Silent Hill f İncelemesi — Serinin En İyi Oyunlarından Biri, Ama Bir Şartla

Silent Hill f olağanüstü bir öneme sahip bir projedir. Yaratıcıları, serinin gerçekten geri döndüğünü kanıtlama zorunluluğuyla karşı karşıya kaldılar. Polonyalı stüdyo Bloober Team'in geçen yıl Silent Hill 2ile bunu başardığı iddia edilebilir, ancak bir kült klasiği yeniden yapmak, sıfırdan başarılı bir yeni oyun inşa etmekle aynı şey değildir. O zamandan beri, tartışmasız, üçüncü oyundan beri layık bir orijinal Silent Hill görmedik. Ama nihayet, bekleyiş sona erdi: Silent Hill f, hayranların on yıllardır hayalini kurduğu türden bir çıkış. Sorun şu ki, herkes bunu benimsemeyecek.

Silent Hill f, 1960'ların Japonya'sında, Ebisugaoka adlı küçük bir kasabada geçiyor. Hikayenin merkezinde, arkadaşlarıyla birlikte, hayata geçmiş bir surreal kabusa çekilen genç bir kız olan Hinako var: kasaba halkı gizemli bir şekilde kayboluyor, yoğun bir sis geliyor ve canavarlar sokaklarda dolaşmaya başlıyor. Yavaş yavaş, Ebisugaoka'nın tamamı uğursuz kırmızı bitkiler ve atardamar gibi organik büyümelerle kaplanıyor.

Radikal bir mekan değişikliği göz önüne alındığında, hayranların çıkış öncesinde aklındaki en büyük soru, Silent Hill f'nin seriye nasıl uyum sağlayacağıydı. Ve burada işler karmaşıklaşıyor.

Oyun, psikolojik korkuya tamamen dalıyor — Silent Hill'in ayırt edici özelliği. Hinako, ağır bir yük taşıyan bir karakterdir: istismarcı, alkolik babasıyla çatışıyor, annesini onu desteklediği için nefret ediyor ve 20. yüzyılın ortalarındaki ataerkil Japon toplumundan büyük bir baskı ile karşılaşıyor. Arkadaşları, çocukken erkeklerle oynamayı tercih ettiği için ondan hoşlanmıyor, yetişkinler ise ona muhafazakar bir cinsiyet rolü dayatmaya çalışıyor — itaatkar bir eş olup kendi ilgi alanlarını ve hırslarını terk etmesi için. Travması, canavarlar ve vizyonlar olarak tezahür ediyor, bu da tamamen Silent Hill ile uyumlu.

Hikayenin bir diğer önemli kısmı, Hinako'nun katlandığı garip ritüellerdir. Beyaz bir adamla tanışıyor, yüzü bir tilki maskesiyle gizlenmiş ve onu arındırma ve yükselme talimatlarını takip ediyor. Dini temalar, seri için yeni bir şey değil. İlk ve özellikle üçüncü oyun, karanlık törenler aracılığıyla tanrılarını diriltmeye çalışan kötü niyetli tanrılar ve bir tarikat etrafında dönüyordu.

Ancak, Silent Hill f'de gösterilen ritüeller — ve hikayesinin tüm dini katmanı — yerleşik Silent Hill bilgisi yerine Japon mitolojisi ile sıkı bir şekilde iç içe geçmiş. Serinin diğer oyunlarıyla doğrudan bağlantılar bulamadım. Belki gelecekteki analizler (ve kesinlikle birçok olacak) paralellikleri ortaya çıkaracak, ancak bu garanti değil. Silent Hill f'nin yazarları, Silent Hill'in daha çok bir zihin durumu olduğunu benimsemiş gibi görünüyor, ABD'de bir kasaba ya da Silent Hill: The Short Message’de önerildiği gibi bir paranormal fenomen değil.

Silent Hill f, bilgi açısından seriden sadece kopuk değil — ruh açısından da farklı hissediliyor. Klasik Team Silent oyunları, Batı korkusuna Doğu perspektifini temsil ediyordu. Ancak yeni proje, saf Japon korkusu. “Amerikana” yok, David Lynch'in Twin Peaks'inden ya da Stephen King'in The Mist'inden etki yok.

Atmosfer açısından, Silent Hill f, Ebisugaoka'nın sisli sokaklarında dolaşırken öncüllerine en yakın hissediliyor, ama yine de belirgin görsel tarz — istilacı bitkilerle kaplı Japon arka planları — daha önce gördüğümüz her şeyle keskin bir tezat oluşturuyor.

Hinako, Diğer Dünya'nın eşdeğeri olan Karanlık Tapınak'a gittiğinde, Silent Hill ile olan bağlar daha da zayıflıyor. Geleneksel Japon tapınaklarının bu boyutu, hayranların alışık olduğu paslı sanayi cehenneminden yoksun.

Başka bir deyişle, safçılar muhtemelen Silent Hill f'yi çok fazla bir ayrılma olarak görecekler. Tematik örtüşme gerçek, ancak farklılıklar büyük ve doğrudan bilgi bağlantıları olmadan, oyun genellikle bağımsız bir ürün gibi hissediliyor.

Ancak, kendi başına değerlendirildiğinde, nostalji veya kanon sadakati olmadan, yazar Ryukishi07 ve Neobards Entertainment'ın işini övmemek zor. Silent Hill f'nin hikayesi, hem Hinako'nun kişisel acısında hem de etrafındaki alışılmadık folklorda derin bir şekilde etkileyici.

Hikaye, Silent Hill 2'nin en iyi geleneğinde dolaylı olarak sunuluyor, ancak belirsizlik sinir bozucu değil. Tam tersine: psikolojik korku, anlatının birden fazla şekilde yorumlanabildiği zaman en iyi şekilde çalışır. Ve net cevaplar isteyen oyuncular için, hikayeyi netleştiren gizli sonları açan Yeni Oyun+ var.

Son olarak, Silent Hill f'nin atmosferi klasik anlamda “Silent Hill” olmasa da, etkileyici olmaktan hiç de geri kalmıyor. Görsel tarz büyüleyici, grotesk ile güzel arasında bir denge kurarken, müzik, karanlık endüstriyel tonları geleneksel Japon enstrümanlarıyla, shamisen gibi, harmanlayarak iz bırakıyor.

Gerçek tek eksiklik, canavar tasarımıdır: ne yazık ki, burada Pyramid Head kadar ikonik bir yaratık yok.

Silent Hill f, hayatta kalma korkusu unsurlarıyla bir aksiyon oyunudur. Önceki oyunlarından ve türden, ilerlemek için yararlı eşyaları toplama ve bulmacaları çözme odaklanmasını miras alır.

Ana yoldan sapmak neredeyse her zaman ödüller getirir — yeni silahlar veya iyileştirici eşyalar. Bazıları sağlığı, diğerleri dayanıklılığı veya akıl sağlığını (buna birazdan değineceğim) geri kazandırır. En değerli olanlar, birden fazla özelliği aynı anda yeniler.

Geliştiriciler ayrıca oyuncuları zor seçimler yapmaya zorlayan akıllı bir mekanik tanıttı: hangi eşyaları envanterinizde tutacağınız ve hangi eşyaları daha yüksek güçlere sunmak için sunak kontrol noktalarında feda edeceğiniz. İthal bir çikolata barı — 1960'ların Japonya'sında nadir bir hazine — Hinako'nun savaşta akıl sağlığını korumasına yardımcı olur, ancak ruhlara sunulduğunda önemli bir inanç puanı kazandırır.

İnanç, karakteri kalıcı olarak maksimum dayanıklılık gibi özellikleri artırarak güçlendirir. Ayrıca, faydalı bonuslar sağlayan rastgele bir tılsım çekmek için harcanabilir — örneğin, bir akrep tılsımı her başarılı parry'den sonra biraz sağlık geri kazandırır.

Böylece, oyuncular sürekli olarak inanç için neyi takas edecekleri ve yaklaşan savaşlar için neyi saklayacakları ikilemiyle karşı karşıya kalıyorlar — hayatta kalma korkusunun tam olarak üzerine kurulu olduğu türden bir gerilim.

Silahlar, haritanın her köşesini araştırmak için bir başka nedendir. Silent Hill f'de ateşli silah yok; savaş, çürümüş borular, beyzbol sopaları ve baltalar gibi, hepsi hızla kırılan silahlara dayanıyor. Savunmasız kalmamak için, silahları sık sık değiştirmek ve onarım kitleri kullanmak en iyisidir. Sadece Karanlık Tapınak'ta, Hinako, kırılmayan silahlar olan naginata gibi benzersiz eserlere erişim kazanır.

Bol miktarda ganimet olmasına rağmen, birçok gizli yol hiçbir yere çıkmıyor. Seviye tasarımı, Silent Hill 2 yeniden yapımından daha doğrusal; bu biraz hayal kırıklığı yaratıyor. Ebisugaoka'nın ortaokulu gibi bazı karmaşık yerler, geçen yılki yeniden yapımın “zindanları” gibi oynuyor — keşfedilecek odalar, bulunacak anahtarlar ve akıllı bulmacalarla dolu. Ancak bunlar olması gerektiğinden daha nadir, özellikle oyunun sonlarına doğru, oyun düşman sürülerinin içinden düz koşulara çok fazla dayanıyor.

Aksiyon korkusu açısından, Silent Hill f, aksiyona ağır basıyor, bu da hayranları yeniden bölecek. Önceki oyunlar, savaş payına sahipti ve Bloober'ın yeniden yapımı tartışmasız çok fazla, ancak bu yeni giriş daha da ileri gidiyor. Neyse ki, savaş eğlenceli.

Savaş sistemi şaşırtıcı bir şekilde katmanlı. Savaşlar sadece sağlık çubuğunuzu izlemekle ilgili değil; dayanıklılık da kritik. Bir silahı dikkatsizce sallarsanız veya kaçış yaparsanız, hızla tükenirsiniz. Akıl sağlığı da büyük bir rol oynar — özellikle grotesk canavarlara karşı durduğunuzda veya odak modu kullandığınızda düşer. Odak, hayati öneme sahiptir: etkinleştirmek, Hinako'nun düşmanları sarsan ağır bir darbe indirmesine olanak tanır. Ayrıca, parry penceresini genişleterek saldırıları deflekte etmenizi ve düşmanları sersemletmenizi sağlar.

Başlangıçta, savaş zorlayıcı hissediyor, ancak bir kez “oturduğunda”, çok ödüllendirici. Nuanları, özellikle boss savaşları sırasında parlıyor, bu savaşlar tam anlamıyla souls-like karşılaşmalar gibi hissediliyor. Geliştiriciler bu karşılaştırmadan hoşlanmayabilir, ancak dürüst olmak gerekirse, Silent Hill f'nin savaşlarının yoğunluğunu iletmenin en iyi yolu bu.

Ateşli silahları hariç tutma kararı doğruydu: yakın dövüş savaşları, her canavara doğrudan yüzleşmenizi zorlar, riskleri artırır.

Gerçek tek dezavantaj, sistemin gruplara karşı zorlanmasıdır. Bir düşmana odaklandığınızda, yanlardan veya arkadan gelen saldırıları parry etmek çok daha zor. Ancak, genellikle düşmanlar birer birer çekilebilir. Ve bunun mümkün olmadığı durumlarda — özellikle oyunun ilerleyen bölümlerinde — geliştiriciler etkili bir anti-sürü çözümü sunuyor, bunu burada açıklamayacağım.

Derin bir savaş sistemi, aksiyon oyunları için alışılmadık değildir, ancak korku için öyledir. Ve bu, Silent Hill f'nin tür içinde taze hissetmesinin nedenlerinden biridir. Hikayesi, Japon mitolojisi ve kültürü içine (en iyi şekilde) o kadar derin dalıyor ki, yönünü tahmin etmek imkansız. Neobards Entertainment'ın atmosferik dünyası da aynı şekilde etkileyici — çarpıcı bir şekilde benzersiz. Geliştiricilerin geleneksel bir Silent Hill devam oyunu yapsaydılar, etkileyicilik faktörünün kaybolabileceği mümkündür.

Sonuç olarak, bu tuhaf bir durum. Silent Hill f, markanın uzun zamandır en güçlü orijinal girişi. Ancak, serinin geleneklerinden o kadar uzaklaşıyor ki, ironik bir şekilde, hayranlar şimdi bunun “gerçek” bir Silent Hill sayılıp sayılmayacağını tartışmak için yıllar harcayacaklar.

Henüz oynadınız mı? İzlenimlerinizi yorumlarda paylaşın.