Twisted Metal Sezon 2 İncelemesi

In the 90'lar ve 2000'lerin başında, yüksek kaliteli oyun uyarlamaları nadirdi. Ancak bugün durum değişti. Arcane, Castlevania, Fallout ve Cyberpunk: Edgerunners gibi TV dizileri, orijinal kaynağı hiç duymamış olanların bile dikkatini çekerek şaşırtıcı bir şekilde başarılı oldu. 2023'te Twisted Metal yarışına dayanan bir gösteri başlatıldı ve iki yıl sonra ikinci sezon yayınlandı. Biz de sonuna kadar izledik ve görüşlerimizi paylaşmak için sabırsızlanıyoruz.

Twisted Metal Sony'nin bir yarış oyunu serisidir. Ana özelliği, makineli tüfeklerden mayınlara ve füzeler kadar çeşitli silahları kullanabilme yeteneğidir. Bu nedenle, oyun modları arasında yalnızca standart yarışlar değil, aynı zamanda rakipleri fiziksel olarak yok etmeniz gereken arenada dövüşler de bulunmaktadır. Konsept ilginç çıktı ve hızla popülerlik kazandı.

Bugün Twisted Metal'ı denemek isterseniz, 2012'de yalnızca PlayStation 3 için piyasaya sürülen oyunu öneririz. Bu oyun, canlı aktörlerle sunulan iyi bir hikaye ile imza niteliğindeki oyun mekaniklerini birleştiriyor. Yerel hikaye, karanlık ve şiddet dolu filmleri sevenler için kesinlikle ilgi çekici olacaktır. Eğer onlara kayıtsızsanız, sadece yüksek kaliteli araç aksiyonunun tadını çıkarabilirsiniz. Bu günlerde böyle yarışlar yapılmıyor.

Araçlarla dolu post-apokaliptik ortam, hemen Mad Max serisi ile çağrışım yapıyor. Ancak, Twisted Metal'ın ilk sezonu, George Miller'ın filmlerinden güçlü mizahı ile ayrılıyor. Bu sezonda, sert dövüşler ve çılgın hızlar gerçekten komik şakalarla tamamlanıyor.

Dizinin ana hikayesi doğrudan oyunlarla ilgili değil - burada hikaye kendi başına yeterli. Ancak, tanıdık karakterler var, örneğin, Sweet Tooth, diğer adıyla Sweet Tooth. Dondurma kamyonunda dolaşan bir palyaço maskeli acımasız bir psikopat hakkında konuşuyoruz. Ana karakter John Doe'yu, Marvel Sinematik Evreni'ndeki Falcon rolüyle tanınan Anthony Mackie canlandırdı. Steve Rogers'tan sonra Kaptan Amerika'nın maskesini ve kalkanını o aldı.

Twisted Metal dizisi, birçok beklenmedik olay döngüsü ve akılda kalıcı sahnelerle mükemmel bir aksiyon komedisi oldu. Ancak, ilk sezon, devam filminde gerçekleşmesi gereken çok daha büyük olayların bir öncüsü olarak algılandı. İlginç bir şekilde, benzer bir durum Mortal Kombat (2021) filminde de yaşandı; burada yalnızca Mortal Kombat turnuvasına hazırlıkları gördük. İkinci filmde arenada dövüşleri bize göstereceklerini vaat ediyorlar.

İlk sezonun doğrudan devamı, hikaye gelişimi için harika bir seçenek olurdu. Ama her şey büyük bir geri dönüşle başlıyor, bu da karakterlerin kıyametten önceki yaşamlarına adanmış. Ve burada ana hikayeyi etkileyecek bazı ciddi anlardan değil, trajik sonuçları olan bir gençlik partisindeki absürt bir şakadan bahsediyoruz. Bu satırların yazarı, oyunun hikayesiyle tamamen alakasız bir çağrışımda bulundu. Bu, kolayca atlanabilecek bir kahramanın gereksiz bir arka hikayesi.

Ardından John'un huzurlu yaşamı gösteriliyor. Pizza dağıtımcısı olarak çalışıyor, arkadaşlarıyla bira içiyor ve Twisted Metal'in ilk bölümlerini arcade makinelerinde oynuyor. Bu arada, genç adam, onun için bir hapishane haline gelen Yeni San Francisco'dan çıkmaya çalışıyor, ancak başlangıçta buna izin verilmiyor. Kahraman, yapacak hiçbir şeyi olmayan bir evde kilitli kalıyor, bu yüzden kızların kitaplarını ve kız kardeşinin kişisel günlüğünü okumaya başlıyor.

Dollface'in hikayesiyle işler biraz daha ilginç hale geliyor, çünkü o bir kadın katil çetesi yönetiyor. Ancak sadece Sweet Tooth ve rakiplerine karşı intikam aldığı anlarda, ilk sezonun ne kadar iyi olduğunu hatırlıyoruz. Bize zaten bildiğimiz bilgileri anlatmak için biraz uzatılmış ve sıkıcı bir giriş gerekiyor - büyük bir yarışmacılar yarışması yapılacak. Kraliyet savaşı kurallarına göre düzenlenecek - sadece bir kazanan olacak.

Aksiyon yavaş yavaş hızlanıyor. Örneğin, dört katılımcıyla iyi sahnelenmiş bir yarış gösteriliyor. Aile değerlerinden bahsetme çabaları, kurşun sesleri ve Twisted Metal serisinin en renkli yarışçılarından biri olan Axel'in etkileyici görünümüyle kesiliyor.

Şaşırtıcı bir şekilde, kahramanlar arasındaki ilişkiler için çok fazla zaman harcanmış. Bazıları omuz omuza savaşmak isterken, diğerleri eski tanıdıklarla karşılaşmaktan mutlu, bazıları ise birbirlerini ortadan kaldırmak için sabırsızlanıyor. Ancak, Squid Game'in aksine, yarışmalar arasındaki dinlenme sürelerinde cinayetler burada sert bir şekilde cezalandırılıyor.

Sayısız diyalog sırasında, turnuvanın katılımcılarının karakterleri bize açığa çıkıyor. Sonuç olarak, sadece tuhaflar değil, kendi dünya görüşüne sahip tam karakterler görüyoruz. Bu nedenle, her birinin ölümü önemli bir olay olarak algılanıyor.

Yarışlar kendileri hayatta kalma yarışlarından seviyeleri andırıyor. Aralarında belirli bir nesnenin sınırlı bir süre içinde teslim edilmesi, belirli hedeflerin avlanması ve sadece bir aracın kalması gereken bir katliam var. Ayrıca, hile kodları kullanma ruhunda video oyunlarına başka referanslar ve son patronla bir savaş da var. Burada gerçekçilikle ilgili hiçbir ipucu yok, ama bu tamamen gereksiz, çünkü olaylar hafif bir komedi olarak sunuluyor.

Aynı zamanda, aksiyonun kendisi mükemmel bir şekilde sahnelenmiş. Yüksek hızlar, makineli tüfek patlamaları, roketatar ateşleri ve elektrikli silahlarla birleşiyor, ayrıca renkli patlamalar da var. Birçok arenanın, yıldırım çarpmaları ruhunda kendi gösteri unsurları var. Sonuç olarak, araba savaşlarını izlemek gerçekten ilginç. Belirli anlarda, adrenalin patlaması bile yaşayabilirsiniz. Zaferin çok yakın olduğu, ama son anda hata yapıp kaybetme ihtimalinin olduğu bir yarış oyunuyla karşılaştırılabilir bir his var.

Dizi, baştan sona mizah ile dolu. Yazarlar, ırkçılık, brutal cinayetler, yamyamlık ve bireylerin aptallarıyla alay etmekten çekinmiyorlar. Ve hayali bir kahramanın ölümü tam anlamıyla bir dram olarak sahnelendiğinde, gülümsemeyi tutmak imkansız hale geliyor. Mizah, anlatıya ton katıyor ve ekranda araba aksiyonu olmadığında bölümleri büyük ölçüde sulandırıyor. Hikayenin sorumluluğunu Rhett Reese ve Paul Wernick üstleniyor. En çarpıcı eserleri, Deadpool üçlemesi. Yazarların imza tarzı, Scratching Metal'da da hissediliyor.

Romantik unsurlar için de yer vardı. John ve Quiet arasındaki ilişki, ikinci sezonda mantıklı bir şekilde gelişti. Özellikle tehlike karşısında aşıkların birbirleriyle alay ettikleri anlar başarılıydı. Böyle sahnelerde, karakterler arasındaki kimyayı gerçekten hissedebilirsiniz.

Ne yazık ki, evrenin kendisi zayıf bir şekilde geliştirilmiş. Göreceli olarak güvenli şehirlerin olduğu, ayrıca duvarlarının arkasında yaşayan ve her gün hayatlarını riske atan insanlar olduğunu biliyoruz. Aralarında bir düşmanlık var, ama henüz açık bir çatışmaya dönüşmemiş. Tüm hayatta kalanlar, mistik güçlere sahip Calypso tarafından düzenlenen yarış turnuvasına ilgi duyuyor. Onun rolü, 2012 oyunundaki gibi - herhangi bir dileği yerine getireceğini vaat ediyor.

Belki de Twisted Metal dünyası, sonraki sezonlarda daha fazla ilgi görecek. Ama şimdilik, yarışmanın dışındaki olaylar çok basit ve şematik.

Eğer aksiyon komedilerini seviyorsanız, Twisted Metal hayranıysanız veya sadece "Mad Max"ın otomobil estetiğini özlüyorsanız - diziyi kesinlikle izlemenizi öneririz. Ama ilk sezondan başlamalısınız. Derin bir anlam veya ikinci bir alt metin beklememelisiniz; bu, birkaç akşam için hoş bir eğlencedir, daha fazlası değil.

Twisted Metal'ın ikinci sezonunu izlediniz mi? Görüşlerinizi yorumlarda paylaşın!