Gizli Seviye TV Şovu İncelemesi — Oyunlar Hakkında Her Şey, Ama Sorunlarla

Secret Level — kısa filmlerden oluşan yeni bir antoloji ve Love, Death & Robots'un ana halefidir. Ancak bu sefer ana tema video oyunlarıdır ve prodüksiyon Amazon tarafından üstlenilmiştir, yine de Tim Miller ile birlikte. Proje tam 15 bölüm içermektedir, ancak eleştirmenler bunu beğenmedi. Biz de konuyu kendimiz derinlemesine incelemeye karar verdik ve tüm bölümleri izledik, şimdi neden gizli seviyenin o kadar da gizli olmadığını açıklayacağız.

Kolaylık olması açısından, her bölümü kısaca gözden geçireceğiz. Hepsi farklı oyunlara adanmıştır ve birbirleriyle hiçbir ortak noktası yoktur, bu nedenle ayrı eserler olarak değerlendirilmelidir. Ancak bu, sonunda genel bir sonuca ulaşmamıza engel olmayacak, ama buna daha sonra değineceğiz.

İlk bölüm, Dungeons & Dragons ile güçlü bir başlangıç yapıyor. Bu tam anlamıyla bir video oyunu değil, ancak Baldur's Gate gibi birçok ikonik RPG serisinin temelini attığı için antolojide yer alması anlaşılabilir. Ne yazık ki, bize herhangi bir tanıtım veya en azından en küçük bir açıklama verilmedi.

Bir grup kahraman, sürekli kafasında garip sesler duyan bir çocuğu kurtarıyor. Bu hikayenin sonunun trajik olduğunu tahmin etmek zor değil. DnD lore uzmanları, belki de en ünlü ejderha tanrıçası Tiamat'ın görünümünden memnun kalacakken, diğerleri oldukça şaşkın kalacak. Hikayenin düzgün bir sonu yok. Hikaye en ilginç noktada kesiliyor ve ondan beklediğiniz şeyi göstermiyor. Bu, antolojinin neredeyse tüm bölümleri için yaygın bir sorun, ancak burada özellikle keskin hissediliyor.

Öne çıkarılması gereken iki önemli olumlu yön var. İlki, elbette, grafikler. Stil olarak, animasyon Diablo 4 veya en son World of Warcraft ek paketlerini andırıyor. Karanlık fantezi için iyi bir stil, burada soluk renkler aktif olarak kullanılıyor ve canavarlar, hatta iskeletler, oldukça tehditkar görünüyor. İkinci olumlu yön, D&D kurallarına gösterilen dikkat. Tüm büyüler ve saldırılar masa oyunu ile tanımlandığı gibi çalışıyor, ancak bu detaylar bağlamla tanışık olmayanlar tarafından fark edilmeyecek. Sonuçta, tamamlanmamışlık acı bir tat bırakıyor. Böyle bir animasyonun 20 dakika yerine bir buçuk saatten iki saate kadar olması faydalı olurdu.

Bir zamanlar Sifuhakkında bir inceleme yapmıştık ve gerçekten çok özel bir oyun. Öncelikle tamamen dövüş sanatlarına odaklanıyor ve ikincisi, o kadar zorlu hale geldi ki geliştiriciler daha affedici ayarlarla bir yamanın yayınlanması gerekti. Üçüncüsü, Sifu'yu diğer benzer oyunlardan hemen ayıran bir önemli özelliği var. Ana karakterin, her bir paranın birkaç yıl yaşamı temsil ettiği özel bir amuleti var. The more coins you spend due to fatal injuries, the older the character becomes. When the amulet is empty, the whole game starts over. The concept wasn't explained in detail; instead, the general rules were outlined, leaving gamers to figure them out on their own. This is why we hoped that the short episode of Secret Level would reveal a bit more, but alas.

Tüm Sifu: It Takes a Life bölümünün, oyunun ikinci seviyesinin gevşek bir tekrarı olduğunu ve sıfır ek hikaye detayı sunduğunu söyleyebilirim. Evet, dövüşler aynı derecede acımasız ve görkemli, ve amulet özelliği tam olarak kopyalanmış, ana karakterin tamamen yaşlanmasına bile izin veriyor, ama eğer bunların hepsini oyunda zaten gördüysek, ne anlamı var? Zaman, kaynaklar ve parayı harcayıp, çoktan yayımlanmış bir proje için kelimenin tam anlamıyla uzatılmış bir fragman yaratmaya değer miydi?

Bölüm tam olarak oyunun kendisi gibi görünüyor. Yaratıcılara kredi verilmelidir; atmosferi ve benzersiz görsel tarzı tam olarak kopyaladılar, ama bu, anlamsızlık hissini değiştirmiyor.

Antolojideki ilk büyük hikaye, sadece tamamlanmış bir hikaye değil, aynı zamanda ilginç bir dünya inşası sunuyor. Yeni Dünya en başarılı MMO oyunu değil, içine tonlarca para yatırılmış, yine de nihai sonuç neredeyse herkesi hayal kırıklığına uğrattı. Yine de, kimsenin sonsuza dek ölemeyeceği bir dünya konsepti bir çizgi film olarak hoş bir sürpriz.

Ana karakter, her şeyin kendisine sunulmasına alışmış şımarık bir kral. Ancak, gücün önemli olmadığı bir dünyada, tamamen farklı kurallarla yüzleşmek zorunda kalıyor. Sonuç olarak, karakter tam bir gelişim döngüsü geçiriyor, arkadaşlar buluyor ve yaşam yönünü köklü bir şekilde değiştiriyor.

Hoş grafikler ve mükemmel ana fikir bir paket olarak geliyor. Bir Zamanlar ve Gelecek Kral, anlamdan ödün vermeden kısa filmlerle nasıl çalışılacağını gösteren olumlu bir örnektir. Bu arada, Arnold Schwarzenegger kendisi seslendirmeye katıldı.

Secret Level koleksiyonundaki bir başka başarılı bölüm. Unreal Tournament dünyasını tamamen alışılmadık bir perspektiften tanıyoruz. Bu evrende robotlar, en kirli işleri yapan kölelerdir. Tesadüfi bir kader sonucu, böyle bir droid kendilik bilincine ve öğrenme yeteneğine sahip oluyor ve sonrasında diğerlerini takipçisi yapıyor. Düzenli itaatsizlik eylemleri nedeniyle, robotlar turnuvaya cephane olarak gönderiliyor, ama beklenmedik bir şekilde ciddi bir direniş gösteriyorlar.

Hikaye, Bir Zamanlar ve Gelecek Kral'daki gibi, net bir başlangıç, orta ve sona sahip. Oyunun tüm ana unsurları mevcut ve robotların kaderiyle ilgilenmeye başlıyorsunuz. Ancak, bunu çok uzun süre izlemek o kadar ilginç olmayabilir. Tüm droidler, çok daha zeki olanlar olsa da, makineler olarak kalıyor. So Xan, kısa bir filmin gerçekten iyi bir şey olduğu nadir bir durumdur. Ancak, kesinlikle dünyayı bütünüyle anlatan bir dizi görmek isteriz.

Warhammer 40,000 son zamanlarda oldukça popüler. Warhammer 40,000: Space Marine 2adlı eserin inanılmaz başarısından sonra, bu evrenin böyle bir antolojide bir şekilde yer alması bekleniyordu. Kahramanlar arasında, hikaye esasen onunla ilgili olmasa da, eski tanıdığımız Titus bile var.

Bu durumda, her şey standart şemayı takip ediyor — büyük, acımasız ve çok havalı. Bir Ultramarine timi bir gezegeni temizliyor ve kaos güçleriyle savaşıyor. Evren içindeki herhangi bir kısa film böyle görünür. Ölçek ve hacim duygusunu vurgulamak gerekir. And They Shall Know No Fear'da, özellikle Uzay Denizcilerinin sıradan insanlar olmadığını hissettiriyor. Standart askerlerden çok daha uzun ve güçlüler ve zırhları birçok zararı görmezden gelmelerine olanak tanıyor. Genel olarak, bölüm kesinlikle başarılıydı ve daha fazlasını görmek istiyoruz.

Listemizdeki ilk sıradışı hikaye, orijinal oyuna yaratıcı bir yaklaşım getiriyor. Hepimiz Pac-Man'in nasıl göründüğünü biliyoruz, ancak bu versiyonda yaratıcılar bizi hayal etmeye davet ediyor. Ya çeneleri olan dairenin kötü adam olduğunu düşünürsek?

Sonuç son derece etkileyici oldu. Bu, tüm 15 bölüm arasında gerçekten tek orijinal uyarlama, bu yüzden bunun için bile övgüyü hak ediyor. Görsel olarak, bölüm de benzersiz olduğunu kanıtladı. Hafif keskin hatlar, çevreye bir agresiflik ve acımasız bir kötülük katıyor. Bu, ana fikirle mükemmel bir uyum sağlıyor ve izledikten sonra nedenini anlayacaksınız.

Tüm antolojideki en sıkıcı bölümlerden biri olabilir. Dahası, oyun seçimi sorgulanabilir görünüyor. Crossfiredünyasında ortaya çıkacak pek ilginç bir şey yok. İki grup paralı asker gösteriliyor, her biri kendi haklılıklarında kendilerine güveniyor. Karşılaşmaları tam olarak beklediğiniz gibi sona eriyor.

Bir çatışmanın her tarafının kendi gerçeği olduğu fikri oyunlar için yeni değil, ancak birçok başka proje aracılığıyla daha ilginç bir şekilde tasvir edilebilirdi. Burada, sıradan askeri personel sadece birbirlerine sabotaj yapıyor, başka bir şey yok. Süper gerçekçi grafikler, The Boys yıldızı Claudia Doumit ve American Gods aktörü Ricky Whittle gibi bazı ünlü oyuncuları tanımanıza olanak tanıyor.

İlan sırasında, Keanu Reeves'in yüzünün fragmanda geçici görünümü oldukça bir heyecan yarattı. Ancak, bir nedenle, Cyberpunk 2077ile bir dizi görmedik. Bunun yerine Armored Corevardı. Bu bölüm, Reeves ile uzun zamandır ilişkilendirilen tüm stereotipleri toplamış gibi görünüyor — vücuda doğrudan takılan elektronik kablolar, distopik bir gelecekte sert bir ana karakter ve yapay zeka ile flörtler. Tüm bunlar mevcut.

Genel olarak, büyük robotların renkli savaşlarını izlemek eğlenceliydi, ancak hikaye bir kez daha süreye takıldı. Felsefi alt tonlar etkili olamıyor ve hikaye zayıf bir şekilde geliştirilmiş. Reeves'in karakteri, kostümün yapay zekasıyla ilişkisi veya neden bu kadar özel olduğu hakkında hiçbir şey bilmiyoruz. Basitçe çok az bilgi var. Sonunda, çok güzel, ama bir kez daha, kaçırılmış bir potansiyel.

Bir kez daha, kesinlikle kısa sürede sıkışmış harika bir hikaye. Orijinal The Outer Worlds , sınırda mizah ve ciddi temaların nükleer bir kokteyliydi, birçok uzay şirketinin güç kötüye kullanımı gibi.

Dizi bu deneyimi tekrar etmeye çalışıyor ama sonuçta daha çok ikincisine odaklanıyor. Bir hurda çocuk, bir bilim insanı kıza aşık oluyor. Onu tekrar görmek için birçok fedakarlık yapıyor, ancak o sadece kendi başarısıyla ilgileniyor. Burada bir ahlak var mı? Sonunda, çocuk hiçbir şeyle baş başa kalıyor ve daha az idealist, daha çok bir aptal gibi görünüyor, finale dair karışık duygular bırakıyor. Gerçekçi CGI muhteşem görünüyor, ancak genel olarak, bölüm bir kez daha gördüğümüzden çok daha fazla potansiyele sahip. Ve The Outer Worlds'ün dikkatsiz ruhu dizide açıkça eksik.

Farklı nedenlerle en başarısız bölümlerden biri, Crossfire: Good Conflict ile birlikte.

Bölüm kendisi kahraman hakkında hiçbir bilgi vermiyor ve diğerlerinden birkaç kat daha kısa. Yaratıcılardan garip bir seçim, bu da söylenecek hiçbir şey bırakmıyor. Bir robot çocuk diğer robotlara karşı savaşıyor — hepsi bu. Belki bu dünyada benzersiz özellikler vardır, ama bölümde gösterilmedi. Gerçekten mümkün olduğunca geniş bir kitleye ulaşmak istiyorsanız, sorgulanabilir bir oyun seçimi.

Bu dizi övgüyü hak ediyor. Yazarların neden para kazandığını gösteren bir başka örnek. Son derece güzel grafiklerin yanı sıra birkaç başka özellik var. Öncelikle, Exodus 'un henüz piyasaya sürülmemiş bir oyun olduğunu bilmek önemlidir. Tanıtım fragmanları dışında, bu dünyayı ilk kez tanıyoruz. İkinci özellik, uzay yolculuğuna daha gerçekçi bir yaklaşım. Interstellar'dan o gezegeni hatırlıyor musunuz, 1 dakikanın bizim bildiğimiz bir yıla eşit olduğu? Exodus benzer bir sisteme sahip. In terms of gameplay mechanics, this should lead to all gamer decisions affecting the characters over years.

Bu bölümde, bir uzay teknisyenin kızı çekici bir adamla kaçar ve baba onu bulmak için yola çıkar. Geleneksel bilim kurgu dünyasında bir günde halledilebilecek bir durum burada bir ömre yayılıyor. Baba sonunda kızını buluyor ve hatta kurtarıyor, ama şimdi neredeyse aynı yaşdalar. Çok zekice uygulanmış etkileyici bir konsept.

Tamamen çizgi film tarzında decent bir bölüm, ama oldukça garip bir oyun seçimi ile. Spelunky küçük bir bağımsız projedir; burada prosedürel olarak oluşturulmuş zindanlarda koşmanız ve çeşitli tuzakları aşmanız gerekiyor. Yüksek puanlara rağmen, oyun tam olarak iyi bilinen bir oyun değil.

Bölüm, sürekli değişen mağaralarda koşularına devam etmek için güç bulmaya çalışan bir kızın (oyunun ikinci bölümünün kahramanı) hikayesini anlatıyor. Genel olarak, özel bir şey yok ve kısa film formatına mükemmel uyuyor.

Görünüşe göre Tim Miller kendisi, Concord gibi harika ve yüksek kaliteli bir oyunun neden başarısız olduğunu gerçekten anlamadığını ifade etti. Bu evren hakkında bir dizi sonrası, başka bir cevap bulduk. Bölümde, bir grup uzay korsanı veya kaçakçı, elinde tüm güvenli yolların haritasını saklayan bir flash sürücü olan kaptanlarını kurtarıyor. Her şey yolunda giderdi ama kısa filmde bile, yaratıcılar her kareden sızan ağır mesajlardan kaçınamadılar.

Derinlemesine dalmaya gerek yok. İlk dakikalardan itibaren, kaptanımızın siyah bir kadın olduğunu hemen fark ediyorsunuz ve tüm ekibi beyaz olmayan insanlardan oluşuyor. Bu arada, tek beyaz sarışın adam, elbette, korkak bir hain. Biraz daha yakından bakarsanız, tıraşsız koltuk altları, renkli uygunsuz eklemeler ve çok daha fazlasını görebilirsiniz. Ve tüm bunlar, hatırlatırım ki, 20 dakikalık bir süre içinde. Ne yazık ki, Concord umutsuz bir durumda, çünkü çeşitli ifadeler ve görsel sloganlar bolluğunda, özellikle orijinal bir şey yok.

Listede başka bir tartışmalı oyun. Honor of Kings, aynı zamanda King of Glory olarak da bilinir, Dota 2 veya League of Legendskadar popüler olmayan B sınıfı bir MOBA oyunudur. Ancak, bölüm oyuna doğrudan bağlı değil, sadece hikaye açısından. Güçlü bir yapay zeka tarafından kontrol edilen, yaşayan ve hareket eden bir şehir hakkında bilgi veriliyor. Eğer bir masa oyununda onu yenebilirseniz, güç ve kontrol kazanabilirsiniz, ama henüz kimse bunu başaramadı.

Doğal olarak, genç dahi makineyi yeniyor, ama sonunda bunun da hesaplandığı ortaya çıkıyor. Kısa bir anime olarak, bölüm oldukça decent görünüyor. Bilmek oyun hakkında hiç de gerekli değil. Her şey iyi ve ruhla çizilmiş, bu yüzden eleştirme isteği yok. Ancak, bunun neden Secret Level çerçevesinde var olduğu sorusu havada kalıyor.

Son bölüm ve yaratıcıların ana numarası, çünkü fragmanlar için çekimlerin çoğu buradan alındı. Bu, daha yakından bakmayı gerektiren büyük bir sorun. Hikayede, işinin bir yardımcı robotun kuralları nedeniyle bir oyuna dönüştüğü bir teslimat kızıyla tanışıyoruz. Ödül olarak, bisikleti için anlamsız renk şemaları alıyor ve başka bir şey yok. Her şey, bir yabancının ona garip bir yaratığı teslim etmesini istemesiyle değişiyor. Bu, robotu hemen rahatsız etmekle kalmıyor, aynı zamanda yaratık da kıza inanılmaz bir güç veriyor. Sonunda, kahraman evine ulaşıyor ve tüm hayallerin gerçek olduğu bir dünyaya geçiyor.

Saçmalık gibi geliyor, katılıyoruz, ama aslında, hikaye anlaşılır ve mantıklı olmak üzere tasarlanmamış. Buradaki ana şey başka bir ifade. Bu basit şekilde, yaratıcılar izleyicilerin dikkatini, oyunların uzun zamandır gerçek sanattan sıkıcı bir işe benzer bir rutine dönüştüğüne çekmeye çalışıyor. Genel olarak, fikir iyi, ama uygulama yine sorgulanabilir.

Sonunda, kahraman elbette hayal gücünün kısıtlanmadığı hitlere geri dönüyor, ama kontrast sıradan çıktı. "Belirtiler" olarak, Shadow of the Colossus, beklenmedik bir şekilde, Helldivers 2, God of War: Ragnarok, Ghost of Tsushimave birkaç diğeri kullanılıyor. Ama bu oyunların hepsi sadece tesadüfen ticari olarak başarılı olmadı. Ayrıca, ciltlerle robotlardan pek de farklı olmayan birçok akıllı yönetim kararı uyguladılar. Bu oyunların hepsi bir an için parlıyor ve gereksiz görünüyor, ve daha sık olarak bölümde yabancı bile.

Ve burada, yaratıcıların sadece daha az ya da daha çok popüler hitleri bir araya getirip onlardan fragmanlar kesmek için topladığını anlıyorsunuz. Bu bölümün arkasında derin bir fikir yok. Sadece başkalarının başarısına hype yapma isteği. İnsanlar, God of War veya Jin Sakai hakkında bazı ilginç çözümler, bölümler bekliyordu, ama Concord tarafından gölgelenmiş az bilinen veya basitçe çok popüler olmayan projelerin bir kaleidoskopunu aldılar.

Tüm bölümleri ayrı ayrı tartıştıktan sonra, sonunda birkaç kelime söylemek istiyorum. Secret Level'in yüksek derecelere sahip olamamasının nedenini anlıyoruz. Love. Death. Robots, öncelikle sanatçılar için bir meydan okuma olarak tasarlandı. Kısa filmlerden ciddi bir anlamsal yük veya uzun bir hikaye bekleyen kimse yoktu. Sadece sanatsal stiller ve formların çeşitliliğiyle hayran bırakan hoş bir gösteriydi.

Secret Level başka bir şey hakkında. Buradaki bölümlerin çoğu bir tarzda ve bilgisayarda bir araya getirilmiş. Antoloji, popüler oyunlarda fark etmediğimiz bir şeyi, tam olarak "gizli seviye"yi göstermeliydi. Ne olabileceğini söylemek zor, ama kesinlikle sonunda ortaya çıkan şey değil. Dahası, oyuncular Kratos, Ghost of Tsushima ve diğer birçok ünlü karakterin fragmanlarda belirmesini bekliyordu. Ama elimizde, bir veya iki popüler oyun çıkarmanın zor olduğu bir proje listesi var. Johnny Silverhand varken, Keanu Reeves'i bilinmeyen bir robot pilot olarak görmek kimin işine yarar? Elbette, harika bölümler var, ama o kadar azlar ki, biraz garip hale geliyor.

Sonuç olarak, Secret Level, en popüler oyunlar hakkında geçici bir sahte dizi oldu. Antoloji, olağanüstü bir şey sunamıyor. Not ettiğimiz birkaç bölümü izleyin: New World: The Once and Future King, Unreal Tournament: Xan, Warhammer 40,000: And They Shall Know No Fear, PAC-MAN: Circle ve Exodus: Odyssey. Diğerlerini atlayın — hiçbir şeyi kaçırmayacaksınız.