
Hollow Knight: Silksong İncelemesi — Küçük Bir Böcek İçin Büyük Bir Macera

Hollow Knight: Silksong hakkında konuşmak, onu oynamak kadar büyüleyici. Proje hakkında iki yazı yazdım — ilk izlenimler ve zorluğa özel bir makale. Hala ele alınacak birçok konunun kalması, Team Cherry'nin oyununun ne kadar çok katmanlı olduğunu gösteriyor. Çıkıştan önce, gelişimin bu kadar uzun sürmesi garip görünüyordu, ama şimdi merak ediyorsunuz — bu kadar küçük bir Avustralyalı ekip, Silksong'u sadece altı yılda nasıl bir araya getirdi?
Yukarı Yolculuk
Bahsedilen ilk izlenimlerde, bu incelemenin bir öncüsü olarak görülebilir, Pharloom'un yeni krallığının Hallownest'e kıyasla atmosfer ve ihtişam açısından ne kadar farklı hissettirdiğini hemen belirttim. O ilk wow etkisi, 50 saatlik oyun süresi boyunca asla kaybolmuyor.
İki boyutlu bir metroidvania oynuyor olsanız da, görünüşte basit bir görsel tarzla, Team Cherry her mekanın tasarımına, küçük detaylara gösterdiği özenle o kadar çok çaba harcıyor ki, Pharloom gerçek, yaşayan bir yer gibi hissediliyor.
Krallığın her bölgesi, sizi ilk dakikalardan itibaren içine çeken kendine özgü bir ton ve ruh hali taşıyor. Örneğin, güçlü kum fırtınalarının zaman zaman ortaya çıktığı çöl bölgesinde, aç kurtçuklar kumulların altında gizleniyor ve sürekli olarak kutsal Kale'ye giden yolda düşen hacı böceklerinin kabuklarıyla karşılaşıyorsunuz; bu durum sizi sersemletiyor ve huzursuz hissettiriyor. Sanki bu yaşanmaz topraklarda sıkışıp kalan Hornet değil, sizsiniz — sanki evin konforundan koparılmış ve kaçmak için umutsuzca ihtiyaç duyduğunuz bir yere bırakılmışsınız gibi.
Which setting do you like more: Hallownest or Pharloom?
Hollow Knight: Silksong'un dünyası, onu dolduran birçok tuhaf NPC sayesinde de etkileyici hale geliyor. Seviyeler, etkileşimde bulunabileceğiniz karakterlerle dolu — orijinal oyundan çok daha fazla. Her birinin kendine özgü bir kişiliği ve motivasyonu var. Bazıları tehlikeli hac yolculuklarına iyimserlikle çıkarken, bazıları sadece evde kalıp iyi yemeklerin tadını çıkarmak istiyor, diğerleri ise Hornet'i kendi çıkarları için manipüle etmeye çalışıyor — her zaman fedakarca değil. En unutulmaz örneklerden biri, diğer böcekler için bir sauna işleten ve sadece onları gözetlemek için bunu yapan bir sinek.
Ama en unutulmaz karakter Hornet'in kendisi. Anlatının itici gücü olarak, devam oyununun başrolü, Şövalye'ye kıyasla büyük bir adım ileri. Hornet, kaderini anlamak için dünyanın zirvesine tırmanıyor ve kişiliği yolculuk boyunca açıldıkça, ona daha fazla bağlanıyorsunuz.
NPC'lerle yapılan sohbetlerde, savaşçı sadece cesaret ve kararlılık değil, aynı zamanda daha yumuşak bir taraf da gösteriyor. Zayıflara gerçekten sempati duyuyor ve onlara yardım etmeye çalışıyor. Bazen onu kandırmaya çalışan böceklere bile takılıyor, bu da onun tasvirini daha canlı hale getiriyor. Her günlüğündeki düşmanlarla ilgili yazılar da oldukça eğlenceli: örneğin, özellikle tüylü böcekleri çok sevimli buluyor.
Game Reviews
- The First Berserker: Khazan Review. A quality soulslike with Korean overtones
- Clair Obscur: Expedition 33 Review. A Magical 10-15 Hour Gem That Stretches Beyond 30 Hours
- Kingdom Come: Deliverance 2 Review. The boldest and grandest role-playing game of recent years
- Sniper Elite: Resistance Review: Everyday Life of British Saboteurs
- Days Gone Remastered Review: A Solid Remaster of a Good Game
- South of Midnight Review. One of the most stylish and cozy games of 2025
- Steel Seed Review: A Gorgeous Sci-Fi Adventure with an Old-School Spirit
- Split Fiction Review. The Eccentric and Swearing Josef Fares Creates Another Masterpiece
- Gears of War: Reloaded Review. Yet Another Unnecessary Remaster of a Remaster
- Metal Gear Solid Delta: Snake Eater Review: A Near-Perfect Remaster of Hideo Kojima's Best Game
- Donkey Kong Bananza Review — Does Mario Need to Step Aside?
- Hollow Knight: Silksong Review — A Big Adventure for a Small Bug
- Borderlands 4 Review — Lots of Guns, Few Frames per Second
- Silent Hill f Review — One of the Best Games in the Series, but with a Catch
- Hades 2 Review — A Game About Killing Time
İstediğin Yere Git
Çekici mekanlar, karakterler ve ilişkilendirilebilir bir ana karakter, oynamaya devam etmek için zaten güçlü teşvikler. Ancak beklenildiği gibi, Silksong en çok oyun mekanikleriyle büyülüyor. Her iyi metroidvania gibi, keşif, platform oluşturma ve patron dövüşleri üzerine kurulu - türün ana unsurları, ki devam oyunu bunları büyük ölçüde başarıyla sunuyor.
Başlangıçta, oyunun daha lineer yapısı hakkında biraz endişeliydim, ancak özgürlük açısından yeni projenin orijinal Hollow Knightkadar geride kalmadığı kısa sürede belli oldu. Bu sefer geliştiriciler, dünyadaki ana rotayı daha belirgin hale getirirken, alternatifleri daha az belirgin tutuyor.
Açılış saatlerinde, bölgeler öyle bir şekilde bağlanıyor ki, sonunda oyuncu Hornet’in pelerinini yükselten bir NPC ile karşılaşıyor. Bu, onun hava akımlarında süzülmesini sağlıyor ve Marsh Fens bölgesine ulaşmasını sağlıyor. Ancak başka seçenekler de var: onu dünyanın uzak tarafındaki tehlikeli solucan tünelleri aracılığıyla veya beş akrabalarını bulmanızı isteyen sinekler için bir görevi tamamlayarak erişebilirsiniz.
Yani oyun hala lineer değil, ama kaybolmak daha zor. Dünya haritası artık Sığınak’ın yerini işaret ediyor ve eğer genellikle ana yolda kalırsanız, doğal olarak oraya ulaşacaksınız. Bu, birçok yeni oyuncunun pes ettiği orijinalin temel bir sorununu çözüyor, ancak her köşeyi keşfetmeyi seven kaşifler için dallanma yapısını bozmuyor. İsteğe bağlı yerler ve gizli tüneller hala bolca mevcut.
Tüm Pençelerin Ustası
Haritada gezinmek, Hornet’in çevikliği ve duyarlı kontrolleri sayesinde bir zevk. Kenarlara tutunuyor, havada takla atıyor ve açtığı yetenekler, geçişi daha hızlı ve akıcı hale getiriyor. Dash, birden fazla kez zincirlenebilir, Hornet’in bir koşusu var, süzülebilir ve duvara tırmanma yeteneği, ilk oyundaki kadar pürüzsüz hissettirmiyor.
Bununla birlikte, Hornet’in aşağıya doğru saldırısına alışmanız gerekecek; bu, onun belirli nesnelerden, örneğin balonlardan sekmesini sağlıyor. Bu hareket, platform oluşturma için kritik. Bazen sezgisel hissettirmiyor, ancak daha sonra bu sorunu, sözde zirvelerden birini bularak çözebilirsiniz.
Zirveler, orijinalin ş charm sistemini değiştiriyor ve oyun mekaniklerine çok daha fazla çeşitlilik katıyor. Hornet’in hareket setini tamamen değiştiriyor - farklı bir karakteri kontrol ediyormuş gibi hissettiriyor.
Örneğin, Wanderer’s Crest, onu ilk oyundaki Şövalye'ye dönüştürüyor: iğnesinin menzili kısalıyor, ancak saldırı hızı önemli ölçüde artıyor. Zirveler ayrıca alet yuvalarının sayısını belirliyor - ne kadar saldırı veya savunma eşyası takabileceğinizi. Sonuç olarak, Silksong'daki yapı özelleştirmesi, kahramanın temel seviyede değişmesi nedeniyle öncekilerden çok daha ilginç ve derin.
Araçlardan bahsetmişken. Onları ne kadar aktif kullandığınız, patron savaşlarının sonucunu büyük ölçüde belirliyor. Üçlü kunai ve zemin dikenleri, tüm araçlara bonus zehir hasarı veren bir öğe ile birleştirildiğinde, tehlikeli bir düşmanın sağlığının yarısını kolayca kesebilir. Bu yüzden NPC yan görevlerini tamamlamak hayati önem taşıyor: genellikle size faydalı eşyalarla ödüllendiriyorlar.
Dark Souls Bir Parkta Yürüyüş Gibi Hissettiğinde
Ancak, araçlarla bile, Silksong'un savaşı kolay değil. Bu kasıtlı olarak hardcore bir oyun: denemeleri hikayenin merkezi temasını vurguluyor. Karakterler sürekli olarak yüzeye yapılan hac yolculuğunun ne kadar tehlikeli olduğunu hatırlatıyor ve bu tehlikeyi birinci elden hissediyorsunuz.
Soulslike oyunlarının bir hayranı olarak, genel zorluk dengesinin alışık olduğum seviyede olduğunu söyleyebilirim: zorluklar ve savaşlar zor, evet, ama adil. Yine de, burada anahtar cümle “genel”dir.
Ne yazık ki, içeriğin yaklaşık %15-20'si sinir bozucu hardcore bölgelere kayıyor. Saçınızı yolmak ve oturumlar arasında uzun molalar vermek isteyeceğiniz türden. Bazen Silksong o kadar acımasız hissediyor ki, sanki geliştiriciler sizi alay ediyor gibi.
Örneğin, bir alanda, menzilli saldırılara sahip can sıkıcı uçan düşmanlarla, zehirli bir bataklıkla ve üzerinden zıplamanız gereken sallanan dikenli kürelerle karşılaşıyorsunuz. Tek bir hata — ve işiniz bitti. Ve nihayet, bir kontrol noktası bankasına benzeyen bir yere ulaştığınızda, o da bozuk. Onu düzeltmek mi istiyorsunuz? Önce, son derece zor bir platform zorluğunu geçin. Öldünüz mü? Tüm bölümü baştan başlatın.
Bu tür sorgulanabilir tasarım yeterince var ki, bunu bir dezavantaj olarak değerlendirebilirsiniz. Bu, devam oyununun tek ciddi hatası, ama göz ardı edilemez. Neden böyle olduğu tamamen net değil: belki Team Cherry, oyunu dar bir Hollow Knight veteranları grubunda test etmekte fazla zaman harcadı.
Çoğu zaman, sorun patron savaşları değil, onlara ulaşmak için katlanmanız gereken cehennemin dokuz çemberidir. En zor denemelerin hemen öncesinde, Elden Ring'deki Marika'nın Stakes'leri gibi, kaydetme heykellerinin bir eşdeğeri, çoğu hayal kırıklığını ortadan kaldırır.
***
Bununla birlikte, ilk eylemi kolaylaştıran son bir yamanın, Team Cherry'nin eleştirileri dinlediğini ve sınırı aştıklarını kabul ettiğini açıkça gösteriyor. En acı veren zorluk zirvelerinin gelecekteki güncellemelerde düzeltileceği oldukça mümkün. Ve sonra, yaklaşık altı ay sonra, hatalarını bulmanın son derece zor olduğu bir oyuna sahip olacağız: atmosferik, güzel, olağanüstü dünya tasarımı, ilgi çekici platforming ve derin mekanikler içeren.
Ama ya siz? Silksong hakkında neyi beğendiniz veya beğenmediniz? Yorumlarınızda düşüncelerinizi paylaşın.
Have you finished Hollow Knight: Silksong? What do you think?
-
Savaş Dişlileri: Yeniden Yüklenmiş İncelemesi. Yine Gereksiz Bir Yeniden Yapımın Yeniden Yapımı
-
Hollow Knight: Silksong, Hayran Yapımı Videoda 90'lar Oyunu Olarak Hayal Edildi
-
Metal Gear Solid Delta: Snake Eater İncelemesi: Hideo Kojima'nın En İyi Oyununu Neredeyse Mükemmel Bir Şekilde Yeniden Yapımı
-
Donkey Kong Bananza İncelemesi — Mario'nun Kenara Çekilmesi Gerekiyor mu?
-
100 üzerinden 100 — Hollow Knight: Silksong Mükemmel Puan Aldı, Şu Anda OpenCritic'teki En İyi Oyun