dizinin mitolojisini genişletiyor, ancak hikaye açısından neredeyse kendini haklı çıkarmıyor. Genç Bayan Huang'ın hikayesi, Harmony Cobel'in kaderinin sadece bir yansıması olarak hizmet ediyor. Bu nedenle, sezon finali, birçok hikayeden sadece birkaçının altını çizen bir şekilde, buruşuk hissediliyor. Belirgin "Çehov'un silahları" olduğu gibi kalıyor. Ve Cold Harbor'ın vaat eden açılışı daha çok omuz silkmeye neden oldu — yaratıcılar, merak, cliffhanger'lar ve riskleri artırmakla o kadar oynadı ki, sonuç hayal kırıklığı yaratıyor ve ikincil görünüyor.

Severance 1. sezon, izleyicilerden anlatımın yavaş temposu nedeniyle eleştiri aldı — bizim görüşümüze göre, tamamen haksız yere. Yazarlar, izleyiciyi bölüm bölüm olan bitenin içine sokarak, finalde şok edici keşifler akışı sunmayı amaçladılar. Benzer bir yaklaşım ikinci sezonda da sürdürüldü, ancak bu sefer yazarlar açıkça abarttı.

Dizide birçok anlamsız eylem var. Örneğin, Harmony Cobel'in dönüp durması — şehri terk ettikten sonra, geri döner, Hallie Egan ile buluşur, fikrini değiştirir ve tekrar direksiyonun başına geçer. Ve tüm bunlar birkaç bölüm boyunca gerçekleşir. Bir yandan, yazarlar mantıklı bir şekilde şüpheleri göstermek istemişler. Diğer yandan, bazı sahneleri kaldırırsanız, Bayan Cobel'in repliği hiçbir şekilde kötüleşmez.

Diyaloglar. Ah harika Kier, nasıl da acı çekmeye başladılar. Bazen karakterlerin doğrudan soru sormayı unuttukları gibi görünüyor. Ve nihayet cevap vermeye başladıklarında, kısa bir cümle için yarım dakika beklemek zorundasınız (evet, sizi izliyoruz, Bayan Cobel).

Karakterlerle de her şey yolunda gitmiyor. 1. Sezonda, Lumon Industries'ten işten çıkarıldıktan sonra yeniden entegrasyondan geçen "innie" Mark Scout'un arkadaşı Petey Kilmer vardı. O, ana karakteri ofisin dışında tanımakla kalmadı, aynı zamanda ölümünden önce "kesilmiş" katın odalarının değerli bir haritasını da paylaştı. Ancak, ikinci sezon hem Petey'nin rolünü hem de haritasını unuttu.

Lumon Industries'in eski cerrahı Regabhi hakkında daha fazla şikayet var. Karakteri yazarlar için uygun olduğunda ortaya çıkıyor. Petey'nin yeniden entegrasyonun sonuçlarından ölmesine rağmen, Mark hala neredeyse geçici ekipmanla beynine girmeyi planlayan bir kadına güvenmeye karar veriyor. Ve sonra Regabhi tekrar kayboluyor — sanki akşam yemeğinden sonra bir kaşık gibi masanın çekmecesine geri konmuş gibi. Ve kimse onun hedeflerini ve motivasyonlarını sorgulamıyor.

Ana karakterlerin motivasyonları ve hikaye çizgileri de kafa karıştırıcı. Zach Cherry tarafından canlandırılan Dylan George, sezon boyunca aile meseleleriyle ilgileniyor ve John Turturro tarafından canlandırılan Irving Bayleaf, işten çıkarılma ile karşılaşıyor ve sonrasında tamamen şehirden ayrılıyor. Irving, dizi için daha da kaybolmuş görünüyor — ilk sezon Irving'i Geçmişi Olan Bir Adam ve neredeyse bir gizli ajan olarak net bir şekilde sunarken, ikinci sezon karakterle ne yapacağı konusunda kararsız görünüyordu. Sadece iki kez, "test" katındaki gizemli asansörü anlatırken ve Helena Eagan'ı ortaya çıkarırken hikayede rol aldı.

Yaratıcıların Lumon Industries'i de tam olarak düşünmedikleri görünüyordu. Neredeyse herkesin hayatına sızmış zengin, güçlü, kötü niyetli bir mega-korporasyon, kendi çalışanlarını takip edemiyor. Son bölümde, Seth Milchick, kafasındaki çipe rağmen Mark'ı bulamıyor, doğumhaneler güvenlik kameralarıyla donatılmamış, bu da kahramanların şirketin tesislerinde bir komplo kurmasına olanak tanıyor ve "kesilmiş" katında neredeyse hiç güvenlik yok. Ve Cold Harbor'ın sonundaki kritik günde, şirket güvenlikten hiçbir tasarruf etmedi ve Mark'ın Gemma'ya ulaşmasına izin verdi.

Bizi yanlış anlama. Severance, sorunları olsa bile, hala en iyi modern bilim kurgu dizilerinden biri. Ancak, birinci sezon o kadar yüksek bir standart belirledi ki, diğer dizilerde affedilebilir olan açık eksikliklere göz ardı edemiyoruz.

İkinci sezon, sizi istemsizce ekrana daha da yaklaştıran harika sahneler ve anlarla dolu. "Innie" ve "outie" Mark arasındaki konuşma bölümünü ele alalım — Adam Scott'ın muhteşem performansı sayesinde, kendisiyle bir konuşma değil, tamamen farklı iki kişilik arasında bir tartışma alıyoruz. Ve "Chikhai Bardo" Bölüm 7, kişisel trajedinin arka planında birbirlerinden yavaş yavaş uzaklaşma ve aşk üzerine neredeyse ayrı bir kısa film olarak algılanıyor.

Sürenin büyük bir kısmı "innie"nin hayatını keşfetmeye ayrılmıştı. İlk sezon, Lumon Industries'e karşı isyanları hakkında hala sorular sorabiliyorsa, ikinci sezon, "severed" katındaki çalışanların insan olarak görülmediğini net bir şekilde ortaya koydu. Şirket, onları harcanabilir malzeme olarak görüyor, kandırıyor, dünyayı yanlış bir şekilde tasvir ediyor ve onları ucuz bir şekilde manipüle ediyor. "Innie" Mark'ın Helena Eagan ile olan romantizmi, "outie" için sadece bir oyuncak haline geldi: hayatında ilk kez başka birinin sevgisini hissetmeye çalışırken, Helly gibi davranıyor ve aslında şirketinin bir çalışanını zevk nesnesi olarak kullanıyor. Lumon Industries, "severed" çalışanlardan her şeyi çaldı — bireysellik, özgürlük, zaman ve hatta mahremiyet hakkı. Bu, modern şirketlere yönelik açık bir eleştiri değilse nedir?

Ayrı olarak, detaylara gösterilen titiz dikkati not edelim. İkinci sezonu tekrar izlerken, belirli olayları önceden haber veren birçok küçük referans ve ipucu fark edeceksiniz. "Severed" kişiliğinin ikiliğini ima eden optik illüzyonlu ördek ve tavşan figürü, belirgin spoiler içeren açılış jeneriği veya bir değişimi işaret eden Helena Eagan'ın kıyafetlerinin karışık renkleri olsun. Severance, her kareyi incelemeyi sevenler için genel olarak şiddetle tavsiye edilir.

Ve hikaye sizi en sona kadar gerilimde tutuyor. Onuncu bölümdeki olayları ikincil olarak adlandırmış olsak da (cidden, Dylan yine kapıda duruyor ve Seth Milchick'i tutuyor), Severance'ı sevdiğimiz her şeyi neredeyse barındırıyordu. Bir bölümde, Lumon Industries'in duvarları içinde bir pagan kurbanı gördük, Milchick tarafından gerçekleştirilen bir dans numarası, kazara ve tamamen komik bir cinayetle brutal bir dövüş, inanılmaz güzel planlar, Mark ve Gemma'nın duygusal bir buluşması ve tabii ki başka bir olay dönümü. Tek kötü şey, yaratıcıların bir sonraki sezon için çok fazla olta atmış olmaları, burada ve şimdi izleyiciye yeterince balık vermeyi unutarak.

Severance 2. Sezon hala harika bir dizi. Elbette, dizi tüm başarılı şovların yaşadığı bir hastalıktan muzdarip olmaya başlıyor. Bazı fikirler yalnızca iki veya üç sezon için tasarlanmış, ancak popülariteyi sürdürme çabasıyla, yaratıcılar ve yayın platformları orijinal materyali uzatmaya başlıyor, şovu mümkün olduğunca uzun süre ekranda tutmayı umarak.

2. Sezon, 3. Sezon için büyük bir önsöz olarak adlandırılabilir. Bazı hikaye çizgileri kesildi, ancak her şey gelecekte geri döneceklerine işaret ediyor. Lumon Industries'in motivasyonu hakkında net bir açıklama da yok ve Keir Egan'ın kültünün amacı hala çok belirsiz görünüyor, bu yüzden hikayenin kesinlikle gelişmesi için alanı var. Dizinin yaratıcılarının izleyiciyi birkaç sezon daha karanlıkta tutmayacağını umuyoruz, ancak olayları Occam'ın usturasıyla geçerek gerçekten gereksiz detaylardan kurtulacak ve şovun ana fikrine odaklanacaklar. Bu arada, Apple, Severance 3. Sezonu duyurdu — şu ana kadar bir prömiyer tarihi olmadan.