Fallout: New Vegas 15 Yaşında — Franchise'ın En İyi Modern RPG'sine Bir Bakış

Bugün, Fallout: New Vegas 'ın yıldönümünü kutluyoruz — teknik zorluklara ve son derece sıkı bir geliştirme döngüsüne (sadece 18 ay sürdü) rağmen, serinin en iyi girişi olarak kendini kanıtlayan dikkate değer bir proje. En azından, Bethesda'nın serinin haklarını satın aldığı dönemde başlayan mevcut Fallout döneminden bahsediyorsak. Obsidian Entertainment tarafından geliştirilen New Vegas, Fallout 3 veya Fallout 4ile satış rakamlarını eşleştirememiş olabilir ve lansman incelemeleri oldukça temkinliydi, ancak zamanla RPG'lerin bir tür kutsal kadehine dönüştü — türün ulaşılamaz zirvesi. Onu bu kadar sevilen kılan şeyleri hatırlayalım.

New Vegas'ın en güçlü yönü şüphesiz ki anlatımıdır — bunun kredisi esasen oyun direktörü Josh Sawyer, baş yazar John Gonzalez ve tasarımcı Chris Avellone'a aittir. Bu, RPG'de gerçekten önemli olanı ve olmayanı mükemmel bir şekilde anlayan son derece yetenekli insanlardır.

Fallout: New Vegas'ın yazım kalitesi, ilk dakikalardan itibaren belirgin hale gelir. Eğer Fallout 3, ana karakterin doğumuyla başlıyorsa, New Vegas aslında onların ölümüyle başlar. Giriş sekansında, 1950'lerin cilalı bir gangsterine benzeyen gizemli bir adam, oyuncu karakterini kafasından vurur ve onları yeni kazılmış bir mezara bırakır. Ancak, kahraman kurtarılır ve yakındaki bir yerleşim yerinde hızla iyileşir.

Açılış hemen etkileyici bir şekilde başlar: hikaye sizi anında yakalar, uzun açıklamalara zaman kaybetmez, bunun yerine sizi klasik bir Western tarzı intikam hikayesiyle içine çeker. Hemen çölde cevaplar bulmak ve hesabı kapatmak için yola çıkmak istersiniz.

Ayrıca, Fallout: New Vegas'ın ana karakterinin boş bir sayfa olarak başlaması da ferahlatıcı. Kader anından önce kim oldukları, nasıl bir hayat yaşadıkları — her oyuncu bunu kendisi karar verir. Aynı şekilde, suikast girişiminden sağ kurtulduktan sonra ne yapacağınıza da siz karar verirsiniz. Evet, intikam ilk hedeftir, ama sadece başlangıçta: oyuncu, hikaye ilerledikçe giderek daha acil öncelikleri ortaya çıkaran karmaşık bir fraksiyon çatışmaları ağına yakalanır.

En önemlisi, Fallout: New Vegas'ın yapısı gerçek rol yapma imkanı sunuyor. Fallout 3 veya Fallout 4'ün yaptığı gibi sizi katı anlatı raylarına kilitlemiyor; burada her zaman birinin oğlu veya kızı olarak bir ebeveyni arayan ya da kaybolmuş çocuğunu arayan bir ebeveyn oluyorsunuz.

New Vegas, klasik Fallout oyunlarıyla neredeyse eşit seviyede bir doğrusal olmayanlık sunuyor — her NPC'nin seslendirilmesi ve oyunun minimalist 2D orijinallerine kıyasla çok daha büyük görsel detaylar içermesi göz önüne alındığında bu, şaşırtıcı bir başarı.

Özgürlüğü, herhangi bir verilen göreve yaklaşmanın sayısız yolu ile en iyi şekilde ifade ediliyor. Ve sadece ana görevler değil — hatta küçük yan görevler bile genellikle birden fazla çözüm sunuyor. Dahası, Bethesda'nın Fallout başlıklarının aksine, New Vegas, anahtar karakterleri öldürmenize izin veriyor ve anlatı buna göre uyum sağlıyor, böylece oyun tamamlanabilir kalıyor.

Bu doğrusal olmayanlığın belki de en iyi örneği Beyond the Beef görevidir. Bu görev, Ultra-Luxe Casino'ya sahip olan elit bir grup olan White Glove Society etrafında dönüyor. Oyuncu, kapalı kapılar ardında kötü bir şeylerin döndüğüne dair rahatsız edici söylentileri araştırıyor: yasaklı olduğu iddia edilen, ancak görünüşte hala gizlice uygulanan yamyamlık fısıldamaları.

Bu görevi çözmenin sayısız yolu var. Bir dedektif veya insani bir yol izleyebilirsiniz — bulunması istenen kişinin kaybolmasını araştırmak, ipuçları toplamak, personeli sorgulamak ve kan dökmeden komplonun ortaya çıkmasını sağlamak. Ya da belki de karizmanıza güvenerek, toplumun üyelerini diyalog yoluyla yamyamlıktan vazgeçirmeye ikna edebilirsiniz. Alternatif olarak, yamyamların yanında yer alabilir ve onların korkunç ziyafetlerini organize etmelerine yardımcı olabilirsiniz — hatta kaybolan kişinin akrabalarını soruşturmalarını sonlandırmaları için ikna etmek amacıyla niyet edilen “ana yemeği” başka bir kurbanla değiştirebilirsiniz.

New Vegas ayrıca klasik izometrik Fallout oyunlarının hayranları ile Bethesda'nın 3D yeniden tasarımına yeni katılanlar arasında bir köprü işlevi gördü. Bugün birçok kişi, Fallout 3'ün çıkışının başlangıçta uzun süreli hayranlar arasında tartışmalara yol açtığını unutur; bu hayranlar, Bethesda'nın lore ile çok fazla oynadığını düşünüyordu.

Ancak Obsidian, New Vegas'ı eski oyunlara bir aşk mektubuna dönüştürdü. Batı Kıyısı hikayesini devam ettirdi, NCR'yi geri getirdi, klasik düşmanların, silahların ve zırhların orijinal tasarımlarını yeniden tanıttı — hatta müzik parçalarını bile! Birçok fraksiyon, eski karakterlerini yeniden kazandı: örneğin, Brotherhood of Steel, parlayan zırh içindeki soylu şövalyelerden, teknolojiyi korumaya takıntılı izolasyonist teknofillere geri döndü.

Aynı zamanda, geliştiriciler sadece nostaljiye veya ucuz referanslara dayanmadılar. New Vegas'ı taze fikirler ve özgün kavramlarla doldurdular — Caesar's Legion, dikkat çekici şekilde tasarlanmış düşman fraksiyonlarından biri olarak öne çıkıyor.

Fallout'u karşılaştırmamak zor. New Vegas, Fallout 3 ve 4 ile aynı DNA'ya sahip olmasına rağmen, tasarım felsefesinde derin farklılıklar gösteriyor.

Bethesda'nın büyük sorunlarından biri, yüzeysel olarak "havalı" ama mantıksız dünya inşasında yatıyor. Stüdyo, eğlenceli bir fikir gibi görünen her şeyi uygulamaya koyma eğiliminde; mantık bir kenara atılıyor. Örneğin, Megaton — patlamamış bir nükleer bombanın etrafında inşa edilmiş bir yerleşim. Eğlenceli bir konsept ama pratik açıdan tamamen absürt.

Buna karşılık, New Vegas'taki Mojave Çölü'nün her bir inçinde kasıtlı bir tasarım hissediliyor. Şehre yaklaştıkça, insanların suyu nasıl temin ettiğini, mahsulleri nasıl yetiştirdiğini ve yaşamı nasıl sürdüğünü hemen görüyorsunuz. Bu detaylara verilen önem, dünyayı son derece inandırıcı kılıyor.

New Vegas'ı farklı kılan bir diğer unsur ise iyileşme teması — bu, Fallout 2gibi bir post-post-apokalips. Savaşın üzerinden yüzyıllar geçtikten sonra harabeler arasında hayatta kalma hikayesi anlatmak yerine, medeniyetin yeniden inşa edilmeye başladığı, toplumların, ekonomilerin ve ideolojilerin küllerden doğduğu bir hikaye.

Yıllar geçtikçe, New Vegas'a olan takdir sadece arttı — en azından on beş yıl sonra hala gerçek bir halefinin olmaması nedeniyle. Fallout 4 ve Fallout 76 her ikisi de anlatı derinliğini ve rol yapma özgürlüğünü diğer öncelikler uğruna göz ardı etti. Ve Starfieldgöz önüne alındığında, Bethesda'nın bir sonraki Fallout'unun farklı bir yöne gideceğine dair pek bir neden yok.

Ne yazık ki, Obsidian da New Vegas'tan bu yana aynı zirvelere ulaşamadı. Stüdyo sağlam oyunlar yapmaya devam ediyor, ancak hiçbiri aynı altın standartı karşılamıyor — belki de orijinal ekip üyelerinin çoğu ayrıldığı için. İyi tarafta, John Gonzalez yakın zamanda Obsidian'a geri döndü, bu yüzden kim bilir — belki de her şey değişir.

Obsidian'ın hala tüfek barutunun kalıp kalmadığını yakında öğreneceğiz: 29 Ekim'de stüdyo The Outer Worlds 2'yi çıkaracak, geliştiriciler bunu New Vegas ile karşılaştırılabilir bir ölçek olarak tanımlıyor.

Fallout: New Vegas içinse, hayranlar hala bir remake umabilir. Söylentiler, Fallout 3 için The Elder Scrolls 4: Oblivion Remasteredtarzında bir güncellemenin üzerinde çalışıldığını öne sürüyor — bu nedenle New Vegas'ın da sıradaki olabileceğini varsaymak makul. Ve Fallout TV dizisinin ikinci sezonunun 17 Aralık'ta prömiyer yapmasıyla — oyundaki mekanlar ve karakterleri içerecek şekilde — kült klasik hayranları için hem kısa vadede hem de uzun vadede bekleyecek çok şey var.

Peki ya siz? Fallout: New Vegas size hangi anıları getiriyor? Düşüncelerinizi yorumlarda paylaşın.