Dünyanın En Zor Video Oyunları

Have you ever caught yourself thinking many modern games feel too easy? All around are simple indies, arcade shooters, and interactive movies. Sometimes you want a real challenge and the pain of pushing through. We’ve gathered several dozen projects that will give you exactly that.

Hadi "hardcore" kavramının somutlaşmasıyla başlayalım. Bu günlerde sektörden uzak olan insanlar bile Dark Souls'un akıl sağlığınızı riske atabileceğini biliyor.

Dark Souls 2009'un aynı derecede acımasız oyunu Demon's Souls'un ruhsal devamıdır. Milyonların sinirlerini zorlayan kişi Hidetaka Miyazaki'dir. O, oyuncuları nadiren zorlayan etkileşimli filmler ve senaryolu nişancıların arasında taze bir nefes gibi hissedilen souls-like türünü yarattı.

Eğer bir şekilde Souls oyunlarını atladıysanız, denemelisiniz. Seri, yalnızca ilk oynayışınızda gerçekten zor görünecek. Sonrasında nüansları öğrenecek ve çok daha kolay hale gelecektir.

Harika ve korkunç Hidetaka Miyazaki'nin bir başka oyunu. Hikaye, önceki oyuna benzer: başlangıçta inanılmaz bir zorluk, ardından kazanmak için ne gerektiğini anladığınızda gerçek bir sevinç. Birkaç oyun bunu sunar.

Paylaşılan DNA'ya rağmen, “Sekiro” daha eski Dark Souls kardeşinden farklıdır. Açık bir hikaye ve dikey oyun unsurları ile yönlendirilmiş bir anlatım var. Her an sadece kaçmak veya yuvarlanmakla kalmaz, aynı zamanda yakınlardaki bir çatıya tırmanmak için bir kanca da kullanabilirsiniz. Bu görünüşte küçük değişiklik oyunu çok daha dinamik hale getiriyor.

Sekiro: Shadows Die Twice oyununu yenmek için neredeyse yıldırım hızında reflekslere ihtiyacınız var. Ancak, birkaç başarısız boss denemesinden sonra oyun kumandanızı duvara fırlatmazsanız, tepki hızınız kendiliğinden yükselecektir.

Miyazaki'nin tüm öne çıkan oyunlarını anmayı düşündük. Neden olmasın? Evet, bu başlıklar böyle listelerin vazgeçilmezleri, ama bu onları daha kötü yapmaz.

Bloodborne 2015 yılında yalnızca PS4 için piyasaya sürüldü. Souls'un sevdiğimiz her şeyini barındırıyor: düşman yerleşimini ve hareket setlerini ezberlemek ve becerinizi geliştirmek. Bazı oyuncuların iddialarının aksine, oyun mekaniği diğer FromSoftware başlıklarından daha kolay değil ve boğucu, etkileyici bir atmosferle geliyor.

Gotik Viktorya İngilteresi, karanlık gece, kurt adamlar ve diğer iğrenç yaratıklar. Elinizde dev bir balta ile karanlık bir pelerin içinde bu dünyada dolaşırken, gerçekten yerel Van Helsing gibi hissediyorsunuz. Başlangıçta şüpheli bir Avcı olacaksınız, ama ilerledikçe canavarlara tek elle dalmayı öğreneceksiniz.

Isaac'ın Bağlanması adlı oyunun hikayesi, aynı adı taşıyan kutsal kitap hikayesine dayanmaktadır (Isaac'ın Bağlanması). Zaman zaman kendinizi gerçekten cehennemde gibi hissedeceksiniz. Bir bossu öldürmek veya bir sonraki denemeyi geçmek için seviyeleri birden fazla kez tekrar oynamayı bekleyin. Bu standart bir roguelike oyun deneyimidir, ancak acemi olanlar sonrasında rehabilitasyona ihtiyaç duyabilir. Isaac'ın tüm bossları ve zorluklarından sonra normal hayata dönmek o kadar da kolay değildir.

Eski tarz platform oyunlarını özlüyor musunuz, her bir seviyenin her santimini incelemenizi gerektiren? Cuphead mükemmel bir şekilde uyuyor.

Cuphead, çeşitli yerlerde dolaştığınız, düşmanları vurduğunuz ve en önemlisi bosslarla savaştığınız klasik bir yan kaydırmalı oyundur. Her boss karşılaşması unutulmaz bir denemedir. Karikatür tarzı sanata rağmen, oyun sinir sisteminizi ateşe verebilir, eğer hepsini değilse, çoğunu. Görsellerden bahsetmişken:

Oyun, klasik 1930'lar-40'lar Disney çizgi filmlerine göre tasarlanmıştır. Hatta baş karakterler Mickey Mouse ve eşit derecede popüler Oswald the Lucky Rabbit'e selam duruyor. Her şeyi elle çizen geliştiricilere teşekkürler. Her kare, profesyonel sanatçılar tarafından kağıt üzerinde hayata geçirilmiştir. Tüm modern animasyon filmleri 2D'ye bu kadar ciddiyetle yaklaşmıyor.

I Wanna Be the Guy 'da, seviyeler en zor unsurdur. Her santimetre tehlikelerle doludur. Bıçaklar ve diğer keskin nesneler, “Çocuk” olan ana karaktere doğru uçar, o da nihayet “Adam” olmak için çabalar. Hedefe giden yol sadece dikenli olmayacak... kanlı ve acımasız olacak.

Buradaki çoğu oyunda olduğu gibi, her aşamayı onlarca kez yeniden oynamaya hazır olun. Engel yerleşimini ezberlemeden, hikayede ilerleyemezsiniz. Görünüşteki basitliğine rağmen, I Wanna Be the Guy gerçekten sizi sarsabilir, özellikle de bir bıçak aniden sizi bitiş çizgisinden birkaç inç uzakta öldürdüğünde.

Super Meat Boy birçok açıdan I Wanna Be the Guy'a benziyor. Testere, diken, bıçak ve diğer ölüm aletleriyle dolu seviyeleri aşmaya çalışıyorsunuz.

“Çocuk” olarak değil, antropomorfik bir et parçası olarak oynuyorsunuz. Her ölüm, sahnede büyük bir kan havuzu bırakıyor. Bu görsel seçim, bir seviyenin ne kadar çaba gerektirdiğini tam olarak gösteriyor. Bazen kan kırmızı “battaniye” neredeyse tüm haritayı kaplıyor, bu yüzden bitirdikten sonra gerçekten ter ve kan ile ödediğinizi hissediyorsunuz.

Bağımsız oyunların monoton, melankolik yürüyüş simülatörleri olduğunu mu düşünüyorsunuz? Pek sayılmaz.

N++'da bir ninja oynuyorsunuz. Super Meat Boygibi, göreviniz ölümcül seviyeleri aşmak. En küçük bir hata ölüm ve yeniden başlatma anlamına geliyor. Tehlikeleri detaylı bir şekilde ezberleyin, zamanlamalarınıza dikkat edin ve son derece dikkatli olun.

Acı ve ıstırap büyük platformlara özgü değildir. 2013 yılında internet, borular arasında kanat çırpan bir kuş hakkında "basit" bir oyun yüzünden patladı. Çocukların çizgi film hikayesine benziyor, değil mi? Gerçekten değil. Flappy Birdyüzünden insanlar telefonları çekiçle kırdı, duvarlara fırlattı ve öfke nöbetleri geçirdi. Bu delilik neden?

Kuşun dikey borular arasında uçmasına yardım etmelisin. Her dokunuş onu kanat çırpmasına neden olur. Çok erken dokunursan üst boruya çarparsın, çok geç dokunursan alt boruya çarparsın. Başlangıçta yeniden başlamak sinir bozucu değildir, ama bir kez bunu kavradığında ve diyelim ki yüz boru geçmeyi başardığında, rekoru kaybetmek seni öfkeye sürükleyebilir.

Bazen bir oyunu zor hale getirmek için saniyede bin kez saldıran patronlara ihtiyacınız yok. Gerçekçilikle zarif bir şekilde yapabilirsiniz. Bu, ilk Mafiaoyununu yaratan Daniel Vavra'nın en son projesi için seçtiği şey.

Kingdom Come Deliverance oyununda, ana karakterin sağlığını ve görünümünü sürekli olarak izlemeli ve ona her şeyi harfi harfine öğretmelisin. Zeka seviyesini artırmazsan, Henry düzgün okuyamaz, bu da bazı görevleri karmaşık hale getirir. İlk başta dövüşler de zor olacak: o bir usta şampiyon değil, sadece bir demircinin oğlu.

Kahramanla birlikte her şeyi öğreneceksin ve öğrenmek, bildiğimiz gibi, kolay değildir.

Tipik bir hayatta kalma oyunu, ancak akranlarından birkaç önemli farkla.

SCUM'da, Kingdom Come Deliverance'da olduğu gibi, her şeyin maksimum gerçekçiliğine vurgu yapılıyor. Yolda bir nehir geçmeniz gerekiyorsa, sonrasında kıyafetlerinizi kurutmaya hazır olun. Aksi takdirde, karakteriniz üşümeye başlayacak ve hipotermiden ölecektir.

Doğanın ve karakterinizin fizyolojik ihtiyaçlarının yanı sıra, diğer oyuncular sürekli olarak yolunuzu kesmeye çalışacak. Doğal olarak, çok oyunculu bir projede kimse size huzur içinde dolaşmanıza ve çevreyi keşfetmenize izin vermeyecek. Her zaman tetikte olmalısınız.

Gerçekçiliğe güçlü bir odaklanan başka bir oyun. Savaşın klasik 80'ler aksiyon filmleri gibi göründüğünü düşünüyorsanız, Arma 3 bu yanılsamadan sizi hızla kurtaracaktır.

Üçüncü Arma oyununun en önemli özelliği, tüm sert unsurları bir araya getiren çok oyunculu modudur. Oyunun derin taktiksel temellerini tam olarak takdir edebilmeniz için en iyi arkadaşlarla deneyimlenir. Harita boyunca başıboş koşamazsınız—böyle bir dikkatsizlik ceza alacaktır. Arma 3'te başarı için anahtar, koordineli bir takım çalışmasıdır.

Silahın balistikleri de birinci sınıf. Ateş ederken, sadece düşmanın konumunu değil, aynı zamanda rüzgar hızını, duruşunuzu ve silahın özelliklerini de dikkate almalısınız. Burada ateş etmek asla zaferle sonuçlanmaz.

Roguelike türünün bir başka temsilcisi, 2D platformer olarak tasarlanmış.

Dead Cells içindeki seviyeler prosedürel olarak üretilmiştir, her lokasyonda dağılmış silahların istatistikleri de öyle. Roguelike'lar için tipik olduğu gibi, burada kontrol noktaları yoktur. Ölüm, oyuna en baştan başlamanız anlamına gelir, ne kadar ilerlemiş olursanız olun.

İlginç bir şekilde, geliştiriciler başlangıçta bir kaleyi zombi ordularından koruyacağınız klasik bir kule savunma oyunu yaratmayı amaçlamışlardı. Planları, listemizdeki bir başka oyunun — The Binding of Isaac'ın — çıkışından sonra değişti. Isaac'ın maceralarından ilham alan ekip, tamamen farklı bir oyun yapmaya karar verdi — bugün bildiğimiz oyun.

Orijinal Battletoads 1991 yılında, o zamanlar popüler olan Teenage Mutant Ninja Turtles'a rakip olarak piyasaya sürüldü.

Oyun, sadece bağımlılık yaratan oynanışı sayesinde değil, aynı zamanda inanılmaz zorluğu sayesinde de hızla kült statüsü kazandı. Çizgi film tarzı görseller, Battletoads'ın oyuncularından yıldırım hızında refleksler ve bir savaşçının sabrını talep etmesini engellemiyor.

Eğer denemeye karar verirseniz, terleyen avuç içleri, bir terapiste başvurma isteği ve belki de bufonofobi — kurbağa korkusu — bekleyin.

Listemizdeki bir başka retro oyun. Bu sefer, yukarıdan aşağıya klasik bir nişancı.

Hotline Miami erken Grand Theft Auto oyunlarına benziyor. Suç, kan dolu sahneler ve inanılmaz bir müzik, her dakikada sizi meşgul tutuyor. Düşmanlar hızlı bir şekilde ölüyor, ancak zorluk, ana karakterin de sadece bir darbe ile düşüp ölmesinde yatıyor. Her ölüm, tüm seviyeyi baştan oynamak anlamına geliyor.

Şaşırtıcı bir şekilde, Dark Souls serisinin başarısı diğer geliştiricileri de benzer şekilde hareket etmeye teşvik etti. En dikkat çekici Soulslike başlıklardan biri Nioh.

Team Ninja tarafından geliştirilen oyun — aynı zamanda Ninja Gaiden 'in de stüdyosu — formüle kendi yorumunu getirdi ve ortaçağ Japonya'sında geçiyor. Tamamen yeni patronlar icat etmek yerine, yaratıcılar oyuncuları Japon mitolojisinden yaratıklarla tanıştırdı.

Nioh zorluk açısından da eksik değil. Düşmanlar hızlı ve acımasızca öldürüyor. Pes etme isteği sık sık ortaya çıkıyor. Ama eğer dayanabilir ve tamamlayabilirseniz, zaferin tatlı tadı uzun süre sizinle kalacak.

Her seviyeyi on kez tekrar oynamanızı gerektirmeyen bir oyun. Ana karakter, bir mermi ya da kılıç darbesiyle ölmez. Zorluk başka bir yerde yatıyor.

Refleksleri geliştirmek veya düşman saldırı desenlerini ezberlemek yerine, Tentakül Günü Remastered karmaşık bulmacaları çözmenizi sağlıyor. Efsanevi oyun tasarımcısı Tim Schafer, oyuncuların saatlerce ekrana bakıp görünür alanın her köşesine tıklayarak geçireceklerinden emin oldu.

Kılavuzlar veya çevrimiçi ipuçları olmadan, bu macerayı tamamlamak kolayca onlarca saat alabilir. Bu yüzden arkadaşınız Dark Souls veya Bloodborne'da Platinum'dan bahsediyorsa, Day of the Tentacle'ı önerin. Onları yerlerine oturtur.

Gördüğünüz gibi, sadece aksiyon oyunları zorlayıcı olmayabilir. İşte başka bir örnek — tıklayıp ilerlediğiniz macera oyunu Deponia.

Hikaye, şans eseri gizemli prenses Goal ile tanışan dikkatsiz bir hayalperest olan Rufus'u takip ediyor. Birlikte komik ve büyüleyici bir maceraya atılıyorlar.

Bulmacalar, Day of the Tentacle'daki gibi, çözmek için saatler alabilir. Bazılarının absürtlüğü kafanızı karıştırabilir, ama yine de oynamaya devam etmek isteyeceksiniz — geliştiriciler, bırakmanın zor olduğu ilgi çekici ve gerçekten mizahi bir hikaye yazmışlar.

Birçok kişi Salt And Sanctuary oyununu 2D Dark Souls olarak adlandırıyor — ve bu lakap mükemmel bir şekilde uyuyor.

Ana görev, yenilen düşmanlardan düşen tuzu toplamak ve onu sığınaklara götürmektir. Zorluk, çoğu düşmanın en az iki katınız boyunda olmasıdır — ve hiçbiri değerli tuzlarını kolayca vermeye istekli değildir.

Kaybedilen kaynakları geri almaya çalışırken sık sık öleceksiniz. Eşyanıza ve yükseltmelere dikkat etmek çok önemlidir çünkü bazı düşmanlar yalnızca belirli ekipmanlarla yenilebilir.

Geliştiricisine göre, Getting Over It with Bennett Foddy tamamen acı çekmek için yapılmıştır — bu yüzden burada yer alması zorunludur.

Oyun, bir kazan içinde oturarak yalnızca dev bir çekiç kullanarak surreal engelleri tırmanmanızı sağlıyor. Saçma mı geliyor? Aynı zamanda öyle hissettiriyor. Gerçekçilikle — böyle aletlerle hareket etmek gerçekten imkansız olurdu — tehlikeli seviyelerde kasıtlı, acımasız bir zorluğu harmanlıyor.

Getting Over It with Bennett Foddy, yukarı tırmanmanın acısını ve tamamen aşağı düşmenin acısını mükemmel bir şekilde aktarıyor.

Kemik kırıcı zorluğuna (özellikle Erdtree Gölgesi genişlemesinde) rağmen, Elden Ring bugüne kadar en popüler ve başarılı FromSoftware oyunu haline geldi: 30 milyondan fazla kopya satıldı. Ve Steam istatistiklerine göre, oyuncular zorluktan pek etkilenmiyor — %44'ten fazlası 100 saatten fazla oynadı. Böyle bir hardcore deneyim için etkileyici bir rakam.

Elden Ring’in sert doğasını yumuşatan unsurlardan biri, doğrusal olmayan yapısıdır (takıldınız mı? Başka bir alana geçin) ve etkileyici yapı çeşitliliğidir. Oyun, birçok güçlü silah, büyü ve eşya kombinasyonu sunuyor — sadece mevcut sorununuz için doğru olanı bulmanız gerekiyor.

1985 orijinaline benzer şekilde, Ghosts 'n Goblins Resurrection masochistler için bir oyundur. Birçok eleştirmen ve oyuncu, en yüksek zorluk seviyelerinde yenilmenin neredeyse imkansız olduğunu açıkça kabul ediyor. Kahraman yalnızca iki darbe alabilirken, düşmanlar her yönden sürekli saldırıyor.

Neden bu kadar zor? Ghosts 'n Goblins'deki yüksek zorluk, 1980'lerdeki arcade döneminde, oyuncuların daha fazla jeton atmasını sağlamak için kasıtlı olarak zor hale getirilen bir ticari tasarım seçeneği olarak ortaya çıktı.

Oynamayı öğrendikten sonra, Darkest Dungeon şaşırtıcı bir şekilde meditasyon yapar hale geliyor. Ama anahtar cümle "öğrendikten sonra." Başlangıçta, sinirlerinizi parçalara ayıracak.

En acımasız oyunlar reflekslerinizi test eder. Bu oyun ise karar verme yeteneğinizi test ediyor. Hangi görevi seçmelisiniz? Kimi yanınıza almalısınız? Yeterli malzemeniz ve altınınız olacak mı? O gizemli nesneye dokunmalı mısınız - ve eğer kahramanınız bunu kendi başına yaparsa ne olur?

Darkest Dungeon'daki en zor tekrarlayan ikilem, görevi tamamlamak mı yoksa geri çekilmek mi olduğu.

Hata affetmeyen başka bir taktiksel oyun. XCOM 2, özellikle manuel kaydetmenin devre dışı olduğu Ironman Modu'nda, sadece zor değil — aynı zamanda acımasızca tahmin edilemez. Hangi görevlerin ekibiniz için ölümcül olacağını asla bilemezsiniz, bu yüzden her konuşlandırma bir kumar gibi hissedilir.

Elverişli koşullar altında bile, bir şeylerin ters gitme riski her zaman vardır: bir asker kritik bir atışı kaçırır, son uzaylı şanslı bir vuruş yapar — ve aniden en iyi operatifiniz olmadan üssünüze geri dönersiniz. Sonsuza dek kaybolur, çünkü XCOM 2'de ölüm kalıcıdır.

Roguelike ve mermi cehennemi türlerinin karışımından doğan bir fırtına gibi aksiyon oyunu. Returnal'da, oyuncu prosedürel olarak oluşturulmuş seviyelerde hızla ilerler, rastgele silahlar ve yükseltmeler toplarken, çoğunlukla plazma projeksiyonları ve enerji ışınları gibi çeşitli menzilli yeteneklerle saldıran çevik düşmanlarla savaşır. Tepki hızı kritik öneme sahiptir: birkaç oyuncu ekrandaki göz kamaştırıcı kaosu işleyebilir ve zamanında kaçabilir.

Bir kung fu ustası hakkında yoğun bir aksiyon oyunu, bloklar, kaçışlar ve karşı saldırılardan oluşan karmaşık bir savaş sistemi etrafında inşa edilmiştir. İlginç bir şekilde, her ölümden sonra, ana karakter yaşlanır. Yaşlandıkça sağlık azalır, ancak saldırı gücü artar. Yine de, Sifu daha kolay hale gelmiyor: normal zorlukta bile, mekanikler son derece hassas zamanlama talep ediyor. Kaçırırsanız — işiniz biter.

Monster Hunter: World'ün ana özelliği, tüm MH serisinde olduğu gibi, tehlikeli patronlara karşı uzun savaşlardır. Ko-op oynarken bile bu dövüşler oldukça uzun sürer, ancak canavarlara yalnız başınıza avlanıyorsanız, tipik bir karşılaşma bir saate kadar uzanabilir. Bu süre zarfında, düşmanı dikkatle izlemek ve her harekete zamanında tepki vermek hayati önem taşır. Bu sadece bir refleks testi değil, aynı zamanda dayanıklılık testidir.

Bazıları bu listede Baldur's Gate 3 görmekte şaşırabilir. Ancak bu ustaca yapılmış CRPG'yi Onur Modu'nda tamamladıysanız, kesinlikle en zor oyunlar arasında yer almayı hak ettiğini biliyorsunuzdur.

Doğru hazırlık ve daha düşük zorluk seviyelerinde birkaç önceki oyun oynamadan, BG3'ü Onur Modu'nda ilk denemede bitirmek imkansızdır. Tek bir savaşı kaybetmek, tüm kampanyanızın sonu demektir. Manuel kaydetme devre dışıdır. Düşmanlar daha fazla sağlığa sahiptir, daha yüksek hasar verir ve diğer zorluklarda mevcut olmayan yeteneklere erişim kazanır. Ayrıca, debuff'ları daha sık uygular, konsantrasyonu bozar ve AoE büyüleri kullanır — ve yapay zeka, partinizin en zayıf üyesini hedef alma konusunda oldukça iyidir.

Görünüşte sıradan bir oyunun en yüksek zorluk seviyesinde dokuz cehennem çemberine dönüşmesi, “God of War” adıyla anılmaktadır.

Oyun, düşmanların sağlığını ve hasarını dramatik bir şekilde artırır; zehir ve ateş gibi durum etkileri Kratos için çok daha ölümcül hale gelirken, düşmanlara neredeyse zarar vermez. Düşmanların savunmaları güçlendirilmiştir — onları yalnızca havadayken bir duvara çivileyebilirsiniz. Bir darbe aldıktan veya engelledikten hemen sonra karşı saldırı yapabilirler.

Bu değişiklikler, Valkyrie'lerle yapılan savaşlar sırasında özellikle hissedilir — God of Wariçindeki isteğe bağlı patronlar. Aynı Valkyrie'ye karşı otuz denemeden sonra, tüm saçlarınızı sinirle yolmuş bir Kratos'a benzemeye başlayabilirsiniz.

2025'in en zor oyunu olarak tartışılabilir. Genel denge, tipik Souls oyunlarının dengesine oldukça yakın kalıyor — zorluklar zor ama adil. Ancak, Hollow Knight: Silksong ayrıca adil olarak nitelendirilemeyecek birkaç absürt zorluk artışı içeriyor: örneğin, ilk bölümde dev bir düşman ve onun sinir bozucu uçan yoldaşıyla küçük bir mağarada karşılaştığınız bir patron savaşı. Bu, devam oyununun tek büyük kusuru, ancak sert fanlar bunu bir artı olarak değerlendirebilir.

Makale Nikita Ostrovsky ve Fazil Dzhindzholia tarafından.

Peki ya siz? Hangi oyunlar size en çok zorluğu çıkardı? Yorumlarda bize bildirin.