Battlefield 6 Kampanya İncelemesi: Değerli Bir Hediyenin Etrafına Sarılmış Çöp

Battlefield 6 nihayet piyasaya sürüldü ve beklendiği gibi, oyun topluluğunda büyük bir heyecan yarattı. Steam'de yüksek çevrimiçi oyuncu sayıları, iyi basın incelemeleri, Activision stüdyolarında kitlesel bir depresyon (kötü Black Ops 7 beta rakamlarının arka planında) ve elbette evrensel bir hayranlık. Evet, oyunun çok oyunculu kısmı gerçekten çok havalı ve ilgi çekici oldu. Ama tek oyunculu kampanyaya ne oldu? EA, tüm pazarlama kampanyası boyunca bunun hakkında neden hiçbir şey söylemedi? Oyuncular neden incelemelerinde oyunun hikayesini anmamaya çalışıyor? Yoksa Battlefield Stüdyoları gerçekten de Call of Duty ’yi sinematik nişancı oyunları alanında yok etmeyi başardı mı? Tüm bu soruların cevapları incelememizde.

Çevrimiçi olarak uzun zamandır Battlefield serisinin hiçbir zaman olağanüstü hikayelere sahip olmadığı ve tek oyunculu kampanyalarının her zaman Call of Duty serisine kıyasla kalite ve sunumda geride kaldığı görüşü var. Bu kısmen doğru. Her ne kadar bazen serinin sinematik kalitesine dair ipuçları ve anlık görüntüler sunduğu da oldu.

Örneğin, Bad Company ikilisine bakalım: harika bir hikaye, harika görevler ve temel çok oyunculu mekaniklerin tek oyunculu bir ortamda yetkin bir şekilde uygulanması. Ya da mesela, Battlefield 3 ve Battlefield 4. Evet, senaryoları aşırı derecede kaba olsa da, ne harika bir yönetim ve yıllar boyunca hatırlanacak anlar! Hatta çok eleştirilen Hardline bile ilginç sürprizlerle dolu oldukça decent bir hikayeye sahipti. Bu yüzden birçok hayran, Battlefield 6'nın harika bir tek oyunculu kampanya alacağına umuyordu. Sonuçta, bu Call of Duty ile doğrudan rekabet eden franchise'ın tamamen yeniden tasarımı.

Aslında, EA'nın da Battlefield 6 için iyi bir hikaye modu yaratmak istediği görülüyor, DICE ve Ripple Effect Stüdyoları'nın çok oyunculu bileşene odaklanabilmesi için ayrı bir stüdyo - Ridgeline Games - kiralayarak. Ancak, iç kaynaklara ve bazı araştırmalara göre, Ridgeline Games, iki yıllık yoğun çalışmanın ardından, açıkça nedenlerden dolayı kalite kontrolünden geçmeyen zavallı bir kampanya benzeri bir şey üretebildi. Bazı çalışanlar, yeni kurulan ekibin yönetimin belirlediği tüm görevleri yerine getirmek için yeterli kaynak veya insan sayısına sahip olmadığını anonim olarak bildirdi. Ayrıca, yayıncı sürekli olarak bütçeyi yeniden tahsis etti ve geliştiricilerin her seferinde yeni koşullara uyum sağlamasını zorunlu kıldı. Sonuç olarak, hikaye kampanyasının ideoloğu Marcus Lehto, Ridgeline Games'ten ayrıldı ve stüdyo kendisi kapatıldı.

İki şirket - Criterion ve Motive - hemen hikaye kampanyasını tamamlamaya başladı. Geliştiriciler, Ridgeline'ın kapanışından sonra kalan temellerle bir şeyler yapmaya çalıştılar, ancak bir noktada sıfırdan başlamaya karar verdiler. Bir yandan bu doğru bir karardı: Eğer EA kampanyanın ilk versiyonunu reddettiyse, onu "düzeltmeye" çalışmanın bir anlamı yoktu. Ama diğer yandan, stüdyoların gerçekten değerli bir şey uygulamak için çok az zamanı vardı ve açıkça nişancı oyunları yapma konusunda deneyim eksikliği vardı.

Bu yüzden EA, Battlefield 6'nın hikaye kampanyasıyla ilgili detayları yayınlanana kadar çok dikkatli bir şekilde gizledi. Yayımcının yönetimi, ellerindeki içeriğin yalnızca AAA kalite standartlarını karşılamadığını değil, aynı zamanda 2000'lerin başındaki "Polonya nişancı oyunları" seviyesine bile zor ulaştığını çok iyi anladı. Açıkçası, yayıncı tek oyunculu kampanyayı iptal etmeli veya onu ayrı olarak gelecek yıl yayınlamalıydı. Ama sonunda, en kötü Call of Duty bölümleriyle bile kıyaslandığında, dikkatini kesinlikle hak etmeyen, eğri, ham, çirkin ve son derece sıkıcı bir hikaye modu aldık. Geliştiricilerin, sabit diskinizde yer kazanmak için hikaye kampanyasını silmeyi önermeye başlaması da şaşırtıcı değil.

Battlefield 6'nın kampanyasının hikayesi o kadar türetilmiş ve ilham verici değil ki, iki cümlede özetlenebilir: CIA bir kez daha soylu bir amaç için bir paralı asker ordusu yaratıyor, ama her zamanki gibi kontrolden çıkıyor ve dünyayı fethetmeye karar veriyor. Ve tabii ki, cesur vatansever askerler "dağı temizlemek" zorunda kalıyor, binlerce düşman askerini öldürüp, barışsever vatandaşların yıllarca inşa ettiği her şeyi havaya uçuruyor.

Criterion ve Motive, orijinal bir şey bulmaya veya herhangi bir hikaye anlatmaya bile çalışmadı. Her görev ve olay döngüsü, Call of Duty serisinde bir şekilde daha önce ortaya çıkmış bir şeyin doğrudan kopyası. Ana karakterin yoldaşlarının en başında öldürülmesi? Kontrol. Helikopter patron dövüşü? Mevcut. Gece görüşü görevi? Included. Epik paraşüt atlayışı mı? Kesinlikle! Ve daha fazlası var: başkanı kaçırmaya çalışan kötü adamlar, geniş bir haritada keskin nişancı görevi, Brooklyn Köprüsü'nü havaya uçurmak ve tabii ki, epik müzik eşliğinde bir final koşusu. Oyunda, bu arada, ana karakterin ekibine hiçbir arka plan hikayesi veya anlatı gerekçesi olmadan aniden katılan kendi hayaleti bile var.

Oynarken, kampanya görevlerinin bağımsız olarak çalışan ayrı ekipler tarafından yaratılmış gibi hissettirdiği, net bir vizyon veya yaratıcı yönetmen olmadığı hissine kapıldım. Oyunun ilk yarısı o kadar sıkıcı ve ilham verici değil ki, sadece kapatıp diskinizden silmek istiyorsunuz. İkinci yarı en azından bunun sadece kötü bir şekilde bir araya getirilmiş Call of Duty klonu olmadığını, aynı zamanda bir Battlefield oyunu olduğunu göstermeye çalışıyor. En azından birkaç görevde, bir tank kullanıp duvarları balyozla yıkma şansınız var. Yine de, geliştiricilerin kendi fikirlerinin olmadığı açık, çünkü orijinal veya yaratıcı görevler bulmak mümkün değil.

Diyalog veya plot twistler hakkında da pek bir şey söylemek yok. Tüm karakterler klişe. Fragmanda epik bir tanıtım yapılan ana kötü adam, oyunun tamamında sadece iki kez ortaya çıkan başka bir psikopat çıkıyor. Ana karakterin ekibi, klasik bir takım oluşturma kılavuzundan alınmış cümlelerle iletişim kuruyor. Ve hikayenin sonu kafanızda sadece bir düşünce bırakıyor: "Bekle, bu Black Ops'un yeniden anlatımı mı olmalı?"

DICE'ın anlatı yönetmeninin bir röportajda yazarların İç Savaş ve Generation Kill gibi savaş filmlerinden ciddi şekilde ilham aldığını iddia etmesi komik, ama gerçekte Battlefield 6'nın hikayesi Tropic Thunder'ı daha çok anımsatıyor. Yazarlar, günümüzde bolca bulunan acil konulara bile değinmeye çalışmadılar. Açılış kesiti, NATO'nun çöküşü ve Gürcistan'daki bir çatışmadan bahsediyor, ancak bu olaylar gerçek hikayede asla keşfedilmiyor. Sonuç olarak, Battlefield 6'nın tek oyunculu kampanyası, askeri çatışmalar ve gerçeklikle bağlantılar sadece sonsuz, anlamsız bir ateş açma bahanesi olan boş bir kabuk.

Battlefield 6'nın kampanyasının oyun mekanikleri, hikayesi kadar ilham verici değil. Tek oyunculu mod, araçları, mekanikleri ve silahları tanıdığınız bir tür eğitim alanı gibi hissedilirken, "Altı" sadece kesitlerle dolu basit bir atış galerisi. Geliştiricilerin orijinal bir fikri yoktu, çünkü görevlerin çoğu, haritayı aptal yapay zeka düşmanlarından temizlemeye indirgeniyor.

Görevler son derece ilkel ve sıkıcı. Oyunun daha büyük ölçekli hissettirilmesi ve ana eylemin büyük bütçeli bir gişe rekorları kıran filme benzemesi için, geliştiriciler her göreve birkaç düzine piroteknik sahne ekledi. Size bir fikir vermek gerekirse — Battlefield 6'da kelimenin tam anlamıyla her şey patlıyor. Ve bu bir gizlilik görevi ya da dikkatlice topçu yok etmeniz gereken büyük bir harita üzerindeki bir görev olsun, her şey nihayetinde bir şeyi havaya uçurmak veya büyük bir nesneyi yok etmekle sonuçlanıyor. Geliştiricilerin ölçü duygusu olmadığı için, kampanyanın ortalarına geldiğinizde tüm bu piroteknik gösterileri sıradan bir rutin olarak göreceksiniz. Criterion ve Motive'in Call of Duty'nin başarısını taklit etmek için elinden geleni yaptığı açık, ama en azından CoD'un yaratıcıları oyuncunun dikkatini nasıl doğru bir şekilde yönlendireceklerini anlıyorlardı.

Çoğu görev, dev dalgalar halinde düşmanları temizlemek ve klasik Battlefield tarzı savunma ile sonuçlanıyor. Criterion oyun tasarımcılarının ilginç durumlar yaratma konusundaki yetersizliği özellikle dikkat çekici. Çoğu zaman, size bir örtü ile küçük bir alan veriliyor ve Pax Armata paralı askerleri üzerinize doğru saldırıyor. Pirotekniklerde olduğu gibi, geliştiricilerin burada da denge duygusu yok. Neredeyse her zaman baş vuruşları hedeflesem de, haritadaki düşmanlardan daha hızlı mermim bitti. Bu arada, tek oyunculu kampanyada çok daha fazla mermi alıyorsunuz.

Hikaye kampanyasındaki yapay zeka, şaşırtıcı bir şekilde, çok ilkel. Düşmanlar nadiren siper alıyor ve genellikle vurulmayı bekleyerek orada duruyorlar. Özellikle sayılarından yararlanarak gruplar halinde üzerinize doğru koşmayı seviyorlar. Ayrıca engellere takılıyorlar. Üstüne üstlük, her zaman nerede olduğunuzu biliyorlar, çünkü bilinmeyen bir nedenle hileleri kapatmayı unuttular. Bu, tankla Kahire sokaklarını temizlemeniz gereken görevde özellikle sinir bozucuydu. Bir köşeden dışarı baktığım anda, roketatar kullananlar hemen sahip oldukları her şeyi üzerime boşalttı. Bir kesintiden hemen sonra, büyük bir paralı asker grubu ortaya çıkıp, kahramana mükemmel bir doğrulukla ateş açtığında birçok kez şansınız olmuyor.

Takım arkadaşlarınızın yapay zekası, düşmanlarınki kadar kötü. Evet, Call of Duty'deki müttefiklerin aksine, dalgalar halinde gelen paralı askerleri temizlemeye yardımcı oluyorlar. Çoğu işinizi yaparken kenarda durup bekleyebilirsiniz. Ancak, çevrede bir yere takılma veya daha da kötüsü, bayılma ihtimalleri çok yüksek. Onları tekrar harekete geçirmek oldukça zahmetli, çünkü düşmanlar kaçınılmaz olarak yolda çıkacak ve her yöne ateş edecek. Bazen daha da sinir bozucu hatalar oluyor: örneğin, bir takım arkadaşı haritadan kaybolabilir veya bir senaryoyu etkinleştirmek için bir tetikleyiciye basmayı başaramayabilir. Ve işte bu kadar — son kontrol noktasından yeniden başlamak zorundasınız.

Hikaye kampanyasında belirli bir sınıf kısıtlaması yok. Hikaye boyunca birkaç takım üyesi olarak oynama fırsatınız olacak. Keskin nişancı olarak oynamak, düşmanların çok oyunculu oyundaki gibi koşmadığı ve sadece sabırla baş vuruşu beklediği için en ilginç olanıdır. Geliştiriciler ayrıca bir drone ve güdümlü füzeleri kontrol etmenize de izin veriyor. Mühendis için, bir tankı onarmanız gereken tam olarak bir görev var. Geri kalanında, görevlerin çoğu klasik bir saldırı askerinin rolünde oynanıyor: sadece yürü ve ateş et.

Tacikistan dağlarında, biraz açık bir konuma sahip tam olarak bir görev var; burada yaratıcı olabilir ve farklı taktikler deneyebilirsiniz. Örneğin, bir jip ile bir karakolu basabilirsiniz veya düşmanları bir drone ile bombalayabilirsiniz. Ve bu muhtemelen Battlefield formülüne biraz uyan tek görev. Diğer tüm görevlerde, daha çok bir izleyici olarak katılıyorsunuz, ana oyuncu olarak değil.

Aynı zamanda, aceleyle hazırlanmış senaryolar, dalmaya engel oluyor ve ekranda olanlara gerçekten girebilmenizi engelliyor. Karakterler sürekli titriyor veya havada süzülüyor. Hikaye öğeleri çevreden düşüyor ve kahraman her kesintiden sonra haritada yeniden doğuyor. Bu, sürekli bir bozukluk hissi yaratıyor, sanki tamamlanmamış bir alfa sürümünü oynuyorsunuz. Oyunun aceleyle yapıldığı ve farklı parçaların bir araya getirildiği hemen göze çarpıyor. İlk bölümlerde, ana karakterlerin kaba animasyonları ve statik NPC'ler gibi yüzleri var, daha sonraki bölümlerde ise bazı gerçek hareket yakalama çalışmalarını net bir şekilde görebiliyorsunuz.

En üzücü kısım: Battlefield 6 hikaye kampanyası, herhangi bir Call of Duty oyunundan daha çok “raylı bir nişancı” gibi. Tüm ilginç olaylar genellikle önceden işlenmiş videolar olan kesitlerde gerçekleşiyor. Aptal düşmanları vurmak, oyun süresinin ikinci saatinde sıkıcı hale geliyor. Görev alanını terk edemiyorsunuz ve koridor benzeri seviyeler gerçek bir çeşitlilik sunmuyor. En azından Activision’ın iç stüdyoları, yeni mekanikler ve iyi sahne setleri tanıtarak yıpranmış nişancı galerisinden kurtulmaya çalışıyor, ancak Battlefield Stüdyoları — 400 milyon dolarlık bir bütçeyle — ortalama bir tek oyunculu oyun bile yapamadı.

Hikaye kampanyasının görsel sorunları da var. Çok oyunculu varlıklar kullanılarak yapıldığı düşünülse de, bir şekilde daha da kötü görünüyor. Görseller kirli ve solgun. Her iki dakikada bir meydana gelen patlamalar, sadece sprite karmaşası. Bir görevde New York, bazı aydınlatmalarla kutu yığınları gibi görünüyor. Parçacık sistemi kötü çalışıyor ve oyun alanını gri ile dolduruyor. Arka planlar bulanık ve düzensiz kesilmiş.

Oyundaki karakter ve NPC modelleri korkunç. Animasyonlar sarsıntılı ve doğal değil. Yüz ifadeleri çoğunlukla yok. Ana karakterler sadece ağızlarını açıp boşluğa bakıyorlar. Oyun boyunca, modern bir AAA nişancı değil, 2007'den kalma bir oyun oynuyormuşum gibi sürekli bir hisse kapıldım.

Müzik tamamen sıradan. Hiçbir özgünlük veya belirgin bir stil yok.

Hikaye kampanyasının teknik durumu — yukarıda açıkladığım gibi — bir alfa sürümü gibi. Betikler tetiklenmiyor. Yapay zeka sürekli hata veriyor. Karakter modelleri titrek. Nesneler çevreyi delip geçiyor. Aydınlatma düzgün çalışmıyor. Aksesuarlar havada süzülüyor. Ancak olumlu bir yan olarak, performans oldukça iyi. Hiçbir gecikme, düşüş veya uzun yükleme süreleri yok. Oyun her zaman stabil FPS sağladı ve asla çökmedi.

Battlefield 6 hikaye kampanyası tek kelimeyle tanımlanabilir — isabetsiz. Burada sizi herhangi bir şekilde yakalayan hiçbir şey yok. Oyun tasarımından hikayeye kadar Call of Duty'nin dişsiz bir kopyası, bireysellik belirtisi olmadan. Yıllarca büyük düşman kalabalıklarını biçtiğiniz ve tamamen yıpranmış klişelerden oluşan son derece sıkıcı bir hikaye takip ettiğiniz sıkıcı bir nişancı galerisi. Kampanya kötü bir şekilde bir araya getirilmiş ve 2000'lerin başlarından kalma bir oyun gibi görünüyor. Umarım çok oyunculu mod hayal kırıklığı yaratmaz, yoksa bu serinin küresel yeniden tasarımının amacı neydi?